Fálkinn - 06.01.1956, Blaðsíða 7

FÁLKINN
7
liennar voru stór og angistarfull. Tim
tók utan um hana. — Svona, svona,
sagði hann. — Þetta var niátulegt á
hann.
Nú komst alit í uppnám. En gegnum
háreystina heyrði Anne að Eilly sagði:
— Hann er bróðir Dales. Þú verður
að trúa mér — Dale var enn verri
en liann. Þú getur ef til vill imyndað
þér hvílík martröð þctta var — að
vera gift honum. itöddin brast og
liún fór að gráta. Tim dró hana að
sér. — Já, ég skil það. Ég skií ■— allt.
— Gerir þú það, Tim? Ég var að
liugsa um hvort þú gætir skilið það.
Anne liorfði á þau. Var það mögu-
legt að Tim — nei, það gat elcki verið.
En í rauninni hafði Tim hagað sér
eins og frumstæður hellisbúi.
Anne leit á Nicholas. Hún varð
hissa er hún sá, að þetta virtist ekki
hafa fengið neitt á bann — eins og
það væri honum óviðkomaudi — hann
hrosti meira að segja til liennar. Var
liana að dreyma? spurði Anne sjálfa
sig — var þetta allt draumur?
En Nicholas brosti ekki er hann
hafði lagst á hnén lijá manninum, sem
lá endilangur á þilfarinu.
— Tim! sagði hann snöggt. —
Tim!
Svipurinn á Tim breyttist. Birtan
í augum hans flögraði og hvarf. Hann
sleppti Lilly og fór til Nicholas. Hann
fölnaði þó sólbrenndur væri.
BLIKMYND FRÁ FORTÍÐINNI.
Tim horfði spyrjandi á Nicholas,
sem svaraði með þvi að yppta öxlum.
— Það varst ekki þú, sem gerðir það.
Sheridan hafði drukkið of mikið. Ég
held að það sé hest að koma lionum
i land. Ég skal tala við Silva, ef þú
vilt liugsa um manninn.
Tim benti einhverjum gestinum að
hjálpa sér til að taka meðvitundar-
lausa manninn upp. Þegar Anne
bauðst til að hjálpa, hristi hann liöf-
uðið. — Nei, við getum gert það. Við
skulum bera hann niður. Hann talaði
stutt og skipandi, alveg ólíkt því sem
hann var vanur.
Það var hljótt í gestahópnum þang-
að til Tim var horfinn með sjúkling-
inn. Þá fóru allir að skvaldra, hver
sem betur gat. Anne lieyrði það á
máli manna, að allir töldu að Tim
hefði ekki gert annað en það, sem
rétt var. Fáir drógu taum liins rudda-
lega Ameríkumanns, og Charleston
mun hafa talað fyrir munn flestra er
hann sagði: — Dóninn var óþolandi.
Ég mundi hafa gert það sama og Lane
læknir gerði, ef ég liefði verið nærri.
Það er engin afsökun til fyrir svona
framferði þegar kvenfólk er viðstatt
— alls engin afsökun.
Sheridan var nú eigi að síður einn
af gestunum, sagði Nicholas. — Silva
bauð honum. Þess vegna held ég að
það sé réttast að slita þessu sam-
kvæmi. Anne sá að hann var alvar-
legur á svipinn.
Þann stutta tíma, sem skempiti-
snekkjan var á leiðinni inn á höfn
aftur var yfirleitt dauft yfir fólkinu,
og samtalið gekk slitrótt og var óeðli-
legt, og gestgjafarnir daufir í dálkinn
og afsakandi.
Nicholas sat með Silva og frú hans
og gerði það sem hann gat til að gera
þeim liughægara, en Anne heyrði að
Dosana Silva sagði kveinandi: — Bara
að ég liefði atliugað þetta betur! Við
höfðum kynnst þessum manni af til-
viljun, herra Frazer, og hann sagði
að sig langaði svo mikið til að hitta
frú Sheridan — það var sama nafnið
— en mig grunaði ekki neitt. Þetta
gat ekki farið verr.
Anne heyrði ekki hverju Nicholas
svaraði, en svarið kom brosi fram á
varir frú Silva, og hún tók í höndina
á honum og þakkaði honum innilega.
Lilly var horfin. Það var ekki fyrr
en skipið varpaði akkerum og gest-
irnir bjuggust til að fara ofan í bát-
inn, sem það kom á daginn að Lilly
liafði verið alian tímann inni hjá
manninum, sem móðgaði liana. Hún
kom upp með Tim og andlitið var
fölt og þreytulegt.
Hún settist fremst i bátnum, þögul
og afskiptalaus. Tim virtist daufur í
dálkinn líka. Hann hafði látið Lilly
vera eina hjá fyrrverandi mági sin-
um, og hann vissi ekki hvað þeim
hafði farið á milli. Sjálfur hafði hann
rannsakað manninn, og þau svör sem
hann hafði fengið um ástand hans,
létu hann ekki i neinum vafa.
