Fálkinn - 13.01.1956, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
Witið þér...?
Að sums staðar í Sahara kemur
aldrei dropi úr lofti?
Þó er ekki svo að skilja, að aldrei
myndist regnský yfir þessum svæS-
um. En hitinn frá eyðimörkinni er
svo mikill, aS regniS breytist i gufti
á leiSinni til jarSar og hverfur upp
i himinhvolfiS aftur.
að í Bandaríkjunum hafa verið
gerðar ráðstafanir til að afstýra
skaðlegum vatnavöxtum?
Þar sem þrengsli eru mest i árfar-
vegum, svo aS hætta sé á aS áin flói
yfir bakkana, hafa verið settar upp
stórvirkar dælustöSvar, sem dæla
vatninu þangaS, sem þaS gerir ekki
mein. Sumar af þessum dælum getíi
dælt 8—9 milljón lítrum af vatni á
hverri mínútu.
að í Bandaríkjunum koma hvirfil-
byljir þriðja hvern dag?
Sem betur fer eru flestir þeirra svo
vægir aS þeir valda ekki stórtjóni.
En ltinir ofsafengnu hvirfilvindar
eyða öllu, sem verður á vegi þeirra,
og vegirnir cru svo órannsakanlegir
að það er ekki nema sjaldan, sent veð-
urathuganastöSvarnar geta tilgreint
hvar fárviSrin fari um, svo að oftast
konta þau yfir eins og þjófur á nóttu.
□
U/UttURNIR
Jólasveinninii ogr Njórænlngrjarnir
Framhaldssaga fyrir börn
unginn á skipinu. Og svo fóru ])eir
að klifra um borð.
En nú kom Pési pukrari hlaupandi
innan úr bæ með tvo stóra poka.
Hann fór beint til jólasveinsins og
fleygði pokunum.
— Þú verður aS afsaka niig Pési,
sagði jólasveinninn. — Ég má ekki
vera að sinna þér. Við erunt að fara
að leita að sjóræningjafjársjóði.
— Sjóræningjafjársjóði og rétt
komin jól, gelti pukarinn. Hann leysti
frá pokanum. — Sjáðu öll jólabréfin,
sem þú hefir gleymt í skattholinu
þínu! Hver á að afgreiða þau? Þau
cru frá krökkum sem óska sér gúrnmí-
bolta til jólanna, og við höfum ekki
búið til einn einasta ennþá!
Jólasveinninn ræskti sig. — Þetta
er alveg satt, pukrari. Það er kannske
best að við verðum lteima.
FERÐIN.
En þá sagði prinsinn: — Getið þið
ekki búið til boltana á leiðinni. —
Jú, það er þjóðráð, sagði jólasveinn-
inn.
Áður en Pési pukrari komst að til
að andmæla, lét jólasveinninn flytja
um borð nóg af efni i boltana. Og
hann tók Pésa pukrara nteð í ferð-
ina, til vonar og vara. Hann gat séð
um boltagerðina.
Svo tók jótasveinninn stýrið, prins-
inn dró ■ upp akkerið, og „Gleðileg
jól“ sigldi til hafs undir fullum segl-
um.
Lítill, freknóttur jólasveinn, sem hét
Sprettur málaði „Gleðileg jól“ á kinn-
unginn.
— Ilæ og hó! æpti digri Ptutó, og
hinir jótasveinarnir höfðu ekki ver-
ið lengi um borð l)egar þeir fóru að
æpa „hæ—og—hó“ líka.
Pési pukrari skátmaði um þilfarið.
— Farið þið að vinna! hrópaði hann
með bylmingsraust. — Bræðið þið nú
gúmmíið!
Og þeir fylltu stóran ketil með
gúmmí og settu hvítt duft og rauðan
lit santan við. Og dálítið af tjöru og
200 bréf af tuggugúmmí og loks 10
dropa úr flösku, sem „Gort“ stóð á.
Þessi blanda var soðin í marga
ktukkutíma. Svo voru hnoðaðir úr
Itenni boltar, og þcir þurrkaðir. Þeir
voru að þessu alla nóttina. í birtingu
heyrðist Plutó segja: — Ég sé land,
strákar. Ég sé land. Hæ—og—hó!
— Já, ltann segir þetta satt, sagði
prinsinn. — Þarna er eyjan með fjár-
sjóði sjóræningjanna!
V. EYJAN.
Jólasveinarnir vörpuðu akkérum
og fóru í land. — Hvar er fjársjóð-
urinn? orgaði Plútó undir eins og
hann kom i fjöruna. — Ég sé engan
fjársjóð ltérna!
— Þú átt að leita að honum, bján-
inn þinn sagði Pési pukrari fyrirlit-
lega. — Þess vegna er það kallað
fjársjóðaleit.
Jólasveinninn og prinsinn breiddu
út- blaðinu með uppdrættinum og
lásu leiðbeiningarnar: Efst stóð:
„Risafuran".
Nú kallaði jólasveinninn til allra
strákanna sinna: — Dreifið ykkur og
leitið að risafurunni. Sá setn fyrstur
finnur ltana á að blístra!
Og svo trítluðu allir jólasveinarn-
ir inn i skóginn. Einn jólasveinninn
og prinsinn biðu og biðu, en heyrðu
engan blístra. Loks sagði jólasveinn-
inn: — Ég lield við verður að fara
að leita líka, því að eftir einn dag
og nótt er „Gleðileg jól“ orðin að leik-
fangi aftur.
Og innan skamms fundu þeir him-
inháa furu. Það hlaut að vera sú
rétta. Og jólasveinninn blístraði og
þá komu allir hinir hlaupandi og
þyrptust kringum hann.
— Sjáið þið þessa? sagði hann og
benti á furuna.
— Við höfum séð hana fyrir löngu,
svaraði einn. — En við héldum á
fram inn í skóginn til að leita að
annarri, enn stærri.
Jólasveinninn ræskti sig og breiddi
úr uppdrættinum. Næsta leiðbeining-
in var: „Trjátoppur."
Nú reyndi prinsinn að klifra upp
í tréð. En börkurinn var háll og hátt
til neðstu greinanna. Þá sagði jóla-
sveinninn: — Sntíðið þið stiga, dreng-
ir. Og svo klifraði Plútó upp á Sprett
og Ronald upp á Plútó, og Donald á
Ronald og svo frantvegis, þangað til
stiginn var orðinn nógu langur.
Og svo klifraði prinsinn öxl af öxl
og náði í neðstu greinarnar, og nú
var auðvelt að komast upp í topp.
Og nú sá hann yfir alla hina trjá-
toppana og út á sjó þar sent „Gleðileg
jól“ lá vaggandi. En fjársjóðinn sá
hann hvergi.
LEITIN.
Þegar hann var að klifra niður rak
hann augun í hreiður. En þar voru
engin egg, en bara lítill hvítur steinn.
Á hann var skrifað: „50 skrcf austur.
80 skref norðaustur og 20 skref norð-
ur.
Prinsinn las sig grein af grein og
síðan niður axlirnar á sveininum og
las svo tilvísunina hátt fyrir jóla-
svcininn.
Framhald í næsta blaði.
— Hvað viltu? — Sígarettur eða
súkkulaði?
— Má ég h'ta á veiðileyfið yðar.
lierra minn?
— Bíðið þið nú hægir, drengir, —
þið skuluð fá blöðrurnar ykkar undir
eins og við komum heim.
Á flugnaveiðum.