Fálkinn - 23.03.1956, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
að fara, sagði hann og yppti
öxlum.
Yvette dró upp vasaklút og
snýtti sér lengi og vandlega.
— Það er verst að hann hefir
ekki orðið bráðkvaddur.
Nú kom hræðilegur geigur í
Anatole. Var hugsanlegt, að
tengdafaðir hans hefði lifað af
þessa meðferð, sem hann fékk á
kjallaragólfinu? Hann mundi það
riúna, að hann hafði ekki vandað
sig sem best' þegar hann var að
hlusta eftir hvort hann andaði.
Það var svo sem líkast þessu
þrælmenni að komast á lappirnar,
staulast inn í húsið og segja dótt-
ur sinni hver morðinginn væri,
áður en.hann gæfi upp öndina fyr-
ir fullt og allt.
— Hvernig þá það? var það
eina, sem hann gat sagt.
• — Við lögðum hann á borðið
í vínkjallaranum, sagði Yvette,
— hann Lamartine læknir frá
Avres sagði, að við skyldum gera
það, því áð það væri kaldara þar.
Anatole botnaði ekki í neinu.
— Því mátti hann ekki liggja í
rúminu sínu. Hann var alltaf að
kvarta yfir kulda.
Yvette hvessti á hann augun.
— Varstu svo fullur í gær, að þú
getir ekki hugsað í dag? spurði
hún hryssingslega. — Hann pabbi
hafði verið dauður í klukkutíma
þegar Lamartine læknir kom.
Hann sagði að það væri hjarta-
slag. Og hann taldi best að geyma
iíkið í kjallaranum þangað til
jarðað yrði.
Hún saug upp í nefið og snýtti
sér aftur.
— Og svo kem ég niður í kjall-
arann fyrir stuttu, sagði hún, —
og finn hann á gólfinu, með stórt
gat á hnakkanum. Hann hlýtur
að hafa verið kviksettur þegar
við iögðum hann á borðið, og svo
hefir hann rankað við og farið
niður á góifið og dottið.
Anatole hallaði sér á bakið og
teygði úr sér.
— Já, einmitt svona hlýtur það
að hafa verið, sagði hann lágt.
Anatole lá lengi og starði upp
í loftið, eftir að hann var orðinn
einn.
— Það var ekki við betra að
búast, af bölvuðum þrjótnum,
sagði hann. — Jafnvel eftir að
hann var dauður, þurfti hann að
verða til bölvunar og hræða sak-
laust fólk. *
Alveg: hissa.
Það kemur ennþá fyrir þetta, sem
heitir: Ást við fyrstu sýn. Þegar hin
forríka steinolíuprinsessa Carmen de
Bernot frá Mexico kom til Frankfurt
i vor varð hún samstundis hamslaus
af ást til piltsins, sem rogaðisl með
koffortin hennar inn í herbergið. Og
Amor kveikti í piltinum lika, svo að
þau trúlofuðust i snatri, Karl-Heinz
Koffer og olíu-Carmen. Og svo fór hún
með hann til Mexico og þar giflust
þau.
Þeir sem eru orðnir hálf-áttræðir
