Fálkinn - 13.04.1956, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
LITLA SAGAN.
Fatitna
EGAR Allah skóp konuna, segja
vitringar oss, gaf hann henni
augnaráð dúfunnar, slægð nöðrunnar,
fótaburð liindarinnar, mýkt kattarins
og sætleik döðfunnar. Ég held þvi
fram, að þegar Fatima var sköpuð hafi
Allah ekki haft annað við höndina
en augnaráð, eitur og slægð nöðrunn-
ar og klær kattarins. Hún var gift
Abdullah Ben Omar, sem átti heima
i leirkerasmiðágötunni og stundaði
heiðarlega atvinnu.
Abdullah hræddist ekki neitt i
Kóraninum, ekki einu sinni plágurn-
ar sjö né fjórtán bölvanirnar. Því að
hann hafði fyrir löngu reynt allt i
sambúðinni við Fatímu. Nágrannar
þeirra sögðu, að Fatíma mundi fyrr
eða síðai' murka lífið úr hinum lieið-
arlega eiginmann sinum og leggja
hann í gröfina fyrir aldur fram. En
þetta átti nú ekki að fara svo. Það
fór þvert á móti svo, að Fatíma keypti
sér skammt með döðlum, en það hefði
hún ekki átt að gera. Því að ein daðlan
sat þversum í kokinu á henni og hún
kafnaði.
Þegar Abdullah kom heim lá liún
dauð og stirðnuð og nú gapti munn-
urinn, sem fyrir 40 árum var mjúkur
og bogmyndaður og hinn unaðlegasti
til kyssinga.
Abdullah huldi ásjónu sína, því að
á þann veg á maður að sýna sorgina.
— Svo lagði hann drög fyrir grátkon-
ur og iíkmenn og bað nágrannana uni
að fylgja konunni til grafar daginn
eftir. Og þeir komu.
Líkinennirnir lögðu af stað með
kistuna. Næstur gekk Abdullah Ben
Omar og svo allir nágrannarnir. Þetta
var þögul líkfylgd, því að enginn vildi
segja neitt ljótt um hina látnu, en
ekki var hægt að segja neitt gott um
hana. Þetta hefði allt farið vel, ef
ckki hefði komið asnakerra upp á
veginn og ekið á undan iíkfyigdinni.
Á kerrunni var bannasekkur og á
sekknum var gat, svo að baunirnar
sölluðust úr pokanum niður á veginn.
Og þegar líkmennirnir stigu á baun-
irnar skrikaði þeim fótur. Þeir duttu
og lik Fatímu datt úr kistunni. Við
liöggið og hristinginn vaknaði hún til
lífsins aftur og fór þegar að skannna
likmennina fyrir klaufaskapinn, Ab-
dullah og alla hina heimsku nágranna
hans, sem ihéldu að hún væri dauð.
Svo skipaði hún allri likfylgdinni að
snauta heim til sín og fór sjálf lieitn
með Abdullah í eftirdragi, og þar hélt
hin jarðneska vítisvist lians áfram í
nokkur ár enn.
Samt fór nú svo að Fatíma hröiík
upp af á undan Abdullah, og nú leigði
hann sér grátkonur og líkmenn á ný
og bað nágrannana um að fylgja
Fatímu til grafar. Morguninn eftir
stóð allur skarinn fyrir utan hús hin.s
syrgjandi eiginmanns. Þá víkur ná-
granninn Mohamed Ben Hassen sér
að Abdullah og hvislar:
— Bara að það fari nú ekki eins
og i fyrra skiptið?
— Nei, það kemur ekki til mála,
svaraði Abdutlah. — Ég hefi leigt
fjóra menn til að ganga á nndan og
sópa veginn. *
%
%
3
.3
%
%
%
%
3,
V
%

%
%
%
•3
%
% *
TDrottningin
er til þess tekið hve
krýningarnar i Bretlandi séu
tilkomumiklar, eins og glæsileg-
ustu leiksýningar. En stundum
'hafa orðið óhöpp við krýning-
arnar, sem hafa gert þær sögu-
legar á annan liátt, og jafnvel
blóðsúthellingar.
Þegar Vilhjálmur sigursæli var
krýndur 1066 nokkrum vikum
eftir að hann hafði sigrað Har-
ald harðráða í orrustunni við
Haslings, heyrðist ferlegur tiávaði
inan um hryllingarópin. Hvaðan
liann kom vissi enginn, en dyra-
verðirnir, sem héldu að lif kon-
ungs væri í hættu, fóru að berja
á fólkinu fyrir utan kirkjuna og
skömmu síðar var kveikt i næstu
húsunum við kirkjuna. Nú varð
uppnám i kirkjunni og aðalsmenn
og aðrir höfðingjar flýttu sér út,
en prestarnir einir urðu eftir í
kirkjunni hjá konungi.
Aldrei varð uppvíst um ástæð-
una til upphlaupsins. Sumir halda
að hermönnunum hafi lent sam-
an við fólkið fyrir utan kirkjuna,
aðrir að dyraverðirnir hafi gert
hávaðann sjálfir, til þess að vekja
uppnám og fá tækifæri tit að
kveikja í húsunum og ræna fjár-
munum þaðan.
Illa fór líka þegar Hinrik kon-
ungur og Adelaide voru krýnd
árið 1121. Erkibiskupinn var
skjálfhentur og þegar hann átti
að setja kórónuna á höfuð kon-
ungs þreif kóngurinn kórónuna
af honum og krýndi sig sjálfur!
