Fálkinn - 30.03.1956, Blaðsíða 15
FÁLKINN
13
að láta orð falla um, að hún yrði að hætta
að lána henni, nema hún borgaði alldrjúga
fúlgu upp í skuldina von bráðar.
Þær horfðust í augu hún og Celeste. Þær
höfðu átt tal saman í laumi áður en Michelle
kom. Frú Richard var kunnugt um tilraunir
þær, sem Celeste hafði gert til þess að krækja
í Lucien Colbert, og einnig hafði hún heyrt
því fleygt, að hann hefði gifst einhverri
kvenmannstusku. Nú hafði Celeste útmáiað
fyrir henni áform, sem voru gróðavænleg.
En þau gengu út á það, að gera þessa einföldu
sveitastúlku vitlausa í tildur. Frú Richard
hafði orðið forviða er hún sá hana. Hún hefði
haft gaman af að klæða Micheiie þannig, að
hin einkennilega fegurð hennar nyti sin. Og
nú var hún að hugleiða hvort Michelle Colbert
gæti okki orðið betri viðskiptavinur en
Celeste.
,,Ef frú Colbert er ekki. ánægð, getum við
reynt eitthvað annað,“ sagði hún tungumjúk.
„Mér finnst eiginlega að þessi græni litur sé
full gamallegur handa yður.“
Celeste varð súr á svipinn. „Það finnst mér
ekki,“ sagði hún. Michelle leit á þær á víxl.
Hún hafði takmarkalaust traust á Celeste,
en sjálf kunni hún ekki við litinn. Frú Ric-
hard hafði farið út og Michelle skoðaði sig
í speglinum. „Mér finnst ég vera svo fáklædd,"
sagði hún.
„Það er hægt að bæta úr því með loð-
skinnum,“ sagði Celeste. „Og þegar maður
dansar ...“ Michelle muldraði eitthvað svar,
sem ekki skildist, hún þorði ekki að segja
að hún kynni ekki að dansa.
En Celeste gat auðsjáanlega lesið hugsanir
hennar. „Ég veit um ágætan dansskóla," sagði
hún. „Ég geri ráð fyrir að það séu ekki bein-
línis nýtísku dansar, sem þið dansið þarna í
sveitinni.“
„Ne-ei,“ sagði Michelle. „Ég þarf eflaust
að læra mikið.“
Nú kom Richard inn með annan kjól. Cel-
este lét sér fátt um finnast er hún sá hann.
Hann var eins og hvítt ský á handleggnum
á frúnni.
,,Ó!“ var það eina, sem Michelle gat sagt.
Frú Richard brosti. Það var eitthvað inni-
legt í rödd Michelle, sem henni gast að. Þeg-
ar Michelle fór með mestu varúð úr græna
kjólnum sagði frú Richard: „Fólki með svona
vaxtarlagi fer allt vel.“
Michelle hugleiddi þetta meðan frúin var
að hjálpa henni í hvíta kjólinn. Hann var úr
,,tyll“, víður að neðan en nærskorinn að ofan,
svo að það kom vel fram hve grönn Michelle
var. Kringum axlirnar var efnið í fellingum,
eins og hvítt ský. Frú Richard starði hug-
fangin á þetta. Michelle var fögur eins og
málverk. í fyrsta skipti á ævinni var hún
Stúlkan á tvo aðdáendur. Hvar er hinn?
sannfærð um sína eigin fegurð þegar hún
skoðaði sig í speglinum. Og þessi meðvitund
fyllti hana ósegjanlegri sælu. Eins og hún
var þarna, í hvíta kjólnum, fannst henni hún
vera samboðin Lucien.
„Ég tek þennan,“ sagði hún. „Mér líst vel
á hann.“
Það var fjórði kjóllinn, sem hún hafði
ákveðið að kaupa. Hún hafði ekki spurt hvað
hann kostaði — en Celeste hafði sagt, að svo
dýr kjóll væri ekki til, að Michelle hefði ekki
efni á að kaupa hann.