liugsa oft til baka lil æskunnar og
rifja upp fyrir sér farinn veg. Og svo
leggja þeir saman og draga frá, til
þess að finna útkomuna. Þetta hefir
Aibert Einstein !íka gert. Og niður-
staða hins fræga vísindamanns er
þessi: — Þegar ég var tvítugur hugs-
aði ég mest um að elska. En núna
elska ég mest að hugsa.
Mesta liæð sem loftbelgir hafa kom-
ist i er 35 kilómetrar. í þeirri hæð
var loftið orðið eins létt og loftbelg-
urinn sjálfur.
Iívenfólkið í Bandaríkjunum hefir
notað „pyjamas" síðan 1911. Þá voru
þessar flíkur sýndar í búðarglugga i
Boston í fyrsta sinn, cn yfirvöldin
skipuðu að taka þær úr glugganum,
því að þær væri lmeykslanlegar. En
vitanlega sigraði „hneykslið“.
Tvær kerlingar á elliheimili i
Skive i Danmörku heyrðu uppáhalds-
valsinn frá æskudögunum í útvarpinu
og kom saman um að fara að dansa,
cn liafa verið orðnar stirðari i gang-
limunum en þær héldu. Þær duttu
báðar og lærbrotnuðu.
Umferðaslysuni á götunum í London
hefir fækkað að mun síðan farið var
að fækka sporvögnunum en nota al-
ménningsbifreiðar í staðinn.
1 Suður-Afriku er farin að tíðkast
eiturnotkun, sem er engu betri en
ópíumsreykingar. Þar i landinu vex
villijurt, sem dagga heitir, og i blöð-
um hennar er eitur, sem svipar mjög
til marijuana-eitursins. Æskulýður-
inn er mjög sólginn í að reykja þetta
eitur, og erfitt að stemma stigu fyrir
]jví, vegna þess að alls staðar er hægt
að ná í liað. Eru dagga-reykingarnar
að verða þjóðarplága í landinu.
,Sænskum bókaútgefendum telst svo
til, að það sé 60 ára verk að lesa allar
bækurnar, sem gefnai- voru út í
Þýskalandi árið 1954.
Góður múrsteinn getur enst í mörg
þúsund ár. í London hafa fundist múr-
steinshleðslur frá tíð Bómverja og
það sjást engar veilur á þeim enn.
Barnið stækkar mest fyrsta árið
sem það lifir. Þá þyngist það að með-
altali um 7.5 kiló, eða tvöfaldar með
öðrum orðum líkamsþyngdina. Ef þau
liéldu áfram að þyngjast jafn rösklega
næstu árin, mundu þau vega eina smá-
lest þegar þau kæmu á áttunda árið.
Þegar krókódílar synda draga þeir
að sér lappirnar en vingsa sporðinum,
likt og höggormar gera. Þeir synda
svo hratt að róandi maður á báti hefir
ekki við þeim.
Hundarnir eru taldir árvakir, en
dýralæknirinn Tvan Peterson hefir
aðra sögu að segja. Hann hafði ])rjá-
tiu hunda á heimilinu, en enginn
þeirra vaknaði er innbrotsþjófar
brutu upp hirslurnar í næsta her-
bergi við þá, og stálu þar öllu steini
*
%

