Fálkinn - 02.03.1956, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
LITLA SAGAN.
Vandamdl
AÖalatriðið er að Elsa verði ham-
ingjusöm i hjónabandinu!“ Sebialsen
skrifstofustjóri lyfti tebollanum. „Og
það verður hún ef hún giftist honnm
Sveini.“
„HlustaSu nú á mig, SigurSur!"
Frúnni var mikið niðri fyrir. „Ef Elsa
giftist Sveini Kryber fær hún ekki
gott gjaforð. Ég hefi ekki trú á að
liann dugi til neins, pilturinn sá.“
„Sveinn er ungur, og ég held aS
pittar, sem ekki er lagt allt upp í hend-
ur á, reynist best þegar til lengdar
lætur.“
Frúin ræskti sig. „Hann faðir hans
er ekki á marga fiska,“ sagði hún,
„mér finnst hræðilegt að hún Elsa
skuli hafa lent i þessu. Kryber á
ekki bót fyrir rassinn á sér.“
„Soffía!“ — Sebialsen leit gremju-
lega á konuna sína. „Manstu þegar
ég var ungur — hvað átti ég og hvað
átti hann faðir minn? — Ekkert, en
allt mjakaðist í rétta átt. Okkur þótti
vænt hvoru um annað, það var mest
um vert. Hvað mundirSu hafa sagt
ef foreldrar þinir hefðu bannað þér
að vera með mér?“
„Það er annað mál,“ sagði hún.
' „Ef þú eyðileggur þetta fyrir Elsu
og Sveini verða þau kannske böeði
ógæfusöm alla ævina. Ég álít að ting-
ar manneskjur sem elskast eigi að fá
að eigast. Foreldrar eiga aldrei að
sletta sér frarn í þess háttar. ViS er-
um ekki hóti betri en Kryber. ÞaS
er besta fólk og Sveinn besti piltur.
Mér finnst við getuni veriS ánægð.
Og nú skulum við tala um eitthvað
annað.“
„Við gerum það ekki.“ Frúin vildi
ekki láta undan. „HeldurSu að það
sé rétt af Sveini að lialda Elsu úti
langt fram á nótt?“
„Hægan ,hægan, það kom nú fyrir
að þú sveimaðir úti í tunglsljósinu
fram undir morgun líka. Hefirðu
gleymt því, Soffía?“
„Þú álitur að Elsa eigi að fá að gera
hvað sem hún vill?“
„Góða, talaSu nú eitthvað aS viti.
Fllsa og Sveinn hafa ákveðið að giftast.
Ætli það standi ekki á sama hvort
hún kemur heim klukkan tvö eða
klukkan tuttugu og þrjú!“
„Nei, það er nú eitlhvað annað.“
,jÞessi tími, fyrir giftinguna, cr sá
langskemmtilegasti, áhyggjuminnsti
þau dreymir um alla ánægjuna sem
þau muni njóta i hjónabandinu. Þau
Iiugsa ekkert um að hjónabandið liafi
líka álhyggjur og' örðugleika — þau
lialda að það sé dans á rósum, að ást-
in vari eilíflega. Og það er gott. Þeg-
ar þau liafa verið gift nokkur ár hugsa
þau lil baka — en ekki um fyrstu hjú-
skaparárin, heldur á tilhugalífið, þvi
að þá vissu þau ekkert um alvöru lífs-
ins, Við megum ekki spilla fyrir þeim
tilhugalífinu.“
„Jæja, nú er nóg komið — það þýðir
aldrei að deila við þig, en sá dagur
mun koma að þú iðrast. Það eru eng-
ar töggur í honum Sveini — liann
verður aldrei að manni. Aumingja
Elsa, að lenda í þessu. Ég vona að
Knútur verði heppnari. Hann er lika
Framhald á bls. 14.
ÞÆGILEGUR KJÓLL. — Þessi kjóll
er bæði þægilegur og hentugur. Það
má auðveldlega klæðast honum í
skrifstofuna eða búðina ef maður
ætlar svo að heimsækja kunningjann
á eftir. Pilsið, sem er fellt, er saurnað
við sléttsniðinn efra hlutann rétt um
mjaðmirnar. Bolurinn er hár í háls-
inn, hnepptur með einum hnapp. Lít-
il klauf á ermunum.

