Fálkinn - 16.03.1956, Blaðsíða 4

4
FÁLKINN
Christie heldur báðum höndum fyrir andlitið, er hann er leiddur úr lögreglubílnum inn í réttarsalinn.
MÁLIÐ gegn John Reginald Halliday
Christie er cinkar athyglisvert, ekki
aðeins af þvi, að það snertir mörg
morð, framin á tíu árum, 'heldur
vegna þess að Christie meðgekk morð,
sem annar maður hafði verið hengd-
ur fyrir.
Sagan hefst í skuggalegu smáhúsi
á Riliington Place, Notting Hill í
London í mars 1953. Þar höfðu
Christie og kona hans átt heima í nr.
10 í 15 ár. Þennan marsdag var leigj-
andinn að setja upp hillu fyrir út-
varpstækið sitt í eldhúsinu hjá
Christie. Þegar hann barði i vegginn
var holt undir. Hann reif þá vegg-
fóðrið og sá í beran mannshrygg.
Maðurinn gerði lögreglunni þegar að-
vart og þegar hún fór að skoða betur
sást að hólf hafði verið gert í múr-
vegginn, og í því voru lik þriggja
kvenna. í stofunni lá eitt konulíkið
enn, undir lausum fjölum á gólfinu,
og hafði mold verið sailað yfir.
Næstu daga reif lögreglan sundur
veggi og eldstæði og rannsakaði húsið
til hlítar, en meira fannst ekki. En
við uppgröft í garðinum bak við hús-
ið fannst mikið af mannabeinum, sem
virtust vera úr tveimur konulíkum.
Iíonurnar í veggnum höfðu verið
kyrktar, en líka voru ummerki eftir
kolsýrlingseitrun.
Líkið undir gólffjölunuin var af frú
Christie. Systir hennar og bróðir í
Sheffield þekktu það. Siðast liafði
systirin frétt af frú Christie í bréfi
frá henni, 15. des. 1952, og neðan á
það bréf hafði Christie skrifað:
„Etliel hefir ekki umslag, svo að ég
verð að senda bréfið frá vinnustaðn-
um.“ Fyrir jólin fékk systirin bréf
frá Christie, þar sem hann segir að
konan hans hafi beðið hann um að
skrifa jólakortin, því að hún sé með
gigt í fingrunum. 17. júni skrifaði
systirin til baka en fékk ekki svar.
Enginn nágranninn hafði séð frú
Christie síðan fyrir jól, og Ghristie
hafði gefið ýmsar skýringar á því:
Þeim hafði orðið sundurorða og hún
farið frá honum. Hann ætti að taka
við nýrri stöðu, sem fyrst var í
Rirmingham, svo í Northampton,
Chester og Sheffield. Og konan var
farin á undan, sagði liann.
Það var óhjákvæmilegt að gruna
Ghristie, þvi að hann liafði farið
skyndilega burt 19. mars og leigt öðr-
um lierbergin, án þess að hafa leyfi
til þess. Hann fékk lánaðar handtösk-
ur hjá nýju leigjendunum og þeim
sýndist hann fylla þær af kvenfatn-
aði. Grunurinn varð sterkari er það
sást að dagsetningunni á bréfinu frá
15. des. hafði verið breytt. Annað
fólk í húsinu liafði tekið eftir því
siðan í október að Christie liafði helit
sótthreinsunarvökva í vasl^inn og á
gólfið í ganginum.
GESTURINN VIÐ PUTNEY.
Lögreglan hóf leit að Christie um
alla London, á þeim stöðum sem
glæpamenn fela sig helst. Innan
skamms komst hún á slóðina. Hann
liafði dvalist í Kings Cross Road 20.—
25. mars. En þaðan var hann horfinn
þegar lögreglan kom.
Þennan dag voru öll blöð full af
fréttum af morðunum á Notting Hill,
og snemma þennan morgun var lög-
regluþjónn á vakki meðfram Thames
á Putney Embankment og sá mann,
sem hallaði sér fram á grindurnar á
brúnni. Lögregluþjónninn tók hann
tali. Hann sagðist heita Waddington,
og sýnir þetta hve oft glæpamenn
skortir hugkvæmni, því að þetta var
nafnið á mági Christies. En það vissi
lögregluþjónninn ekki þá. Samt vakn-
aði grunur hjá honum og hann bað
manninn um að koma með sér á
Putney-lögreglustöðina. Lögregluvagn
ók framhjá í þessu og tók þá.
Á leiðinn tók maðurinn upp skír-
teini og rétti lögregluþjóninum það
þegjandi. Á spjaldinu stóð: JOHN
CIIRISTIE.