Celeste leit á armbandsúrið sitt, sem var
alsett dýrum steinum. „Ég verð víst að fara,“
sagði hún. „Ég þarf að hitta fólk klukkan
fjögur. Eg síma á morgun, frú Colbert!“
Þegar hún strunsaði út úr stofunni og frú
Richard hafði gengið úr skugga um að hún
væri komin út, sneri hún sér að Michelle.
„Það var alveg rétt af yður að velja hvita
kjólinn, frú Colbert. Hann er alveg eins og
hann væri saumaður handa yður. Af græna
kjólnum hefi ég útgáfu í bláum lit, sem mundi
fara yður ágætlega. Hann er ekki alveg til-
búinn ennþá, en ef frúin vill líta inn á morgun,
get ég haft hann tilbúinn til að prófa hann.“
Þegar Michelle var farin stóð frúin með
kjólinn i hendinni, hugsandi. Það var ekki
oft sem hún fékk að prófa kjóla á svona fal-
lega vaxinni manneskju. Oftast varð hún að
taka á allri sinni kunnáttu til þess að fela
fituna á gildum, miðaldra frúm.
„Celeste Marteau hefir horn í síðu þessarar
ungu dömu,“ sagði frú Richard við sjálfa sig.
„Hún verður umtöluð sem fegursta konan í
París eftir nokkur ár . ..“
Michelle ætlaði að hitta Michael klukkan
fimm og þau ætluðu að fara saman á úti-
veitingastað og fá sér miðdegisverð þar. Þau
höfðu frestað ferðinni norður að sjó, því að
Celeste tafði Michelle svo mikið.
„Jæja,“ sagði Michael þegar þau voru kom-
in út úr mestu umferðarþvögunni í borginni,
„hvað hefirðu nú keypt í dag?“
„Fjóra kjóla,“ sagði Michelle. „Og þrjá í
gær. — Þetta er eiginlega bruðl, Michael. Ég
er hrædd um að þetta kosti feiknin öll af
peningum."
„Það er ég hræddur um líka,“ sagði Mic-
hael, „en það gerir ekkert til. Bara ef þú
kaupir eitthvað fallegt. Fallegar konur, eins
og þú, eiga að vera í fallegum fötum.“
„Þeir eru ljómandi fallegir," sagði Mic-
helle dreymandi. „En ég á svo bágt með að
ákveða hvað ég á helst að velja. Sumir kjól-
arnir eru alls ekki fallegir, finnst mér. Eins
og til dæmis í dag — ég prófaði grænan kjól,
síðan. Frú Marteau sagði að hann væri full-
kominn. En mér fannst sjálfri að hann væri
ekki fallegur, og frú Richard tók í sama
streng.
„Þér er vissara að treysta frú Richard
fremur en Celeste!" sagði Michael fremur
stutt.
„Já, en Celeste er svo glæsileg, og Lucien
finnst sjálfum að hún sé glæsileg ..
„Ef Lucien hefði þótt hún glæsileg mundi
hann vafalaust hafa gifst henni. En nú gift-
ist hann þér!“ svaraði Michael.
„Heldurðu að hún hefði viljað hann?“
spurði Michelle.
„Hvort Celeste Marteau hefði viljað einn
af ríkustu mönnum Frakklands!“ Michael
hló. „Það geturðu reitt þig á. Ég hugsa að
það hafi valdið henni miklum vonbrigðum,
að hann giftist þér.“
Michelle sat þegjandi um stund. Hún sá í
huganum opinberunina miklu, Celeste, sem í
hennar augum var hámark fegurðar og glæsi-
mennsku. „Þú ert sjálfsagt að skopast að
mér,“ sagði hún loksins. „Það er ómögulegt
að Lucien hefði viljað mig frernur en hana!
Ef til vill hefir hann tekið mig vegna þess
að hann fékk hana ekki,“ bætti hún við.
Michael hægði á bifreiðinni til þess að geta
lagt meiri áherslu á það sem hann sagði. Hann
Framhald í næsta blaði.
FÁLKINN — VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM. — Af-
greiðsla: Bankastræti 3, Reykjavik. Opin kl. 10—12
0g l%—6. — Ritstjóri: Skúli Skúlason. Framkv.-
stjóri: Svavar Hjaltested.
HERBERTSprent.
ADAMSON
Iíaust-heræfingar.