Fálkinn - 17.02.1956, Page 5
FÁLKINN
5
•Þetta lét nú í eyruin sem rómantík
til að byrja með. En svo liðu ])rjú
ár, sem alls ekki voru rómantísk,
þangað til hún fékk skilaboð um að
hún mætti koma til Teheran. Eftir
að hafa fengið alls konar skjöl og
skilríki igat hún loksins iagt upp með
syni sína tvo og móður sína. Það
hét svo, opinberlega, að bún færi í
licimsókn til systur sinnar, konu
augnlæknisins. Þau höfðu verið búsett
í Teheran í nokkur ár. Það lagðisi
í Christiane að margvíslegri erfiðleik-
ar væri framundan, en móðir hennar,
sem var hyggin og heillandi kona, var
henni ómetanleg stoð.
AFNEITAÐ VIÐ HIRÐINA.
Það var árið 1952 sem liún kom
til Persíu, landsins sem hún liélt að
ætti að verða ættjörð hennar og barna
hennar. Enginn liafði komið á flug-
völlinn til að taka á móti henni, ekki
einu sinni Ali Reza sjálfur. Hann
hafði beðið augnlæknirinn, mann
Jeanette um að taka við þeim, og nú
liðu þrír dagar þangað til Christiane
fékk að sjá manninn sinn. Mágur
hennar lét þær mæðgurnar og dreng-
ina fá tvö herbergi á neðri liæð í
húsi sínu, og þar sat hún og beið
eftir að hún fengi boð frá konungs-
höllinni.
Þriðja kvöldið staðnæmdist svartur
bíll fyrir utan húsið. Hún var látin
fara inn i hann og svo var ekið á
fleygiferð að iítilli böll fyrir utan
Teheran. Forhengi liafði verið fyrir
gluggunum í bílnum, svo að 'hún sæi
ekki út, og nú var henni sagt að ganga
bakdyramegin inn í þessa litlu
böll ...
Þar var hún í þrjá daga með manni
sinum og síðan var henni ekið aftur
til systur Jiennar, með sömu leynd
og áður.
Heni fór að skiljast, að hún mundi
aldrei fá að Játa sjá sig á almanna-
færi með manninum sínum, aldrei
fara út með honum að borða eða
dansa. Sem kona hans átti liún heimt-
ingu á að vera kölluð prinsessa, en
enginn gerði það. Mágur bennar Jét
hana skilja, að hún mundi aldrei verða
viðurkennd við hirðina, því að hjóna-
l)and prinsins og Evrópukonu, sem
ekki liafði bekið rétta trú, mundi
verða talið ólöglegt.
Næstu þrjú árin gat lnin ekki geng-
ið yfir götú án þess að gát væri liöfð
á henni. Henni skildist, að jafnvel
áður en hún kom til Persíu liafði
Persásjah látið njósna um allt sem
hún hafðist að, eftir að lnin giftist
J)róður Jians. Hún var einmana og
mædd, útilokuð frá unilieiminum og
oftast fjarri manni sínuin. Þ'au hittust
stundum á laun — það var allt og
sumt.
ÁFALLIÐ MIKLA.
En Ali prins bað liana um að láta
ekki hugfallast. Þetta væri aðeins
millibilsástandi Alvarlegir umbrota-
timar væru í Persíu og þess vegna yrði
liann að vera nærstaddur. Bráðum
mundu koma betri timar og þá gæti
þau sest að erlendis og lifað aftur
sömu sæluna og fyrstu 18 mánuðina,
sem þau voru gift.
Það leið oft langur tími svo, að
liún sæi l)ann ekki. Honum var falið
hvert erindið eftir annað, og oft var
hann í Jangferðum. Og þegar liann
var ekki í stjórnarerindrekstri var
liann látinn líta eftir bómullarekrum
sjalisins í Norður-Periu. Ferðir sínar
þangað fór liann oft í litilli flugvél
sem hann átti sjálfur, og þá var
Christiane alltaf Jirædd um líf hans.
