Fálkinn - 06.04.1956, Qupperneq 11

FÁLKINN
11
LITLA SAGAN.
Síðasto fullii
DILLANDI valslagiS fyllir salinn.
Valsinn úr Hnetubrjótssyrpu Tsja-
kovskis.
Það er þröngt á gólfinu og dansað
kinn við kinn. Loftið er þykkt af
ilmvatnsangan, tóbaksreyk og svita-
lykt. Fullt hús á náttklúbbnum fræga.
Skammt frá inngöngudyrunum
stendur ung stúlka. Hún er rúmlega
tvítug, hárið í liðum, andlitið óvenju-
lega fallegt og enn ósnortið af brenni-
marki svallsins. Hún er ímynd æsku
og fegurðar. Fallega vaxin og kjóll-
inn fellur vel að iíkamanum, svo að
vaxtarlagið sést. Hún starir í sífeilu
á dyrnar. Andlitið er með eftirvænt-
ingarsvip. Hvers vegna kemur hann
ekki, ævintýraprinsinn hennar?
Aldraður svallari með kúiumaga
færir sig nær ungu stúlkunni. „Ma
petite,“ segir hann og afklæðir hana
með augunum, „einn drink!“ Hún
mælir hann með augunum og snýr
fyrirlitlega bakinu að lionum.
Fyrir viku hefði hún fúslega þegið
bæði glasið og svallarann. Eftir út-
litinu að dæma var þetta „gullfugl“.
En síðan kvöldið sem prinsinn
hennar kom í náttklúbbinn var Mar-
iiza gerbreytt. Hann var ungur og
friður, aiveg eins og ævintýraprins-
ar eiga að vera, hann liafði ausið út
peningunum og gefið kampavín
ekki aðeins Iienni heldur iíka ýmsum
vinkonum hennar. Og á eftir hafði
hann farið með henni heim. Þau
liöfðu iifað unaðslegar sælustundir
saman. En nú hafði hann ekki komið
í tvo daga. Hann varð að skreppa í
ferðalag, liafði hann sagt. Og liann
hafði verið svo órólegur og fumandi.
Hún iitur snöggvast á hringinn á
fingrinum á sér. Það glitrar á stóran
demant. Gjöf frá lionum. Hann hlaut
að vera afar ríkur. Þjónarnir töluðu
um hann. „Þarna hefirðu náð i gull-
fugl, Maritza." „Þökk fyrir, sömuleið-
is,“ liafði liún sagt.
Það fer ylur um hana alla. Þarna,
þarna kemur liann. Hún flýtir sér á
móti honum. „Darling, darling!" Það
liggur við að hún kjökri. — „Maritza!"
Hann virðist vera mjög órólegur. —
Ég mátti til að hitta þig,“ livislar
hann, „ég veit að það er fásinna —
ég ætti að vera farinn fyrir löngu!
Áríðandi erindi. En í kvöld skulum
við skemmta okkur meira en nokkurn
tíma áður.
Tveir þjónar vísa þeim á horð. Þeir
hneigja sig og beygja. Innan skamms
er kampavin komið á borðið. Hinir
þjónarnir hafa séð fyrir blómum. l>að
smellur í tappa. Þau drekka.
Hann drekkur út úr glasinu í einum
teyg. Fyllir það aftur. Tæmir það aft-
ur. Ofuriítill roði færist í fölar kinn-
arnar. Svo brosir hann til hennar.
„Maritza.“
Aldrei verður hlé á músíkinni.
Hljómsveitirnar leika á víxl. Aldrei
lilé. Þjónarnir þeytast milli borðanna.
Fólkið dansar — dansar.
Tveir nýjir gestir eru komnir inn.
Annar feitur og þrekinn. Hinn hár
og magur, með dökk, stingandi augu.
Brytinn hefir komið auga á þá, flýtir
sér til þeirra, stimamjúkur. Það
borgar sig í náttklúbbnmn að koma
I--------------------
★ TískumifDdir ★
____________________i
sér vel við lögregluna. Þeir tala sam-
an um stund og augu magra manns-
ins hvarfla bm allan salinn.
í þessum svifum iyftir ungi mað-
urinn glasinu til að skála við álaritzu.
En hann skálar ekki. Það er likast
og hann fái krampa. Hann starir fram
lijá stúlkunni og sér tvö dökk augu.
Þeir horfast í augu brot úr sekúndu.
Svo ryður magri maðurinn sér braut
gegnum dansgólfið og nálgast borðið.
Óp yfirgnæfir hljóðfærasláttinn,
skerandi neyðaróp. I>að hefir eitthvað
gerst þarna við borð unga mannsins.
