Fálkinn - 04.05.1956, Síða 5
FÁLKINN
5
væru til kaups í þorpi einu skammt
frá. Þess vegna sendi ég einn svert-
ingjann minn þangað til að fá þá
keypta. Hann kom aftur undir morg-
un og sagði skjálfandi og svo fölur
sem svartur maður getur orðið, að
ljón tiefði veitt lionum eftirför lengst
af leiðinni til baka. Það ihafði neytt
hann til að hlaupa við fót alla leiðina,
og alltaf þegar hann hægði ofurlitið
á sér, hafði það stangað liann i rass-
inn. Þetta ha'fði staðið lengi, en loks-
ins hafði ijónið skilið við liann og
iiorfið inn i kjarrið.
Átta menn og einn dýralæknir urðu að hjálpa til að koma þremur ljónS'
hvolpum inn í heiminn, í einum dýragarðinum.
Amerískur flugmaður fékk gilda
sönntin fyrir því, að enn er nóg af
villidýrum á sumum slóðum Afríku.
Hann var á leið frá Indiandi til Banda-
ríkjanna ó sprengjuflugvél og fór leið-
ina sem nú er venjulegust, yfir Mið-
Afriku til Suður-Ameríku og þaðan
norður í Bandaríki. Er hann flaug
'lágt yfir blöðkulendurnar i Austur-
Afríku sá ;hann tjónalióp á einni hæð-
inni. Og af því að hann hafði aldrei
séð ijón nema i dýragarði afréð hann
að skoða hópinn nánar og sneri fiug-
vélinni við. Þau fældust ekki þó að
hann kæmi nær og hann flaug marga
hringi kringum þau og gat talið þau.
Þarna voru 32 ljón i einum hóp, lik-
lega stærsti hópurinn sem nokkur
maður hefir séð i einu. Þau liirtu
ekkert um gauraganginn i vélinni. Ef
til vill hafa þau ekki séð flugvélina
því að villidýr líta sjaldan til lofts,
því að liættan er ekki þar. 'Loks
steypti fugmaðurinn sér niður undir
jörð og þá tætlist hópurinn sundur.
Það hlýtur að hafa verið gaman að
sjá svo mörg ljón saman. I öllum
mínum Afríkuferðum liefi ég aldrei
séð nema fimm í einu, og það er rneira
en nóg ef maður er svo óheppinn
að koma of nærri þeim.
Ljónin sjást aðeins þar sem nóg
er af bráð, og sitja þá um antilópur
og önnur dýr við vatnsbólin, eða þau
rekja slóðir arabisku hjarðmannanna.
Þau sýna mikla kænsku er þau eru
að veiða, oftast tvö saman. „Síðan
Androkles dó“ — sá sem dró þyrnir-
inn úr ljónslöppinni — hafa Ijónin
forðast þyrna, og margir girða nátt-
staði sína með þyrnum til að verjast
ijónum.
Oft tekst ljónum að ræna húsdýr-
um úr heimahögum manna. Þá
stökkva þau ýmist yfir girðingarnar
og hverfa með vetrung eða aðra
skepnu í kjaftinum. Ljón lioppar hæg-
lega yfir fjögra metra liáa girðingu,
og þrjá metra þó það sé með antilópu
i kjaftinum. Og í „langstökki" kom-
ast þau tiu inetra.
lirædd undir eins og ljónin öskruðu,
og þrjú naut missti ég þessa nótt.
Á leið til Nílar fór ég einu sinni
yfir 7000 feta háan fjallgarð í Sudan.
Eitt kvöldið er við vorurn á niðurleið
lét ég lestina mína og svörtu her-
mennina — ascaris — sem Englend-
ingar höfðu léð mér, fara á undan,
en tagði ekki upp fyrr en nokkrum
tímum seinna sjálfur og liafði með
mér svartan strák, sem bar byssuna
mína, en sjálfur var ég vopnlaus.
Við vorum ríðandi og fórum ýmist
á valhoppi eða fetið. Ekkert grun-
samlegt sást eða heyrðist. Tunglið
var komið upp, eins og eldrauð kúla,
er við lögðum upp, en gulnaði þegar
frá leið. Allt í einu heyrðist öskur,
sem bergmálaði í fjöllunum bak við
okkur. Og eftir augnablik annað ösk-
ur úr gagnstæðri átt. Ég hrökk við.
Aldrei hafði ljónsöskur haft jafn
óhugnanleg áhrif á mig og í þetta
sinn. Öskrin komu frá ljónum, sem
ekki voru langt undan, en á hlið við
okkur. Ég þurfti ekki að herða á hest-
inum, hann gerði það sjálfur. Svona
munum við hafa riðið heilan klukku-
tíma án þess að sjá Ijónin, en nú
heyrðist þriðja ljónið öskra beint
framundan. Og fegnir urðum við báðir
er við sáum bálið lestamannanna
okkar, sem höfðu tekið á sig náðir.
Hesturinn minn hafði rifið á sér
hófinn í þessari flengreið og var ekki
brúkunarfær á eftir.
Eilt kvöldið gistum við skammt
frá hjarðmannabóli, en þau voru
mörg á þessari leið. Þar logaði stórt
bál, en allt í kring voru smákofar,
með girðingum á milli. Og innan þess-
ara girðinga var búsmalinn jórtrandi.
Allt i einu varð uppi fótur og fit.
