Fálkinn - 20.04.1956, Page 9
FÁLKINN
9
daga hjá Margit og Pétri. Þegar
Pétur frétti að von væri á frú
Werner fór hann undir eins að
hrósa henni við tengdamóður
sína. Hann sagði henni hve dæma-
laus hún væri við garðyrkju-
störfin og hve garðurinn hennar
væri fallegur.
— Já, og sjálf er hún að
minnsta kosti eins falleg og garð-
urinn, tók Margit fram í og reyndi
að vera sem glaðlegust.
— Herra minn trúr! sagði frú
Werner þegar hún kom inn. —
Aldrei Ihefði ég getað giskað á að
þið væruð mæðgur. Ég mundi
hafa talið líklegra að þið væruð
systur.
Margit fékk sting fyrir hjartað.
Varla datt frú Werner í hug að
móðir hennar væri sérstaklega
ungleg, heldur fannst henni hitt
fremur, að Margit væri farin að
verða kerlingarleg. Hún leit til
Péturs í von um að hann hlypi
undir bagga, en hann gerði ekki
annað en brosa út undir eyru og
ýta fram stól handa gestinum.
Þegar frú Werner fór aftur fór
Pétur með henni til að sækja bók,
sem hana langaði til að móðir
Margitar læsi. Margit settist eins
og slytti á stól og lokaði augun-
um. Þetta kvöld hafði mistekist
að öllu leyti, að því er hana
snerti. Frú Werner hafði haft
einkarétt á Pétri allt kvöldið, og
hann virtist síður en svo hafa á
móti því að hún veitti honum at-
hygli.
Móðir hennar horfði þegjandi
á hana um stund. Svo kom það:
— Ég hefi sjaldan séð þig í svona
litið laglegum kjól, Margit. Þér
fer illa bæði liturinn og lögunin.
— Það getur vel verið að hann
sé leiðinlegur, en mér þykir svo
vænt um þennan kjól. Mér líður
svo vel í honum.
— Það stoðar nú ekki, Margit.
Sniðið er klaufalegt. Þú ættir að
taka hana frú Werner þér til
fyrirmyndar. Sú kann nú að
kiæða sig! Þú varst alveg eins og
úfin hæna hjá páfugli, við hliðina
á henni í kvöld, þó að þú sért
miklu laglegri en hún. Þú ættir
að leggja meiri rækt við útgang-
inn á þér.
— Heldurðu það? spurði hún,
en hún vissi af reynslu að ráð
móður hennar höfðu alltaf gefist
vel. — Þegar ég fer að hugsa um
það sé ég að ég hefi notað þenn-
an kjól í lengsta lagi. Ég skal at-
huga hvort ég finn ekki nýjan
kjól, sem er laglegri, og ég skal
lofa þér því, að nota ekki þennan
brúna lit lengur.
— Ef þú ferð út í það finnst
mér þú ættir að láta gera eitthvað
við hárið á þér líka. Þú hefir ekki
breytt hárgreiðslu í eitt einasta
skipti síðan þú giftist. Og þú sem
hefir svo fallegt hár frá blautu
barnsbeini.
— Ég hefi oft hugsað um það,
mamma, en aldrei orðið fram-
kvæmd úr því. En nú skal ég
sjá að mér.
Þegar móðir Margitar var far-
in gerði Margit alvöru úr ásetn-
ingum sínum. Það iá við að hún
þekkti ekki sjálfa sig í speglin-
um er hárgreiðslustúlkan hafði
lokið við greiðsluna. Henni fór
tvímælalaust miklu betur að hafa
stutt bylgjuhár með mjúkum
liðum yfir eyrunum og í hnakk-
anum. Hún var í besta skapi er
hún fór í tiskuverslunina og keypti
sér nýjan kjól og hatt, og var í
hvorutveggju þegar hún fór út
úr versluninni. Hún speglaði sig
í búðargluggunum og brosti fram-
an í sjálfa sig. Svona lagleg hafði
hún ekki verið í mörg ár fannst
henni. Hvernig væri að koma
Pétri á óvart og sýna sig strax?