Gestirnir þyrpast að. Það er Maritza
sem hrópar. Ungi maðurinn, ævintýra-
prinsinn hennar hefir hnigið á gólfið.
Enginn hefir tekið eftir að hann hefir
i einni svipan stungið einliverju upp
í sig. Lögreglumaðurinn herðir á sér,
olnbogar sig áfram að manninum, sem
liggur á gólfinu.
„Of seint,“ tautar lögreglumaður-
inn. „Cyankalium".
Ungur maður er borinn út, síttur
í lögreglubíl, sem bíður fyrir utan.
Hljómsveitin leikur „Quand 1’ Amour
meurt“ og fólkið lieldur áfram að
dansa.
En þjónarnir eru í uppnámi: „Að
hugsa sér að ])essi laglegi, ungi piltur
skuii hafa drepið menn og rænt
banka.“ *
Seig er Bai'bara!
Giftist í 6. sinn
BARBARA HUTTON hin rika, sem
nú er 41 árs og enn erfingi að
Woolworthmilljónunum — öðru nafni
kölluð „veslings ríka konan“ ’hefir
nú gifst i 6. sinn. Nýi maðurinn heitir
Gottfried von Cramm og er þýskur
tenniskappi.
Þau voru gefin saman í Versailles
og aðeins þrír voru viðstaddir, nefni-
lega bróðir Cramms, og safnvörður-
inn í Versailles, sem voru svaramenn,
og mr. álignot borgarstjóri, sem gaf
þau saman. Siðan héldu þau til sala-
kynna Barböru á Ilotel Ritz í París,
og þar hafði auðvilað fjöldi blaða-
manna safnasl saman til að tala við
Barböru, sem nú var orðin barónessa.
Hún var föl og sagðist vera kvefuð.
„Það eina sem ég hugsaði um meðan
verið var að gifta mig, var að komast
sem fyrst heim og í rúmið. Ég hugsa
að ég sé með hálsbólgu!“ sagði hún.
En livað sagði Cramm barón? —
„Við hefðum átt að giftast fyrir átján
árum. Við urðum ástfangin hvort af
öðru þegar við sátimst í fyrsta skipti,
í Cairo 1937. En af einhverjum ástæð-
um varð ekkert af því að við giftumst
þá.“ Barbara bætti við: „Já, við hefð-
um átt að giftast þá, en það var ekki
iiægt því að ég var gift öðrum. Ég
skil það núna, að ég hefði átt að gift-
ast lionum Gottfried þá. Það hefði
sparað mér margar hjartasorgir —
og eiginmenn."
Barbara er enn danskur ríkisborg-
ari, siðan í öðru hjónabandinu. Fyrri
mennirnir eru: Alexis Mdivani (1933—
35), Kurt Reventlow (1935—41), Cary
Grant (1942—45), Igor Trouetskoy
(1947—51) og Porfirio Rubirosa
(1953—55). Von Cramm hefir verið
kvæntur einu sinni áður. *
Þegar maður andvarpar dregur mað-
ur andann helmingi dýpra en við
v e n j uleg a n a n d a r d r á 11.
%
EMPIRE LÍNAN. — Falli manni ekki
við hinar nýju línur á frönskum sýn-
ishornum má ætíð flýja til hinnar
gömlu og góðu empire línu, sem nú
er komin í tísku. Rykkingarnar eru
látnar koma undir breitt belti undir
brjóstunum með flatri slaulu að fram-
an. Annars er kjóllinn alveg sléttur.

Þessi samstæða, skinnhúfa og trefill,
má kallast luxus, því að efnið er nerts-
skinn, sannkallaður óskadraumur
flestra, enda ekki furða þar sem jafn-
vcl eftirlíking af nerts er mjög dýrt.
En leyfilegt er að láta sig dreyma.
Á járnbrautarstöðinni i Innsbruck
hafa verið settir sérstakir ofnar á
gólfið lianda fótköldu fólki að orna
sér við.
PRINSESSUSNIÐIÐ er alltaf í tísku,
og eftir því sem okkur lærist betur
að halda okkur grönnum og beinum,
eftir því mun það verða almennara
í notkun. — Fath sýnir okkur þennan
gráa ullartauskjól fallega rykktan á
brjóstunum og ermalangan.
SMÁKÖFLÓTT SAMSTÆÐA.
Carden hefir samið þessa samstæðu
við sléttan, þröngan kjól og •% síðan
frakka fóðraðan með skinni og sést
það vel á myndinni, einnig uppbrot
á ermunum.
Mannfjöldi Bandaríkjanna varð
162.250.000 á árinu sem leið. Það er
55 sinmim meira en þegar Bandaríkin
lýstu yfir sjálfstæði sinu 4. júlí 1776.