Fálkinn - 10.02.1956, Blaðsíða 4

4
FÁLKINN
jStórkostlegftsti
vegur í hetmt
er í Venezuela
Gamli vegurinn og sá nýi. Til vinstri sést gamli vegurinn krókótti, sem
beygist inn í hverja hvilft, en til hægri nýja brautin, á stalli, sem gerður
hefir verið í bergið.
CARACAS, höfuðborg Vene-
zuela, stendur í fögrum dal,
900 metra yfir sjó. Þegar
Spánverjar fundu Suður-Ameríku
fyrir fjórum öldum og námu þar
land, voru þeir glöggir á að veija
falleg borgarstæði. Þangað til
fyrir tuttugu árum var Caracas
falleg spönsk nýlenduborg þarna
í dalbotninum, og sykur- og
kóko-ekrur allt í kring. Göturnar
voru mjóar, húsin lág og byggð
í ferhyrning kringum skuggsæl-
an garð með blómum, sítrónuvið
og pálmum. Ket og grænmeti var
flutt inn í borgina á ösnum og
múlösnum, og á kvöldin gekk
fólkið sér til skemmtunar niður
á torgin. Eina samband höfuð-
borgarinnar við umheiminn var
þjóðvegurinn til hafnarborgarinn-
ar La Guayra á karabisku strönd-
inni. Þessi leið var 35 kílómetra
löng og vegurinn lá í 365 kröpp-
um beygjum i fjallshlíðinni milli
Caracas og sjávar, eins og marg-
faldur kambavegur.
En þróunin hefir verið ör í
Venezuela og „kambavegurinn"
varð ófullnægjandi. Afgjaldið af
olíunámunum rann eins og fljót
í vexti í ríkissjóðinn og verslun
og viðskipti margfölduðust og ný
fyrirtæki voru stofnuð. Venezuela
var allt í einu orðið ríkt land. Á
fáeinum árum tvöfaldaðist íbúa-
tala Caracas og varð 800 þúsund
manns, og þetta fólk hafði mikið
af peningum handa á milli og
eignaðist 50.000 bíla. Þetta varð
of mikið fyrir gömlu göturnar í
Caracas, jafnvel í nýja bæjarhlut-
anum með breiðari götum var
erfitt að ráða við umferðina.
Þessi íbúafjöldi í höfuðborginni
þurfti mikið af mat, fatnaði, hús-
munum, vélum og alls konar
óþarfa, og mest af þessu varð að
fiytja ,frá hafnarbænum La
Guayra. Fólkið fékk sinn skerf
af olíugróðanum og var kröfu-
frekt á lífsins gæði.
En það var erfitt að anna öllum
flutningum til borgarinnar á
gamla veginum með 365 hlykkj-
unum,. upp fjallshlíðina og inn í
Caracasdalinn. Og ennfremur
þurfti að flytja 6000 manns á
mánuði hverjum á flugvöllinn, og
hann er við Guayra. Samgöngu-
vandræðin voru orðin landplága
og fólk kvartaði sáran. Borgin
sjálf var orðin of þröng og veg-
urinn var óhæfur.
Yfirvöldin höfðu nóga peninga,
og þess vegna var ráðist í stór-
virki, sem unnið var að heita má
á svipstundu, en mundi hafa tek-
ið áratugi undir venjulegum
kringumstæðum: að rífa alla
gömlu Caracas til grunna og
byggja nýja borg, og gerbreyta
þeim borgarhlutanum, sem byggst
hafði á síðari árum. Og leggja
svo nýjan þjóðveg milli Caracas
og La Guayra. — Allt þetta skyldi
gert á tveimur árum, og útgjöld
hins opinbera af verkinu voru
áætluð fimm milljarð krónur
fyrra árið.
„Þegar ég ók gamla veginn
með öllum hlykkjunum, árið
1951,“ segir blaðamaðurinn Tage
Nissen, „og naut dýrðlegs útsýn-
is yfir frumskóga og óbyggð fjöll,
grillti ég í dráttarvélar, jarðýtur
og aðrar vegagerðarvélar niðri í
gljúfrunum, sem rótuðu upp
moldinni og muldu grjótið. Þarna
ver verið að vinna að undirbún-
ingi vegagerðar, sem á sér fáa
líka í veröldinni og kostar ógrynni
fjár. Þá var tveggja tíma ferð
milli Caracas og La Guayra. Þeg-
ar ég kom á flugvöllinn fjórum
árum seinna ók bíllinn mér fyrst
gamla veginn þangað sem beygj-
urnar í hlíðinni byrja. En þar fór-
um við af þessum vegi og gegnum
hlið og inn á nýjan bílveg, svo
breiðan að þar geta þrír bílar
ekið samsíða á hvorum vegar-
helmingi, og hver kílómetri var
sannkallað tæknilegt listaverk.
Stórfenglegri „autostrada“ en
þessi, er ekki til í veröldinni.
Gegnum tvær fjallsaxlir, sem
voru í leiðinni höfðu verið sprengd
tvenn jarðgöng, önnur þeirra
1600 metra löng. Þrjár brýr höfðu
verið byggðar yfir hyldjúp gil,
og var sú lengsta 300 metrar. Þar
sem gilin voru ekki nema 50
metra djúp, var gerð uppfylling
i þau með vatnsrásum neðst, og
þar sem fjallsaxlir í leiðinni voru
ekki nema 100 metra háar voru
þær sprengdar burt. Fyrir hvern
vegarkílómetra varð að flytja
burt milljón í’úmmetra af grjóti
Til vinstri sést bæjarhluti, sem jafnað hefir verið við jörðu og byggð stórhýsí í staðinn. Til hægri gata úr
gamla bænum, þar sem bílaumferðin teppist stundum alveg.