Fálkinn - 13.04.1956, Side 10

10
FÁLKINN
I BAN(J$T KLUMPUR og vinir hans
★ MYNDASAGA FYRIR BÖRN *
8.
— Húrra! Loksins fór það! Þetta er nú — Nú Þykir mér braka. Þetta er vist stærsta tré — Flýtið ykkur, það hleypur frá okk-
meiri bolurinn, þegar maður sér hann að í heimi. — Bara að það brotni nú ekki! ur. Bara að það strjúki ekki áður en
neðanverðu. pað verður að skipi.
— Það hefir oltið alla leið ofan í sjó. — Það — Fyrst sögum við það langsum. — Alveg rétt, -— Ég hlakka til að reka naglana i
er gott, Þá þurfum við ekki að tosa því Klumpur. Annars kann ég nú betur að saga þvers- það! — Ertu vitlaus. í þessu skipi
þangað. um. verður ekki einn einasti nagli.

— Góðan daginn, væni minn. -
Til hamingju með afmælisdaginn!
* Sk*í»l«ir *
— Þú getur ekki hugsað þér, Viggo,
hvað það er þreytandi að tala við
hana Evu í síma ... !
Jean Laforet í Arles, Frakklandi,
spurði nýlega í fyrirspurnardálki
blaðsins ilivað hann ætti að gera.
Honum hafði ient í rifrildi við kon-
una sína út af smámunum, og nú hafði
hún ekki talað orð við liann í fimm
vikur. Ritstjórinn fól lesendum sinum
að gefa manninum róð. Besta svarið
dæmdist vera það, sem kom frá frú
Laforet. Það hljóðaði svo: „Komdu
bara og kysstu mig, aulinn þinn!“
— Hefirðu ekki fengið neinn sil-
ung ennþá?
—• Nei, enda kemur það út á eitt.
Ég er að kenna manninum að synda.
Ungfrú Andersen fór til læknisins
til þess að láta rannsaka sig. Hún
var oft með velgju og ógleði og yfir-
leitt ekki eins og hún átti að sér.
Læknirinn athugaði hana hátt og lágt
og utan og innan og að svo búnu segir
liann:
— Ég get sagt yður gleðilegar frétt-
ir, frú Andersen ...
— Ég er ekki gift. Eg er ungfrú,
ieiðréttir hún.
— Æ, hver skollinn. Þá verð ég að
scgja yður óþægilegar fréttir, ungfrú
Andersen.
— Ekki skil ég hvers vegna maður
er að gifta sig þegar maður getur
fengið páfagauk keyptan fyrir 75
krónur.
— Já, þið karlmennirnir eruð betur
settir en við. —■ Tuddar kosta á þriðja
þúsund krónur núna.
— Einu sinni var Skoti sem hét
Vincent. — Ef ég tek mér nafnið Vin,
hugsaði hann með sér, — þá spara
ég cent í hvert skipti sem ég nefni
nafnið mitt.
Andvarp úr 1. bekk.
— Ég vissi það nú alltaf að það er
ekkert gagn að þvi að vera að fara
í skóla. í gær vorum við látin leggja
samán tölur, og svo drógum við þær
hverja frá annarri í dag.
— Elskan mín, ertu nú viss um að
þú hefðir elskað mig alveg svona heitt
ef þú hefðir aldrei hitt mig?
Vegna umboðslaunanna.
Hjúskaparmiðlarinn: — Þér eruð
lireint og beint töfrandi, ungfrú. Ef
það væri ekki vegna umboðslaunanna
mundi ég ekki hika við að giftast yður.
— Frímerki — frímerki — þú hugs-
ar aldrei um annað en frímerki. —
Gerðu svo vel — þarna er kaffið þitt!