Ljón hafði stokkið inn fyrir girðingu
og drepið uxa. Ég tók liestinn minn
sirax og reið til hjarðmannanna við
þriðja mann. En ljónið var horfið áð-
ur en við komum, og öskrandi Arabar
tóku á móti okkur, með nautsskrokk-
inn á milli sín. Ljónið fannst ekki
hvernig sem leitað var. Eftir nokkra
stund hélt ég áfram með lestinni
minni. Þegar sólin kom upp sáum við
förin eftir ljónið í sandinum.
Þegar ijónin verða eldri en svo að
þau geti elt upp þá bráðina, sem létl-
ust er á sér, rekur liungrið þau inn
i svertingjaþorpin og þar fela þau
sig og sitja um bráð. Ef svertingi
hættir sér út fyrir þorpið drepur Ijón-
ið hann. Þegar það finnur hve gott
mannaketið er fer það að leggjast
á menn og ræðst inn i þorpin um há-
bjartan dag.
Þegar vcrið var að leggja Uganda-
járnbrautina drap eitt einasta mann-
ætuljón 75 indverska verkamenn á
tæpum níu mánuðum. Tveir verk-
fræðingar strengdu þess lieit að drepa
„mannætuna“. Þeir voru til húsa i
gömlum vöruvagni og rúmin þeirra
hvort yfir öðru. Venjuleg skotliurð
var á annarri hlið vagnsins og gluggi
við hliðina á henni. Vagninn var hólf-
aður í tvennt og í öðrum endanum
voru þjónar verkfræðinganna.
Þeir sátu nótt eftir nótt við dyrnar
með byssurnar á hnjánum en ekki
kom ljónið. Stundum þóttust þeir
reyndar sjá glóra i augunum á því
i myrkrinu, en það gátu verið ljós-
ormar eða eldflugur. Þeir urðu loks
þreyttir á þessu og lokuðu hurðinni
og sofnuðu. En svo vöknuðu þeir við
að ljónið kom lioppandi inn í vagn-
inn til þeirra.
Ljónið reis upp á afturlappirnar og
beit í manninn í efri. kojunni, en
steig um ieið á magann á verkfræð-
inginum í þeirri neðri. Við hristing-
inn á vagninum rann hurðin aftur
og þarna voru mennirnir tveir lok-
aðir inni hjá ljóninu, annar skað-
skennndur og hinn hálfvitlaus af
hræðslu. Ljónið æddi um vagninn og
annar verkfræðingurinn hamaðist á
hurðinni inn til þjónanna, en þeir
þorðu ekki að opna. Loks tók Ijónið
undir sig stökk, með manninn í kjaft-
inum, og hljóp út um gluggann, og
hvarf. Daginn eftir fannst það, sem
óétið var af lionum skammt frá vagn-
inum.
Sums staðar í Afríku temja menn
hesta sérstaklega til ljónaveiða. Þeir
hleypa hestinum á sprett rétt að ljón-
inu og láta liann svo snarstansa með-
an þeir skjóta af byssu eða boga, og
svo tckur hesturinn sprettinn á burt
og stansar í hæfilegri fjarlægð. í
Tsad-nýlendunni grafa menn gryfjur
skammt frá vatnsbólunum, byrgja
þær með limi og fela sig þar þangað
til ljónið kemur til að fá sér að drekka.
.Sumir svertingjar umkringja ljónið
og reyna að drepa það með spjót-
kasti, en oftast verður ljónið einhverj-
um veiðimanninum að bana áður en
því blæðir út. *
Albert Emstein féll á stærðfræðinni
við inntökupróf á skóla í Sviss. Eilt-
hvað hefir honum farið fram í grein-
inni eftir það!
Oft skipta ljónin með sér verkum.
Annað læðist að skepnugirðingunni
en hitt felur sig spölkorn frá henni,
hinu megin. Svo öskrar það Ijónið
sem liggur við girðinguna en búfén-
aðurinn fælist og stekkur á girðing-
una hinu megin og brýtur hana og
lendir þá i gininu á hinu ljóninu.
Sömu aðferðina nota ljónin við
antilópurnar þegar þær fara á liaga
í dagrenningu. Þau skipta sér og fara
sitl hvoru megin við hagablettinn, sið-
an gerir annað ljónið árás og öskrar
ógurlega en antilópurnar leggja á
fiótta í þá áttina, sem liitt ljónið er
fyrir.
Eitt kvöld um 11-leytið réðst ljón
á kofa minn og heyrðist öskrið i þvi
skammt frá. Ég átti þá 75 tamin naut
til flutninga. Við gátum ekki varið
allan þennan hóp öðru vísi en að gera
girðingu úr þyrnalimi. Nautin urðu
MEÐ HAUSINN UNDIR HENDINNI.
Ameríski skrípaleikarinn Billy de
Wolfe gctur notað handleggina til
margs, sem annað fólk getur ekki. En
það er ekki vert að þú reynir að leika
eftir honum listina, sem hann sýnir
á þessari mynd, því að farið gæti svo
að þú gætir ekki gortað af því á eftir.
ÁHYGGJUFULLUR. — Þessi fallegi
Bernhardshundur, sem heitir glæsi-
legu nafni: Christcon St. Allison, virð-
ist áhyggjufullur á svipinn og mun
það stafa af þvi, að hann á að fara
að ganga fyrir dómnefndina á hunda-
sýningu í London. Hann er með slefu-
speldi til þess að hann sulli ekki á
sig á síðustu stundu.
DONALD O’CONNOR hinn syngj-
andi og dansandi Hollywoodleikari
hefir aldrei verið sprækari cn nú, og
sýnir það með því að hoppa og sprella
yfir húsþiikunum í London, þar sem
hann var á ferð nýlega.