Fálkinn - 20.04.1956, Síða 7
FÁLKINN
7
óx hugaræsingur hennar svo, að hún
lamaðist liálfvegis. Toni var ekki
framar iiinn litli Ivan hennar. Hann
var ekki smábarn, sem háð var örm-
um móður sinnar. Hann var skóla-
drengur í framandi landi, framandi
umhverfi. Hann átti aðra móður, sem
hafði alið önn fyrir honum, og föður
sem var besti félagi hans. Þessa stund-
ina var Sonja gagntekin af þakklætis-
tilfinningu til Hartl-hjónanna. Og þau
töluðu ekki einu sinni sama mál, Toni
og hún. Örvænting greip hana við þá
tilhugsun. Þau gátu ekki skilið hvort
annað!
Hún visaði þeirri tillögu samstundis
á bug, að hitta Toni heima lijá Hartl.
Hún fór hjá sér og fannst liún vera
eins og armur þræll við þá tilhugsun.
Hún afréð að dvelja um stund á gisti-
húsi i Bayern. Toni gat komið til
hennar þangað.
En það reyndist ekki eins auðvelt
og hún hafði haldið, að koma þeim
samfundi á. Toni þverneitaði að fara
í gistihúsið til að hitta móður sína,
nema því aðeins að Inga færi með
honum.
Ingu fannst hart aðgöngu að gera
þetta, en hún vildi ekki bregðast lion-
um. Og hún strengdi þess heit að gera
sitt ítrasta til að láta tilfinningar sín-
ar ekki koma í ljós, er hún hitti Sonju
Slavko.
Þegar þau komu upp að herbergi
Sonju stóðu þau heila mínútu fyrir
utan dyrnar áður en Inga gat komið
sér til að drepa á dyrnar. Og þegar
þau koniu inn héldu þau bæði niðri
í sér andanum af angist og kvíða.
Sonja iagðist á hnén og faðmaði
Toni að sér. Tilfinningaraldan sem
hún liafði orðið að bæla niður í öll
þessi ár, fékk nú framrás og lireif
hana með sér eins og flóðalda. En
Toni var tilfinningalaus og þögull
gagnvart öllu þessu atlæti. Hugboð
barnsins sagði honum, að ef til vill
ætti hann að endurgjalda liku likt,
á einn eða annan hátt, en hann gat
það ekki. Raunaleg augu hans leituðu
yfir öxl Sonju til Ingu, sem stóð og
horfði á þau og engdist. Hún reyndi
að brosa hughreystandi til hans, en
augu hennar fylltust af tárum.
Sonja stóð upp. Hún náði i ofurlit-
inn böggul — fyrstu gjöfina sem lhin
gat gefið drengnum sínum — en hann
vildi ekki taka við honum. Hann stóð
eins og stytta í sömu sporum. Og
þegar böggullinn datt á gólfið var
það eins og tákn hinna brostnu vona
Sonju Slavko.
Þegar Inga og Toni bjuggust til að
fara, nokkrum mínútum síðar, beygði
drengurinn sig og tók upp böggulinn.
En ekki vottaði fyrir brosi á honum,
eða nokkrum áhuga fyrir þessari gjöf.
Andlitið var þögult og vandræðalegt.
Inga var þögul er þau komu út á
götuna, og þau gengu hratt heim á
leið. Það var ekki fyrr en dyrnar
höfðu lokast eftir þeim heima, að
hún tók hann í fang sér og horfði á
hann.
— Hvers vegna hagaðir þú þér
svona, Toni? Ég blygðast min fyrir
þig! Geturðu ekki skilið það?
Hann var niðurlútur. Svo leit hann
upp, og liana hriykkti við að sjá augna-
ráðið hans.
— Mig langaði til að vera góður
við hana, mamma, ég ætlaði mér að
vera það. En það fór svona. Ég gat
það ekki.
Hún svaraði engu. En hún einsetti
sér að tala ekki orð við hann um
þetta framar, og varast að hafa ábrif
á hann, til eða frá.
Hann skyldi fá að velja af frjálsum
vilja.
Framhald í næsta blaði.
Vitið þér...?
að í USA hefir verið smíðað
gjallarhorn, er heyrist í 7—8 km?
Rinso þvær ávalt-
og kostarySur minna
Þér getið náð dásamlegum árangri með
því að nota Rinso — raunverulegt sápuduft. —
Rinso er ekki aðeins ódýrasta þvottaduftið
hcldur einnig það drýgsta og fer vel með
þvott og hendur.
Hið þykka, mjúka Rinso þvæli hreinsar vel
án þess að nudda þurfi þvottinn mikið, en
nuddið slítur þvottinum einna mest.
Best fyrir þvott to hendur
Þetta ferliki er að sumu leyti sniðið
eftir manninum, og hefir „lungu“ til
að blása loftinu gegnum ventla, sem
eru eins konar raddbönd. Trektin
gerir sama gagn og gómurinn í mann-
inum.
að háloftsrannsóknir má gera
með tæki, sem er flugvél og rak-
etta í senn?
Rakettum með ýmiss konar mæli-
tækjum liefir hingað til verið skotið
neðan af jörðu til háloftsrannsókna.
En nú eru flugvéiar látnar fara með
raketturnar upp i 10 km. hæð, og það-
an er þeirn skotið 32 km. upp i loftið.
Er þessi aðferð miklu ódýrari en sú
gamla, því að raketturnar þurfa ekki
að vera sterkar.
Sólin bræðir stál.
Rússneskir vísindamenn hafa lengi
starfað að tilraunum með að safna
sólarorku og notfæra sér hana til
gagns fyrir iðnaðinn og heimilin.
Hafa þessar tilraunir farið fram í
Uzbekistan og með þeim tækjum, sem
vísindamennirnir hafa nú, hefir þeim
tekist að framleiða 4000 stiga hita með
sólargeislunum, þannig að þeir geta
brætt með þeim bæði stál og tungsten.
Næsta vcrkefnið er að breyta sólar-
orkunni í raforku.