Þegar kom á stöðina var Christie
leiddur fyrir fulltrúann,, sem sagði
ho’num að lik frú Christie væri fundið,
og spurði hvað hann gæti upplýst um
það mál.
Þessi litli maður, með þykku gler-
augun, sem liktist fremur útslitnum
skrifstofumanni en stórmorðingja,
fór allt i einu að gráta: — Hún vakti
mig ... Hún lá og lióstaði eins og
hún væri að kafna ... Svo — svo vitið
þér hvað ég gerði ...
Nú taldi fulltrúinn ástæðu til að að-
vara hann.
Christie gaf svolátandi skýrslu:
Aðfaranótt 14. des. hafði hann vakn-
að við að konan hans engdist eins
og hún hefði krampa. Hún var blá
i framan og hóstaði. Þá tók hann sokk
og batt um ihálsinn á henni svo að
hún skyldi sofna ... Svo hélt hann
áfram: — Ég iét hana liggja þarna
i rúminu 2—3 daga og vissi ekki hvað
ég átti að gera. Þá mundi ég að nokk-
ur borð i forstofugólfinu voru laus,
svo að ég held að ég hafi vafið hana
í ábreiðu og stungið henni undir gólf-
ið og borið mold yfir.
Eftir jólin hafði hann selt innbúið
sitt. Hann seldi einnig giftingarhring
konunnar og gullúr, af þvi að hann
var í fjárþröng. Staðfesting á þessu
fékkst hjá skartgripasala, sem sýndi
rétt nafn og heimilisfang Christies í
bókum sínum.
Þegar hann var handtekinn fannst
á honum kvittun fyrir ábyrgðarbréíi
til banka i Sheffield. Bankinn hafði
fengið bréf, dagsett 26. janúar 1953
og undirritað Ethel Christie, með
beiðni um að fá senda peninga, sem
hún ætti inni á hlaupareikningi. —
Bankinn sendi upphæðina: tíu pund
15 sh. og tvö pence og fékk kvittun
undirskrifaða „Ethel Christie". Nafn-
ið var vel stælt og bankann grunaði
ekki neitt.
Nú var Ghristie kærður fyrir að
liafa myrt konu sína og úrskurðaður
í gæsluvarðhald og rannsóknin hélt
áfram.
Christie hafði látið þess getið að
Iiann þjáðist af sífelldum liöfuðverk,
svima og niðurgangi, og hafði hann
oft leitað læknis árin 1948-—’52. Lækn-
irinn staðfesti þetta. Hann hafði einn-
ig ráðlagt Ghristie að leita geðveikra-
læknis, en það hafði hann ekki tekið
í mál.
SCOTLAND YARD. — IV. GREIN.
c
H
R
T
15
T
T
E
ittálið
★
ÓRÁÐIN GÁTA
HVERJAR VORU HINAR?
Ldgreglan hélt áfram rannsókninni
á liverjar hinar konurnar mundu vera.
Það tókst að komast að því. Ýmsir
höfðu séð þessar konur með Christie.
Sjálfur sagðist liann hafa hitt þær af
tilviljun og þær hefðu orðið með sér
heim. Alltaf hafði honum lent í rifr-
ildi við þær, sagði hann. Þær hefðu
neitað að fara og svo hefði lent i
áflogum og þær hefðu skollið á gólfið
eða dottið á stól. Christie kvaðst ekki
muna nánari atvilc að því. í einu
tilfelli rámaði hann í að föt kon-
unnar vöfðust að hálsinum á henni,
og í annað skipti sagðist hann hafa
komið að konu sitjandi á stól mcð
snæri um hálsinn — og sú þriðja —
ja, hún lá bara dauð á gólfinu. Hann
hélt að hann hefði fleygt þessurn
þremur líkum inn i hólfið í veggnum.
En krufningin sýndi að ummerki
eftir kolsýrlingseitrun voru á öllum
líkunum nema frú Christie. Það var
mikilsvert atriði í sambandi við síðari
skýrslu Chrislies viðvíkjandi öðru
líkinu, sem fannst í garðinum ...
Menn frá Scotland Yard liöfðu
grafið upp allan garðinn, niður á leir-
lag, sem aldrei hafði verið hróflað
við. Þetta var margra daga verk cn
borgaði sig. Þeir fundu bein, hár,
fatnað og blöð. Beinunum var raðað
saman í tvær beinagrindur, sem urðu
nærri því heilar. Það vantaði aðein.s
hauskúpuna og fáein bein i annarri.
Hauskúpunni var raðað sarnan úr 92
smábeinum. En hina vantaði.