Fálkinn - 01.06.1956, Síða 6

6
FÁLKINN
úr af kvenmnnni
CHARLES CHAPLIN IV.
Oreigi -
„THE KID“.
Þegar fyrri heimsstyrjöldinni var
lokið gat Chaplin komið í framkvæmd
því, sein hann hafði lengi tangað til.
Hann lét sækja móður sína til Eng-
lands. Hún hafði legið á sjúkrahúsi
lengst af öll striðsárin, og Charlie
hafði sent 'henni peninga fyrir nauð-
synlegustu útgjöldum. Nú keypti liann
hús handa henni niður við sjó, fékk
bústýru og vinnufólk, keypti bíl og
náði í bílstjóra, sem gat farið með
hana um nágrennið og sýnt lienni það
sem vert var að sjá. Og svo sendi
hann ritara sinn til Engtands til að
verða 'henni samferða vestur.
Það varð fagnaðarfundur er þau
hittust. Nú var öllum hennar erfið-
leikum lokið. Þetta var ævintýri.
Hann sýndi lienni nokkrar af kvik-
myndunum sinum. „Hvers vegna héfir
þú gert þig svona ljótan. Þú sem ert
svo fallegur," sagði hún.
„The Kid“ er fyrsta Chaplin-mynd-
in, sem með réttu getur heitið snilld-
arverk. Hún var tekin 1921.
Charlie Iiitti Jackie litla Coogan
er hann var að gera myndina
„Skemmtilegur dagur“. Þá var hann
ekki nema fimni ára og hafði fengið
ofurlítið statistahlutverk. Chaplin fór
að skrifa leikrit um þetta barn, aðal-
efnið voru endurminningar úr
bernsku frá Kennington í London.
„The Kid“ getur kallast alvarleg
mynd. Persónurnar voru ekki af-
skræmdar, en algerlega i samræmi
við raunveruna. Þarna var ekkert
apaspil, en fólk hló samt að mörgum
atriðunum, og myndin varð feikna
vinsæl. Það var tvímælalaust besta
mynd Chaplins að svo stöddu, og hann
græddi milljónir á henni.
Sama haustið brá hann sér til Eng-
lands. Ferðina bar nokkuð brátt að.
Hann var nýskilinn við Mildred
Harris, og hann hafði átt erfiða daga
og orðið fyrir óþægilegum blaðaskrif-
um. Mildred sakaði hann um að hafa
verið ókurteis við gesti liennar og
vændi hann um nísku, en Chaplin
gat lagt fram reikninga sem sýndu,
að hún hafði fengið yfir 30 þúsund
dollara hjá honum á einu ári.
CHAPLIN OG AMERÍKUMENN.
í New York tók Douglas Fairbanks
á móti honum og hann fékk herbergi
á Ritz, en þar bjuggu Douglas og
Mary Pickford líka.
Sægur af blaðamönnum gerði at-
lögu að gistiihúsinu og óteljandi
spurningar voru lagðar fyrir Chaplin.
— Ætlið þér að giftast aftur? spurði
einn. — Já, svaraði Chaplin.
— Langar yður til að leika Hamlet?
Og — „Eruð þér bolsjeviki? Þá var
allt kallað því nafni, sem snerti
kommúnismann.
Chaplin svaraði: — Ég er lista-
maður. Ég hefi áhuga á lífinu.
Bolsjevisminn er ný tegund lífshátt-
anna. Og ég hefi áhuga á að kynnast
henni.
Sama kvöldið átti Chaplin að vera
á kvikmyndasý'ningu en þá ætlaði
mannfjöldinn bókstaflega að éta hann.
Fötin voru tætt utan af honum, hann
missti flibbann og slifsið, og ein
stúlkan klippti stóra pjötlu úr rass-
inum á buxunum lians.
Blaðaljósmyndararnir eltu hann-
um borð í skipið. Þeir vildu fá hann
til að senda Frelsisstyttunni koss á
fingrinum, en hann þverneitaði því
og hallmæltu hlöðin honum mikið
fyrir þetta, og það var talið bera vott
um að iionum væri lítið um Ameríku-
menn. Enda hafði hann haldið enska
borgararéttinum öll þessi ár. .
IIYLLING LUNDÚNABÚA.
Þegar skipið nálgaðist Southampton
fór Ghaplin að gerast eirðarlaus og
gat ómögulega sofnað. Borgárstjórinn
og fleiri stórmenni komu um borð til
að taka á móti honum.