Sheridan var drykkjusjúklingur, og
Tim þótti leitt að liafa barið mann,
sem var veikur.
Þegar þau komu aftur um borð i
„Sinbad" bað Tim um að hafa sig
afsakaðan og fór einn upp á bátaþil-
farið. Hann kveikti i pípunni sinní
og gekk út að borðstokknum. Starði
á tunglbjarta höfnina án þess að taka
eftir fegurðinni kringum sig.
Það var búið með Lilly. Ekki svo
að skilja að neitt hefði verið á milli
þeirra, sem hægt var að binda endi á
— hann liafði aldrei haft nokkra
möguleika þar. Samt höfðu verið
augnablik þarna um borð í skemmti-
snekkjunni — augnablikið sem dólg-
urinn hafði legið marflatur á gólfinu
og Lilly hafði horft á hann með
bjarma i augunum, sem hann hafði
atdrei dreymt um að fá að sjá. Og
hún hafði komið tit hans, föl og
hrædd — og hafði teitað trausts hjá
honum. Hann hafði hugsað — ja, guð
veit hvað liann hafði liugsað? En svo
hafði hann komist niður á jörðina aft-
ur þegar hann heyrði alvarlega rödd
Nichoias, og þegar hann fór að athuga
meðvitundarlausa manninn hafði hann
hvorki verið fagnandi eða stoltur —
hann hafði blygðast sin.
Hvað var það sem Lilly hafði sagt?
„Hann er bróðir Dales. Þér er óhætt
að trúa mér — Dale var enn verri
en hann. Þú getur hugsað þér hvílík
martröð það var, að vera gift honum.“
— Tim! Það varð ekki um villst
hver átti þessa lágu, hjúpuðu rödd.
Tim leit snöggt við. — Lilly! Drott-
inn minn — ég hafði ekki hugmynd
um að þú varst hérna. Afsalcaðu ...
Hann þagnaði og horfði á hana og
roðinn kom hægt fram í kinnar hon-
um. — Ég verð að biðja þig fyrir-
gefningar.
— Verðurðu það, Tim? Það var
ertandi hreimur i röddinni og nú varð
Tim reiður.
— Já, sagði hann hvasst. — Það
verð ég. Ég barði mann, sem hefð:
ált að liggja á sjúkrahúsi. Ég ...
— Hann á bara að fara á sjúkra-
hús, sagði Lilly. Hún kreisti saman
vayirnar eins og hún væri að reyna
að stilla sig. — Ég talaði við hann,
og við töluðum um — það. Ég fékk
hann til að fara með flugvél til Banda-
ríkjanna. Hann hefir gefið mér dreng-
skaparorð um að gera það — en ég
verð að vita vissu mína um að hann
haldi loforðið, áður en við förum
héðan. — Hann — ó, Tim, þú trúðir
ekki öliu þessu, sem liann sagði um
Framhald í næsta blaði.

A
J\
j\
J\
J\
J\
j\
J\
J\
J\
J\
J\
j\
J\
j\
j \
J\
J\
FSLKINN
óskar öllum lesendum sínum
gleðilegs nýárs.
\r
\r
\r
\r
\f
\f
\r
\r
\f
\r
\r
\r
\r
\r
'r
«««««««««««««««««««<«<«««««««
j\
j\
J\
J\
j\
J\
>v
J\
J\
J\
J\
J\
J\
J\
J\
J\
J\
J\
J\
J\
J\
GLEÐILEGT NÝÁR! ^
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
^Jímnn6ergs6rœbur
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\f
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
««<«««<«««««««««<«««««<«««««««
$«««««««««««««««<«««««««««<««<
j .
j >
J >
j '
J'
J■
J'
j .
J ■
J >
j»
j '
j\
j \
j >.
j .
GLEÐILEGT NÝÁR!
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
jiiWÆaLU
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
V
;««<« «< < < <««««««<«<«<,<«««««««« «««
i< ««« «< ««« <<<<<< <«««««■««««<«« « «,-<■««
j\
j\
j\
j\
j\
j\
j\
j\
j \
j\
j\
j\
j\
j\
j\
j\
j\
j\
j\
j \
A
Óskum öllúm viðskiptavinum vormn
GLEÐILEGS NÝÁRS!
með þökk fyrir hið liðna.
Klæðaverksmiðjan „Alafoss h.f“.
\r
\r
V
\r
V
'
V
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\'r
\r
\r
\r
\r
\r
j\
\««««««««««««««<<««««« ««««<«««
<««<««<<<<<<««<<«««<«««<< <«««« <«« <««
A Y
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r.
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
«««««««««««««««<««««<««<«««««<
(«<«««« <«««««« <« <« < < «««««« « < ««««
A Ý
GLEÐILEGT NÝÁR! ^
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
Verslunin Brynja
J\
J\
J\
J\
J\
J\
J\
J\
GLEÐILEGT NÝÁR! ^
Þökk fyrir viðskiptin á liðna árinu.
Borgarþvottahúsið
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
\r
Yr
\r
\r
\r
\r
\r.
\r
V