í október 1954 kom það fram, sem
liún liafði alltaf verið lirædd um.
FlugvéJin kom ekki aftur, og eftir
langa leit fannst ræfillinn af lienni
upp i fjöllum, ásamt likinu af prins-
inum. Uppáhaldsliundurinn hans lá
dauður við liliðina á honum.
Ali Rcza prins varð ekki nema 38
ára. Kona hans fékk sorgarfréttina
tveimur dögum eftir slysið. Nú fannst
henni öll tilvera hennar lirynja i rúst.
Þrátt fyrir Jiið ömurlega líf í Teheran
hafði hún alltaf elskað Ali jafn lieitt.
Það var ekki honum að kenna, að
fjölskylda hans liafði látið hana þola
allar þessar raunir. En nú var lhin
frjáls og gat farið til Frakklands aft-
ur. Það liélt hún að minnsta kosti. Og
móður liennar datt ekki annað í Jiug.
Hún hafði ekki yfirgefið dóttur sína
i útlegðinni.
FLÓTTINN.
Eftir að Ali var dáinn taldi mágtir
Christiane, augnlæknirinn, ástæðu til
að segja Jienni frá mikilsverðu máli
í trúnaði. Soraya drottning hafði ekki
eignast afkvæmi og lillar líkur til að
hún gæti eignast barn. Ali Reza liafði
verið krónprins, og nú var liann dá-
inn, „svo að nú er sonur þinn orðinn
krónprins í Persíu. Cerir þú þér Ijóst
livað það ]>ýðir, Cliristiane?" sagði
augnlæknirinn.
Hún trúði honum ekki. En einn
góðan veðurdag konni tveir prúðbún-
ir menn til hennar með ýms skjöl,
sem þeir báðu liana að sltrifa undir.
Skjölin voru á presnesku og hún neit-
aði að undirskrifa skjöl, sem hún
skildi ekki orð í. Nú voru þau þýdd
fyrir hana og fyrst nú fékk hún að
vita, að liún Jiafði verið skiJin frá
Ali Reza fyrir tveinmr árum. Hún
trúði ekki öðru en að konungsfjöl-
skyldan liefði búið þetta til eftir að
Ali Reza var dáinn til að liindra að
Jmn lrefði rétt til arfs eftir manninn
sinn. Hana grunaði ekki neitt að
þarna voru stórpólitiskar ástæður á
bak við. En hún slírifaði undir og
flýði svo á náðir franska sendiráðs-
ins í Telieran.
Nokkrum dögum síðar heimtaði
sjahinn að fá að sjá Ali Patrick.
Christiane var dauðlirædd um að
barninu yrði rænt frá sér. Og heldur
cn ekki neitt lét hún liálfbróður hans
fara með lionum. Sjahinn talaði í
stundarfjórðung við hinn unga arf-
taka sinn, í fyrsta og hingað til siðasta
sinn. Skömmu síðar fór sjaliinn og
Soraya i langferðalag til Iívrópu og
Ameríku.
Sjahinn var ekki fyrr kominn út
fyrir. landsteinana en Ghristiane fór
að géra ráðstafanir til að komast úr
landi sjálf. Hún lét sem um stutta
ferð væri að ræða, og skyldi mest af
farangri sínum eftir í Teheran. Eng-
inn vogaði að neita liandhafa stjórnar-
passa með nafni Ali prins um burt-
fararleyfi. Eða var um að ræða
gleymsku lijá vegabréfsskoðuninni?
Hún kornst að minnsta líosti af stað
og henni létti er hún var komin i
flugvélina til Istanbul ásamt móður
sinni og drengjunum. Ekkert skeði
meðan flugvélin hafði viðstöðu i
Beirut í Líbanon. En i Istanbul bættj
ist við farþegi, persneskur stjórnar-
erindrelvi, .1. Mcliran. Hann lofaði að
vera lijálplegur ekkju Jiins látna rík-
iserfingja, en í rauninni var liann
njósnari frá konungsfjölskyldunni í
Teheran, gerður út i ákveðnum
erindum.