ÍRSKI SJÓMAÐURIM SEM VARÐ
RAJAH í UVDLANDI
%
%

jjt
%
Rajah Sikah Saheb af Hariana,
sem er lítið furstadæmi skammt
frá New Delhi, er rauðhærður
og freknóttur, en þannig hugs-
um við okkur ekki hina ind-
versku höfðingja. Enda er þessi
irskur, fæddur i Tipparary.
Ævintýrið lians byrjaði ein-
hvern tíma eftir 1780, með þvi
að náungi, sem liafði atvinnu
af að ginna menn i sjóherinn,
hellti nokkrum svefndropum i
glas George Thomas á bjórkrá.
Þegar hann vaknaði aftur var
liann orðinn sjóliði i flota Hans
Hátignar. Og skip hans hélt til
Indlands, en þar strauk Thomas,
meðan skipið lá í Madras. Það
var algengt að hinir „stolnu“
dátar struku.
George Thomas var vel að sér
gerr, friður sýnum og filsterkur.
Hann réðst i her nizamsins af
Hyderabad en strauk þaðan og
komst til Sardana. Þar ríkti feg-
ursta drottning Indlands, Begum
Somru, og bauð George henni
þjónustu sína. Hann varð næst-
ráðandi yfir her drottningar og
hún gaf honum fegurstu ambátt
sína fyrir eiginkonu. Skömmu
siðar lék George Thomas leik,
sem einstæður er í hersögu Ind-
lands.
SÍÐASTI MÓGÚLLINN.
í silkifóðruðu tjaldi fyrir utan
Gokalgarh-virkið sat Shah Alam,
síðasti stórmógúllinn, ellihrumur
og blindur og hlustaði á drykkju-
læti hermanna sinna. Hann hafði
orðið af afsala sér yfirráðum
hvers fylkisins eftir annað, er
hann fór að eldast. Nú var liann
i herferð gegn uppreisnarfor-
ingjanum Najaf Kihan og var
hryggur. Hermennirnir höfðu ó-
hlýðnast banni hans og drukkið
sig fulla. Enginn skeytti orðum
hans framar.
Þegar hermennirnir voru sofn-
aðir og allt orðið hljótt laumað-
ist Najaf Khan inn í virkið. Siðan
æptu þeir heróp og brytjuðu nið-
ur hermenn mógúlsins, en þeir
sem ekki voru drepnir flýðu.
Þegar allt var komið á ringul-
reið kom lierflokkur á vettvang.
Stjórnaði honum dottningin fagra,
Begum Somru, ásamt George
„sigursæla", hinum írska sjó-
manni. Lauk þeirri viðureign svo
að drottningarliðið gat rétt lilut
mógúlsins og stökkti uppreisnar-
foringjanum á flótta.
Þegar sigurinn var unninn
bauð mógúllinn drottnihgu og
George í tjald sitt og þakkaði
þeim fyrir hjálpina. Begum Somru
var einn af þeim fáu furstum,
sem var trú mógúlnum.
Eftir þetta réð írski dátinn einn
öllu hjá Begum Somru, en það
getur stundum reynst hættulegt
að fá mikil völd. Við hirð drottn-
ingar voru fleiri evrópeiskir æv-
intýramenn og þeir öfunduðu ír-
ann. Höfðu þeir brögð frannni
og rægðu George við drottningu
og töldu henni trú um, að hann
ætlaði að hrifsa af henni völdin.
Og nú var George tekinn og lagð-
ur í hlekki.
Þegar hann var leiddur fyrir
drottninguna tókst honum ekki
að sannfæra hana um að hann
væri saklaus. En hún dæmdi
hann þó ekki til dauða lieldur
vísaði honum úr landi.
George Thomas lét sér fátt um
finnast og þótti hjálpin illa gold-
in. Réðst liann nú i þjónustu
rajaíhans af Meerut, sem var
mikill valdamaður, og varð her-
stjóri hans. En lið rajahans var
svikult, enda fékk það lélegan
mála. Og loks gerði það uppreisn
gegn höfðingjanum og náði hon-
um á sitt vald.
George Thomas hafði aðeins
fáa menn eftir, en samt tókst
honum að bjarga rajáhanum. Og
í þakklætisskyni fyrir þetta gaf
rajhinn honum land, sem gaf af
sér um 5 milljón krónur í skatt
á ári, körfu fulla af gimsteinum
og dýran fíl.
George írski varð með tíman-
um leiður á að þjóna öðrum og
náði nú undir sig landi á stærð
við Danmörku, norðvestur af
New Delhi. Það heitir Hariana
og liöfuðstaðurinn, Hansi, var
vel víggirtur. í þessari herferð
hafði George ásamt aðeins 5
mönnum orðið viðskila við lier
sinn. En eigi að siður tókst þess-
um fimm að stökka heilli her-
deild á flótta.
George tók sér nú furstanafnið
Sikah Saheb, rajah af Hariana,
og barst mikið á. Hann víggirti
Hansi á ný og gerði staðinn að
höfuðborg. Þótti hann stjórnsam-
ur maður og framfarir urðu í
landbúnaði og iðnaði um lians
daga. Hann stofnaði myntsláttn
og vopnasmiðjur, sem starfa enn
í dag. í ríki hans voru um 1000
bæir og þorp, sem guldu honum
skatta. Er talið að hann muni
hafa haft kringum 200 milljón
króna árstekjur, eftir að hann
kom til Hariana. *

n.
& *

3:

r
3.
%
%
3
%
3
%
s
s.
WÆJTÆa
léttara. Þá var þýski hundurinn í
Bictigheim betri. Hann beit borgar-
stjórann í fótinn, þegar liann var að
koma af bæjarstjórnarfundi og liafði
borið fram tillögu um að hækka
hundaskattinn.
Stærsti orangutang í dýragarðinum
í London hefir verið settur á svelti-
fóður til að megrast. Hann var orðinn
svo feitur, að „frúin“ lians vildi ekki
líta við lionum. En vonir standa til
að ef bóndi hennar léttist að marki,
nmni frúin taka hann í sátt aftur.
Borgarstjórinn í Paris fór nýlega
í heimsókn til Diisseldorf. Til ])ess
að viðtökurnar yrðu sem bestar hafði
borgarstjórinn með sér 500 flöskur af
góðu rauðvíni.