Fálkinn - 02.12.1955, Blaðsíða 13

Litla sagan.
hugmynd
ÉG ætlaði að fara að byrja á sög-
unni ,sem átti að gera mig frægan,
— en þegar ég settist við ritvélina
uppgötvaði ég mér til sárrar gremju
að þankastrikið í lienni var ónýtt.
Einliver af öllum krökkunum hafði
verið að fikta við ritvélina. Og það
gerði bara illt verra að ég skammaði
þau. Ég var aldrei þessu vant að skrifa
sögu þankastrikalaust. í rauninni var
þetfa afleitt, því að þankastrikin fylla.
svo út þar sem engin orð ná til. Það
er blátt áfram ómögulegt að komast
af án þankastrika þegar maður vill
segja eitthvað án þess að segja það.
Ég get ekki iýst hve mjög mér gramd-
ist þetta, — ég var svo sár. Þarna
hafði hugmyndin komið yfir mig eins
og engill af himnum sendur. Hug-
mynd sem var blátt áfram stórfeng-
leg, miklu dásamlegri en afstæðiskenn-
ing Einsteins. Hugmynd sem enginn
hafði fengið áður, og það segir ekki
litið.
Jæja, ég neyddist þá til að skrifa
þankastrikalaust i þetta sinn, aldrei
þessu vant. Ég neyddist til að skrifa
meðan innblásturinn var í algleym-
ingi þarna i hugskotinu á mér. Og
svo skrifaði ég á harða spretti frá því
snemma um morguninn og langt fram
á kvöld, alveg viðslöðuiaust, því að
það var eins og orðin væru lesin mér
fyrir af einhverri innri rödd. Ég
þurfti ekkert að hafa fyrir þeim.
Ég var mjög ánægður með söguna,
já, ég var beinlinis hrifinn af sjálfum
mér. Annars mun það ekki vera óal-
gengt að rithöfundar séu það stund-
um. En það gátu allir laesir menn séð,
að þessi saga var skrifuð af meist-
ara í þessari grein skáldskaparins,
skrifuð af snillingi. Ég var ekki í nein-
um vafa um að ég mundi verða heims-
frægur fyrir þessa sögu.
Daginn eftir hugsaði ég með mér
að ég skyldi ekki ráðast á garðinn þar
sem hann væri lægstur og fór beina
leið til ritstjóra „Spegils Tímans“, en
þar fengu aðeins úrvals rithöfundar
nafn sitt á prent. Ritstjórinn tók mér,
mér til mikillar furðu, mjög vingjarn-
lega, þó að hann hefði aldrei séð mig
áður. Ég afhenti honum söguna —
hún hét „t snjó er allt hvítt“ — og
sagði að ég mætti koma aftur eftir
tvo eða þrjá daga.
Barmafullur af eftirvæntingu fór ég
svo til hans tveimur dögum síðar. Því
miður gat ég ekki séð að ánægjan
ljómaði af honum þegar hann heils-
aði mér, en þó varð ég vongóður þeg-
ar hann sagði:
— Þetta var afbragðs hugmynd!
— Já, finnst yður það ekki! sagði
ég ákafur.
— Þér megið ekki misskilja mig,
sagði hann, því fer fjarri að sagan sé
góð. Þér hafið skrifað heilmikið bull
um ekki neitt. En ég skal nú borga
yður 400 krónur fyrir þetta samt. Þér
hafið nefnilega sparað mér mikla
vinnu — ég losna við að strika yfir
öll þessi þankastrik, sem venjulega
eru i sögum ykkar ungu rithöfund-
anna Sagan er að vísu of löng, en
sem betur fer er ekkert samhengi í
henni ,svo að ég get kippt blaði úr
handritinu hér og hvar.
ÞJÓÐHÁTÍÐARDAGUR INDONESÍU.
— í ágúst voru liðin tíu ár síðan Ind-
onesía varð sjálfstætt ríki. í tilefni
af því hafði sendiherra Indonesa í
London boð inni, og þar voru sýndir
Indonesíudansar.
AUSTUR OG VESTUR. — Það eru
fulltrúar þeirra tveggja heima, sem
Kipling segir að aldrei geti mætst, sem
sjást hér á myndinni. Austræni full-
trúinn er japanslca leikkonan Michiki
Ky O, sem nýlega var í Ítalíu vegna
kvikmyndahátíðar þar, og vakti ó-
skipta aðdáun fyrir fegurð og fágaða
framkomu.
I----------------------
★ Tísltunigfifdir ★
KJÓLL FRÁ DIOR. — Sportkjóll með
viðeigandi mjög stuttum jakka. Efnið
er grænt, langhært ullarefni frá Rod-
ier. Kjóllinn er hár í hálsinn með
vasa á mjöðmunum og eru þeir hið
eina skraut kjólsins, enda þarf þess
ekki því að efnið er svo fallegt. Jakk-
inn er stuttur með gamaldags sniði og
með tveimur brjóstvösum.
FALLEGUR FRAKKI. Indælt, mjúkt
ullarefni hefir Madeleine de Ranch
notað í þenna tvíhneppta vetrar-
frakka. Vasarnir eru á mjöðmunum
og með þeim er víddin tekin saman
svo að frakkinn fær beinar, grenn-
andi línur.
I-'V '"V ’*'■''
Wi ■
Óli á Balcka kemur til prestsins,
til þess að biðja hann um að lýsa
með «ér.
—- Og hvcr er sú liamingjusama
útvalda? spyr presturinn.
irnir horfðu forviða á liann. — Á
hvað eruð þið að glápa? spurði
flóðhesturinn. — Hafið þið aldrei
séð „túrista“ fyrr?
• — Eg hafoi nú ckki um neitt að velja, svaraði Óli mæðulega. Egsls ávaxtadrykkir
Flóðhestur kom syndandi mílli TT-J
isjalcanna norður af Horni, og sel-
KOMST LÍFS AF. — Á kappaksturs-
brautinni í Manz hafði smurningsolía
hellst niður, og þetta varð orsök til
alvarlegra slysfara. Breski ökugikk-
urinn Owen Greenwoood ók yfir
blettinn og bifhiólið fór að „slaga“
(efri myndin), og lenti loks út á brún
og valt. Maðurinn komst lífs af en
varð af sigrinum.
— Jæja, þarna sést að brúðarslæðan
gerir sitt gagn.
— Nú var ég sniðugur, mamma. Ég
skilaði nafnlausa bréfinu þinu sjálfur
og keypti mér ís fyrir peningana, sem
ég átti að kaupa frímerki fyrir!