„BARNIÐ ER EIGN KONUNGS-
ÆTTARINNAR".
Christiane grét af gleði þegar flug-
vélin var komin til Róm. Nú gæti
nýtt og betra lif byrjað hjá henni
og drengjunum. Meliran liafði séð
fyrir herbergjum lianda þeim á Hotel
Excelsior, en þegar liún ætlaði út
stóðu tveir ítalskir lögregluþjónar við
dyrnar og bönnuðu Jienni útgöngu.
Var lienni nú sagt, að liún gæti ekki
lialdið áfram með Ali, nema liún fengi
sérstakt leyfi til þess hjá persnesku
hirðinni. Hún var fangi ennþá!
— Barnið tilheyrir persnesku kon-
ungsfjölskyldunni og verður því að
hlíta öðrum ákvæðum en borgaralegt
fólk, var lienni sagt.
Frú Gliolesliy, móðir liennar, tók
mi til sinna ráða. Hún var orðin þreytt
á þessu. En hún talaði fyrir daufum
eyrum. Þá tók hún nýtt ráð. Undir
fóðrinu í töskunni hennar var enn
'Uið franska vegahréf dóttur liennar.
Hún yrði að nota það til þess að kom-
ast af gistihúsinu svo að lítið bæri á,
og áfram til Parisar.
En meðan þessu fór fram liafði
Meliran fengið nýjar fyrirskipanir frá
Telieran og nú setti hann Christiane
þessi skilyrði:
a. að hún viðurkenndi að drengur-
inn tilheyrði konungsfjölskyld-
unni,
b. að 'hún samþykkti gerðir sjalisins
um ríkiserfðir,
c. að hún lofaði þvi að sonur liennar
yrði alinn upp í Sviss, og að hún
mætti ekki sjá Jiann nema einu
sinni í viku.
Af italslvri liálfu var lienni ráðið til
að ganga að bessu. Það var málamiðl-
un og barnið var ekki beinlinis tekið
frá henni. í Sviss gæti kannske tekist
að komast að betri tilhögun í málinu.
I rauninn liafði liún eklti um neitt
að velja. Hún skrifaði undir og fór
svo með Meliran á Jieiniavistarskóla
skarnmt frá luuisanne, þar sem allt
var undirbúið til að taka á móti Ali
Patrick. Drengurinn var allt i einu
orðinn erfingi að stóru ríki og ö!i
veröldin fylgdist með afdrifum Jians.
En eitt skilyrði setti Cliristiane áð-
ur en lnin skrifaði undir og það var
að drengurinn yrði aldrci fluttur til
Persiu gegn vilja liennar. Henni var
gefið drengskaparlieit um það.
Og svo byrjaði rikisarfi Persa nám-
ið i skólanum í Lausanne en móðir
Jians settist að skammt frá, til að
gcta liitt drenginn á liverjum sunnu-
degi.
NÝR FLÓTTI.
Hún liafði aðeins gengið að þessu
til að fá ráðrúm til að ná betri lausn
á inálinu. Og ekki leið á löngu áður
en lagt var á nýjan flótta.
í tilefni af lionum kom liálfbróðir
sjahsins, Amid Reza Pahlevi til París-
ar. Hann var gramur' cr fjórir alvar-
Jegir menn tóku á nióti honum á flug-
vellinum. Þeir vissu að hann var i al-
varlegum ‘erindagerðum.
Tveimur dögum áður, 21. mars,
liafði nýi rikiserfinginn nfl. horfið frá
Framhald á bls. 11.
Sjahinn Mohammed Reza Pahlevi setur þingið. Hjá honum standa fjórir bræður hans. Frá v.: Achmad, Ali,
Abdul og Golam. Ali beið bana í flugslysi nokkrum dögum eftir að myndin var tekin.