Fálkinn - 16.03.1956, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
BANQjST KLUMPUR og vinir hans
* MYNDASAGA FYRIR BÖRN *
4.
— Hvað segirðu, Klumpur? — Ég skil ekki — Horfðu ekki svona lengi á naglann, Peli. — Jæja, þá er húsið fullgert. Og nú hlökk-
að Skeggur skuli geta sofið i þessum hávaða. Rektu hann strax. — Annars verður stiginn um við allir til að byrja á skipinu.
Krakkarnir ólmast líka. þinn þreyttur.
— Við getum ekki smíðað skip úr þessu. — Við komum, Skeggur, — hvað er að? — Það er svo dimmt hérna, ég er víst ekki
Við verðum að fara inn í skóg og sjá hvort Dreymdi þig illa, eða er ruggustóllinn þinn vaknaður, þvi að ég get hvergi fundið
við finnum ekki eitthvað toetra. bilaður? dyrnar.
Freistandi.
* SktíUUr ★
Þetta var í fjórða bekk og kennslu-
konan hafði hugsað sér að byrja
kennslustundina í móðurmálinu með
því að skrifa létta spurningu á töfluna.
Hún skrifaði:
„Mér ])ótti ekkerl gaman i sumar-
]eyfinu,“ og svo sagði hún: — Það
er eitthvað bogið við ])etta, viljið þið
segja mér hvað það er?
Ella titla, sem jafnan var fljót til
svars, rétti upp höndina og sagði: „Mér
dettur í hug hvort það sé ekki af því
að yður vantar pilt.“
Dómarinn: — Segið mér nú ná-
kvæmlega hvað fauk úr ykkur hjóm
unum þegar ykkur lenti í þessum
svarra.
Ákærði: — Fimm pör af skóm, ein
mjólkurflaska, fjórir bollar og átta
diskar, herra dómari.
Blaðamaðurinn: „Hvernig atvikað-
ist það eiginlega, að þér urðuð hljóm-
sveitarstjóri?
Hljómsveitarstjórinn: „Það atvik-
aðist þannig, að þegar ég var lítill
gaf hann faðir minn mér einu sinni
slóran spýtubrjóstsykur. Og þegar ég
hafði sleikt allan sykurinn tímdi ég
ekki að fleygja spýtunni.
Lítil telpa gekk prúð og nett á göt-
unni nieð :henni mömmu sinni, en þá
kom strákur eins og skot úr þvergöt-
unni án þess að líta fram undan sér,
hljóp beint á telpuna og felldi hana.
Telpan stóð upp, duslaði af sér og
segir svo við móður sína:
„Hvers vegna hafa allir strákar
fimm gira, en engá' bremsu, mamma?
— Veistu að hann Hanníbal hefir
eignast harmoniku í staðinn fyrir nýja
bílinn sinn?
— Hvað ætli hann hafi að gera við
harmoniku. Ekki kann hann að spiba
á harmoniku.
— Hann kann ekki að aka bíl held-
ur. Hann ók bílnum sínum á grjótgarð,
svo að hann varð að harmoniku.
— Og ef ég kaupi þessa skinnkápu
af yður, og manninum mínum líkar
hún ekki — viljið þér þá gera svo vel
að neita að taka við henni aftur.
Allir frægustu veðurfræðingar Eng-
lands sátu á fundi i Oxford, en þegar
fundinum lauk var komin úrliellis
rigning. Enginn þeirra hafði með sér
regnhlíf því að allir höfðu spáð —
þurrviðri.
— Já, ef yður finnst það betra þá
skal ég stytta buxurnar dálítið ...