Hann var vanur að borða hádeg-
isverð á Grand og nú var einmitt
matartími. Hvað skyldi hann
segja þegar hann sæi nýju kon-
una sína? Já, henni fannst hún
vera eins og ný. Ný og ung og
lagleg.
Hún hljóp við fót upp stigann
að skrifstofu Péturs. Hann var
ekki inni. Hraðritarinn sagði, að
hann væri farinn út að borða, og
Margit afréð að gá að hvort hann
væri ekki á Grand.
En þegar hún beygði upp að
veitingasalnum nam hún allt í einu
staðar. Því að þarna var Pétur
að fara inn — og frú Werner með
honum. Og hún hafði aldrei séð
hana jafn fallega búna.
Það var líkast og Margit væri
negld niður á gangstéttina. Nú
var öll gleðin slokknuð og tárin
þrýstust fram. En svo varð hún
reið og hljóp á næstu vagnabið-
stöð.
Þegar hún var komin heim reif
hún af sér nýja hattinn og fleygði
honum á gólfið. Henni var sama
um allt þetta stáss úr því sem
komið var. Það kom ekki að neinu
haldi. Skyldi Pétur borða hádegis-
verð með frú Werner að öllum
jafnaði? I fyrri viku hafði 'hann
verið í „viðskiptamannasam-
kvæmi“ og komið mjög seint
heim. Þá hafði hann auðvitað ver-
ið með frú Werner. Mikill auli
gat hún verið að hafa verið svona
auðtrúa! En ef hann vildi eiga
þessa glæsilegu ekkju, þá skyldi
Margit ekki dekstra hann. Hann
skyldi fá skilnað undir eins og
hægt væri, en Mettu skyldi hann
ekki fá. Hún hafði forréttinn að
barninu.
Við tilhugsunina um Mettu fór
Margit að gráta, en svo harkaði
hún af sér. Enn var metnaður til
í henni. Pétur og unnustan hans
skyldu ekki sjá hana sem syrgj-
andi konu.
Margit hitaði sér bolla af sterku
kaffi og það hjálpaði henni vel.
Hún setti á sig svuntu í snatri
og fór að taka til í eld’húsinu.
Innanhússverkin voru vön að
dreifa áhyggjum hennar. Það
brást ekki heldur í þetta skiptið.
Þegar hún heyrði Pétur stinga
lyklinum í skráargatið gat hún
tekið á móti honum jafn rólega
og stillilega og hún var vön. Hún
hafði einsett sér að minnast ekki
á neitt fyrr en eftir matinn.
Pétur leit forviða á hana.
— Elsku Margit, hvað hefirðu
gert við hárið á þér? Þú lítur út
eins og ung stelpa. Eigum við að
fara út í kvöld?
— Nei, en mig langaði að
breyta svolítið til.
— Glæsileg breyting, gamla
rnín. Þú ert dásamlega falleg!
Pétur var skrafhreyfinn við
miðdagsborðið og virtist ekki
taka eftir að Margit var óvenju-
lega þögul. Þegar þau stóðu upp
sagði hann: — Já, nú man ég .. .
ég hitti frú Werner í dag. Hún
borðaði hádegisverð á Grand með
vini sínum. Þau ætla að fara að
giftast bráðum.
— Giftast? Frú Werner!
— Finnst þér það nokkuð skrit-
ið? Ég varð ekkert hissa á því.
Framhald á bls. 14.
: :
Bros í hdtíðleihflnui
★
Það hvíldi hátíðlegur alvörublær
yfir móttökuathöfninni, sem Elisa-
betu Englandsdrottningu og Filippusi
manni hennar var búin í borginni
Lagos í Nígeríu, sem nú er orðið fjöl-
mennasta ríki Afríku og kaupir mikið
af íslenskri skreið. Foleshade Law-
son dóttir bæjarráðsforsetans, færði
drottningunni fagran blómvönd. Litla
stúlkan var vitanlega feimin og al-
varleg á svipinn, en hinir konunglegu
gestir og annað tigið fólk, sem þarna
var, gat þó ekki varist brosi, er þau
sáu, hve hátíðlega stúlkan tók hlut-
verk sitt. Maðurinn með fallegu
kórónuna er foseti bæjarráðsins.