rA%
EINKENNILEGIR BRÚÐKAUPSSIÐIR

%
%

%

%
5
Sinn er siður í landi hverju.
Og með aukinni menningu þjóð-
anna verði siðirnir einfaldari.
Nú getur fólk farið heim í stofu
til prestsins eða til fógetans og
Játið gefa sig saman i snarkasti
og án þess að þeirra nánustu
■hafi hugmynd um það fyrr en
eftir á, að viðkomandi hjú séu
harðgift.
Þetta var öðru visi hjá villi-
mönnunum. Þar er smekkurinn
annar og serimoníurnar marg-
brotnari. Hjá sumuni negraþjóð-
um er fitan mælikvarði á kvcn-
lega fegurð. Enginn vill líta við
þeim horuðu, en fegurst þykir að
kvenfólkið sé silspikað, helst svo
feitt að því sé erfitt um gang.
Stúlkan verður að vera feit til
þess að fá að giftast. Þegar faðir
hennar hefir selt brúðgumanum
liana er hún sett í kofa ein sér
og fituð eftir öllum kúnstarinnar
reglum í allt að því átta mánuði.
Þá á hún helst að vera orðin svo
feit að bera þurfi hana á börum
til brúðgumans.
í Ástraliu er manni úthlutað
tengdamóður, áður en hún hefir
eignast dótturina, sem maðurinn
á að eiga. Og sé þún svo óheppin
að eignast fleiri dætur en eina
getur tengdasonarefnið krafist að
fá þær allar. En ef hann kærir
sig ekki um þær getur hann gefið
eða selt kunningjunum þær. Og
þó að hann giftist einhverri þá
getur hann gefið hana eða selt,
ef hann verður leiður á henni.
Þetta mun ýmsum þykja einkar
gott fyrirkomulag. En í Indlandi
mundi það ekki liðast. Þar er
annar háttur á.
I Indlandi sjást hjónaefnin
sjaldnast fyrr en sjálft hrúðkaups-
kvöldið er brúðguminn kerriur til
að sækja stúlkuna. Þegar hann
kernur í hús tengdaforeldranna
er hann látinn setjast á silkisvæfil
og svara öllum spurningum, sem
fyrir hann eru lagðar um ástæður
hans og líferni. Siðan klæðist
hann i rauðan silkislopp og er
leiddur inn í bænahús fjölskyld-
unnar. Þar er hrúðurin með slæðu
fyrir andlitinu og nú eru þau
gefin saman. Siðan hnýtir faðir
brúðarinnar löfin á fötum þeirra
saman, og síðan er slæða lögð
yfir þau. Og nú fær brúðguminn
að sjá andlit brúðarinnar.
í múhameðstrúarlöndum giftist
fólk svo ungt, að þar eru ömmur
oft ekki nema 25 ára. Móðirin
velur sonum sínum konur, en ekki
fá þeir að sjá andlit konuefnisins
fyrr en brúðkaupskvöldið. Þá
verður hann að ganga út á dyra-
pallinn og lirópa þakklæti til
allra og lýsa hrifningu sinni á
konunni.
Apiónarnir í Paraguay stinga
dætrum sínum í poka undir eins
og þær hafa selt brúðgumanum
þær. Þar verða þær að dúsa
þangað til brúðguminn kemur og
hirðir þær. Hjá dajökum í Lingga
réttir móðir brúðarinnar öllum
viðstöddum hnetur, sem þeir eiga
að tyggja meðan rætt er um hve
mikla sekt hrúðguminn eigi að
borga ef hann skilji við konuna.
Og sums staðar í Malakka eltír
brúðguminn brúði sína alla brúð-
kaupsnóttina, með logandi kyndil
í hendinni og hótar að brenna
hana. ’Þessu likur ekki fyrr en
brúðurin dettur út af steintipp-
gefin.
Samojedar í Síberíu kaupa sér
konu fyrir svo eða svo rnörg
hreindýr, og á eftir halda þeir
veislu fyrir tengdapabbann og
gefa honum ket og brennivín. En
brúðurinni sinnir enginn, því að
hún telst aðeins veta húsdýr.
í Kína eru börriin trúlofuð
tveggja ára gömul og er það bind-
andi. Deyi strákurinn má stúlkan
sem heitin var honum aldrei
giftast. Hjá basútonegrunum i
Afriku kýs faðir syni sínum konu.
Kaupverðið er greitt i nautpen-
ingi, og þegar faðirinn fer i bón-
orðsfcrð segist hann vera bláfá-
tækur til þess að geta prúttað
sem mest. Ef faðir stúlkunnar
fellst á tilboðið, sendir hann biðl-
inum dósir með neftóbaki og tek-
ur nú öll fjölskylda hans i nefið.
En brúðurin fær tuðru með nef-
tóbaki og gengur með hana í bandi
um hálsinn. Svo senilir faðir
brúðgumans brúðarföðurnum þá
tölu nautgripa, sem talað var um!
Zulukaffarnir kaupa líka brúð-
ir fyrir nautpening. Þeir dansa
kringum brúðhjónin og syngja
niðvísur, karlmennirnir um kven-
'fólkið og kvenfólkið um karl-
mennina.
Hjá sumum negraættum i Ausl-
ur-Afríku er það regla, að ef
stúlkan verður ólétt í trúlofun-
arstandinu, mega hjónaefnin ekki
eigast, þótt unnustinn sé faðir að
barninu. *
&
&
W

1%.
%
'*;-■
í
3..
3
%

Fíllinn er ekki fullvaxta fyrr en
hann er orðinn 25 ára, en tamdir fílar
cru oftast nær latir og reyna að
skrópa — alveg eins og unglingarnir.
EINSTAKUR MEÐAL FRAKKA er
hann þessi frá Hubert de Givenchy,
sem hann hefir gert handa efnuð-
um viðskiptavinum. Skikkjan (pela-
rinen) er bundin að framan og erm-
arnar víðar. Þessi frakki fer ekki vel
tiema háum og grönnum. en þá er
hann líka hrífandi fallegur.
Bretar voru löngum mesta siglinga-
þjóð heimsins, en nú er það af sem
áður var. Bandaríkin eru konrin fram
úr þeim. Kaupskipafloti þeirra er 27.ö
milljön smálestir, en Breta 22.6 mill-
jón. Næstir eru Norðmenn með 6.9
smálestir og þá Panama með 3.7,
Frakkland með 3.6, ítalia 3.5, HoIIand
3.3, Japan 2.8, Sviþjóð 2.3 og Rúss-
land 2.3.
Guba er „stærsta" sykurland verald-
ar og framleiðir 7,2 milljón smálestir
af sykri árlega, en næst gengur Rúss-
land með 2,1, Bandnrikin með 1,9 og
Brasilía með 1,7.