Fálkinn - 04.05.1956, Síða 16

16
FÁLKINN
TIL
BIFREIÐAEIGENDA
Bifreiðatryggingarfélögin haía ákveðið að hækka iðgjöld fyrir á-
byrgðar- og kaskotryggingar biíreiða. Nemur hækkunin um 20%
— tuttugu af hundraði — og nær til allra bifreiða og bifhjóla á
landinu.
Valdið ekki samborgurum yðar örkumlum eða dauða mcð
ógætilegum akstri.
Orsakir þessarar hækkunar eru meðal annars eftirfarandi atriði:
1. Frá því að síðasta iðgjaldaskrá tók gildi, hafa bótagreiðslur tryggingarfélaganna hækkað um 30—40% vegna vaxandi dýr-
tíðar.
2. Bifreiðaárekstrum og slysum fer fjölgandi frá ári til árs, og mun það mikið stafa af fjölgun bifreiða, nýrra bifreiða-
stjóra, sem í mörgum tilfellum virðast ekki hafa fengið þá reynslu og þekkingu á akstri og meðferð ökutækja sem nauð-
synleg er, svo og þrengsla á götum og bifreiðastæðum. Til marks um fjölgun tjónstilfella skulu tilgreindar tölur síð-
ustu ára:
1952 voru tilkynnt tjón samtals 4859
1953 — — — — 5331
1954 — — — — 6697
1955 — — — — 7678
Eftirtektarvert er, að árið 1955 fjölgar tjónstilkynningum frá árinu á undan um nærri 1000, þrátt fyrir verkfallið s. 1. vct-
ur, sem dró stórlega úr umferðarslysum, þann tíma sem það stóð yfir. r
3. Undanfarin ár hefur afkoma bifreiðadeilda tryggingarfélaganna farið síversnandi, sem stafar af því, að félögin hafa ekki
hækkað iðgjöld af bifreiðatryggingum í hlutfalli við þá aukningu, sem orðið hefur á útgjöldum félaganna, bæði vcgna va^-
andi dýrtíðar og fjölgunar umferðarslysa. Sem dæmi um versnandi afkomu bifreiðadeilda félaganna má geta þess, að
1952 var hagnaður samtals kr. 8.392,44
1953 var tap samtals kr. 550.289,05
1954 var tap samtals kr. 2.307.977,49
Endanlegar tölur liggja ekki fyrir um afkomu ársins 1955, þar sem mikið er ennþá óuppgjört, einkum bótagreiðslur fyrir
slys á fólki, en samkvæmt bráðabyrgðar yfirliti tryggingarfélaganna var verulegt tap á bifreiðatryggingum árið 1955.
Ofangreindar tölur eiga eingöngu við ábyrgðartryggingar bifreiða en tap félaganna er mun meira, ef kaskotryggingar eru
teknar með.
Útgjöld tryggingarfélaganna og þar með bifreiðaeigenda, vegna árekstra og slysa, sem flest verða fyrir óvarkárni og vítavert
gáleysi ökumanna og annarra vegfarenda, eru orðin svo stórkostleg, að fullkomin ástæða er til að slíkri sóun fjármuna sé
meiri gaumur gefinn en nú er.
Það er því alvarleg áskorun tryggingarfélaganna til allra bifreiðaeigenda og ökumanna, að þeir geri sitt
ýtrasta til að draga úr umferðarslysum.
Tryggingarfélögin sjá ástæðu til að benda ökumönnum á, sem oft valda slysum eða tjóni, að iðgjöld, sem þeir greiða
hrökkva aldrei fyrir tjónsbótum. Það eru því hinir, sem sjaldan eða aldrei gera tjón, sem að miklu leyti taka á sig útgjöld
fyrir óhappamcnnina.
rAð endingu vilja félögin benda á, að ef svo heldur áfram sem nú
Jhorfir, að tjón stóraukist, munu tryggingarfélögin sjá sig til-
|neydd að hækka tryggingargjöld bifreiða almennt frá því sem nú
Ler, jafnframt því að stórhækka á þeim, sem oft valda tjóni.
Brot á umferðarreglum valda bifreiðaeigendum og tryggingar-
félögum milljónatjóni á hverju ári.
Forðizt sljsin!
Rifreiðutrygy iitfjtt rfélötj itt.