Erkibiskupinn varð fokvondur
og neitaði að halda athöfninni
áfram, en drottningin var enn
ókrýnd. Loks tók konungur af
sér kórónuna og rétti hana bisk-
upi, og liann hélt áfram at'höfn-
inni. En þetta þótti illur fyrir-
boði.
Georg III. hélt krýningarveislu
sína í Westminster Ilatl og fengu
bændur og búalið að horfa á
veisluhaldið af svölunum. Undir
eins og konungur var staðinn frá
borðum ruddist múgurinn niður
i salinn og lét greipar sópa um
]iað sem eftir var á borðunum.
Georg IV. var kvæntur Caro-
line prinsessu af Braunscliweig
og var lijónabandið ófarsæit, og
hún fór til Þýskalands frá hon-
um. Þegar hún frétti að liann
væri orðinn konungur hé'lt hún
heimleiðis og var vel fagnað af
alþýðu sem kenndi í brjósti um
hana, því að hún var góð mann-
eskja, en Georg hélt fram hjá
henni. Komst hann á snoðir um
kórónulausa
að hún hefði átt góðan vin í út-
Jegðinni og meðan verið var að
undirbúa krýninguna stefndi
liann henni fyrir „Jjrot á hjúskap-
arlieiti".
Loks rann krýningardagurinn
upp, 11. júli 1821. Georg var
þungbúinn um morguninn, hann
bjó yfir grimmilegum hefndum.
Þegar drottningin kom í fultum
krýningarskrúða að Westminster
Abbey voru dyrnar læstar! Vörð-
urinn sagði að konungur hefði
skipað það.
Caroline hneig niður við
kirkjudyrnar og var flutt heim
meðvituridarlaus. Þetta reið
henni að fullu, hún varð veik og
dó þremur vikum siðar. Á leg-
steini hennar stendur: „Hér
hvilir Caroline — Englands-
drottningin, sem var tekin af
Jífi“. Hún hafði sjálf mælt svo
fyrir, að þetta skyldi skráð á
steininn.
Anne drottning réð ríkjum í
Englandi 1702—’14. Hún var gift
Jörgen Danaprins og átti 17
börn, og missti þau öll.
Hún er eina drottningin, sem
ekki hefir getað staðið upp með-
an kórónan var sett á hana. Hún
var þá 37 ára, en svo feit að hún
gat varla gengið. Henni var ekið
i kirkjuna í hjólastól og borin
upp i liásætið. „Lappirnar eru
veikar en liausinn í lagi,“ sagði
hún.
Þegar William IV. var krýndur
datt þakið sem borið var yfir
helstu höfðingjunum inn kirkju-
gólfið og munaði minnstu að
konungurinn fengi meiðsl af því.
— Þegar Játvarður VII. var
krýndur var organistanum sagt
að nú væri skrúðgangan að koma
í kirkjudyrnar og hann byrjaði
krýningarforspilið. En skrúð-
gangan var langt i burtu og org-
anistinn varð að spila upp úr sér
i tuttugu mínútur þangað til
skrúðgangan kom i dyrnar. Þá'
gat hann byrjað á krýningarfor-
spilinu á ný.
Nú eru krýningarnar æfðar svo
ýtarlega, að litil hætta er á að
nokkuð beri út af. En krýning-
arnar eru dýrar. Sumir aðals-
mennirnir verða að leigja sér föt-
in, sem þeir eru í, þvi að þeir
hafa ekki efni á að kaupa þau.
Og til skreytingar á krikjunni
sjálfri jiarf meðal annars 24.000
fermetra af skinnr, 18.000 metra
af gullofnu klæði og 2500 metra
af bláu flaueli.
í haust varð þess vart i Frakklandi
að talsvert af fölsuðum þúsund
franka seðlum var komið í umferð.
Lögreglan náði í seðlafalsarann og
Jiann játaði fyrir rétti, að hann hefði
ætlað að nota peningana til þess að
gefa út blað til að berjast gegn stjórn-
inni, og til að stofna nazistaflokk.
Jacqueline Auriol, tengdadóttir
fyrrverandi Frakklandsforseta hefir
sett nýtt hraðamet flugkvenna, i
franskri jet-flúgvél. Hún komst 1100
kílómetra á klukkustund.
Máttur vanans.
Stjórnarráðsfulltrúinn er að skrifa
bónorðsbréf: „... Samkvæmt framan-
sögðu, með tilvitnun í I. málsgrein,
a-lið, aðspyr ég þig: Vilt þú verða
mér ástrík eiginkona. Já eða nei.
Strika yfir það sem ekki lientar.
* Tíshnmyndir *
NÝI FRAKKINN. — Hann er frá
Englandi þessi loðni fallegi frakki,
með stóra kragann og víðar poka-
ermar. Ungu dömunum hlýtur að falla
hann vel í geð.
r. v.'.v.v.-I'..Vr.'.viv.v.v.v.mimw«<'.',v.y.v..v.v.'.v.v.v.vy,i^/o/,.frVi*iw.v4
Litli ullarkjóllinn væri ekki neitt sér-
stakur ef ekki væri hið fallega háls-
mál skreytt með Ijósu satíni. Erm-
arnar eru % langar og með líningu
úr sama efni og slaufan. Pilsið er
fellt í kring.
Það hcfir komið á daginn að sumar
dýrategundir eru ónæmar fyrir löm-
unarveiki. í Temple-háskólanum í
Philadelphia hefir sannast, að kýr
séu ónæmar fyrir veikinni, en hundar,
kettir, kálfar og lömb vantar mót-
stöðuefni í blóðið, og eru jafn mót-
tækilegir fyrir sjúkdóminn og inann-
eskjur.