Þegar hánn kom til London rak
hann i rogastans er hann sá mann-
fjöldann, sem hafði safnast saman til
að taka á móti honum. Gráðugar
hendur gripu í liann, hann var dreg-
inn út úr lestinni og borinn á gull-
íjtól út að bifreiðinni, sem beið hans.
I'ólk stóð í þéttri þyrpingu með-
fram götunum alla leið að gistihúsinu,
og það var með naumindum að hon-
um tókst að komast út úr bilnum og
inn i gistihúsið. Fólkið beið fyrir ut-
an húsið marga klukkutíma. Hann
kom-út í gluggánn og veifaði, en það
vildi ekki fara.
Þá gekk fram af Chaplin. — Ég
vildi óska að það færi á burt og lofaði
mér að vera einum, sagði hann. —
Ég fer út, ég vil komast burt frá öllu
þessu fólki. Ég vil fara til Kenning-
ton og skoða gönilu slóðirnar mínar.
En fólkið stóð enn fyrir utan og
hrópaði á hann. Blaðamenn og aðrir
sátu um hann, meðal annars ýmsir
aðalsmenn, en hann þekkti enga af
þeim.
Chaplin komst nndan en lét ritara
sinn verða heima og afsaka að Chaplin
hefði orðið að fara frá. Það var ekki
viðlit að fara út um aðaldyrnar, en
hann laumaðist út bakdyramegin og
náði í bílstjóra, sem ekki þekkti hann.
Hann ók með hann á þá staði, sem
hann þekkti frá bernskudögunum og
rifjaði upp gamlar minningar.
Charlie var heiðraður margvísle-ga
meðan liann var í London. Bréfin
hrúguðust að honum — fyrstu þrjá
dagana fékk hann 73 þúsund. Níu
þeirra voru frá konum, sem sögðust
vera mæður hans, og að honum hefði
verið stolið frá þeim þegar hann var
lítill! Kringum 700 sögðust vera ná-
skyldir honum —- og flestir báðu hann
um peninga.
Hann hiiti einnig sir James Barrie,
höfund „Peter Pan“, sem Chaplin
hafði einu sinni leikið í — hann var
einn af úlfunum. Hann borðaði mið-
degisverð hjá H. G. Wells og sótti
liann heim í Essex. Þeir fundu bráð-
lega að þeir áttu margt sameiginlegt.
Þeir fóru í málsháttaleiki við börn
Wells, og liinn frægi rithöfundur
dansaði tréskódans af mikilli leikni.
Charlie sagði að það hefði borgað
alla Evrópuferðina að fá að hitta
Wells.
Svo fór iharin allt i einu frá I.ondon
og til Parísar. En fréttin um það
barst á undan honum, og þegar skipið
frá Dover lagði að bryggjunni í Calais,
var kominn þar mikill mannfjöldi til
að fagna.
ÓKUNNUR í BEIíLÍN.
Charlie stóð aðeins tvo daga við í
París og hélt svo áfram til Berlínar.
Hér var allt öðru vísi. Hann var svo
að segja óþekkl stærð í Þýskalandi,
því að ameriskar kvikmyndir höfðu
ekki komist til Þýskalands vegna
stríðsins.
Chaplin sá að þarna mundi hann
geta hvilt sig, en hann undi því nú
ekki heldur. „Hér hcfir enginn heyrt
mín getið. Það er gainan að taka eftir
því, en ekki er.ég nú viss um að mér
líki það,“ skrifaði hann.
Hann kom í veitingahús og fékk
borð „langt úti í horni“.
— Það er ekki um að villast að eng-
inn þekkir mig hér, liugsaði hann með
sér. — Mér gremst það. N’ú, jæja, ég
þarf að hvíla mig.
En vinur hans frá Hollywood
bjargaði málinu. Hann kom til hans
og sagði: „Sestu við borðið hjá okkur.
Chaplin og Georgia Hale í „Gullæðið“
(1925).
Pohi Negri langar til að kynnast þér.“
Pola var pólsk að ætt og um þær
mundir fræg leikkona í Þýskalandi.
Chaplin varð mjög hugfanginn af
henni, og þau voru mikið saman, fyrst
í Þýskalandi og síðan í Ameriku, eftir
að hún var komin til Hollywood.
Loks fór Ghaplin til Parisar aftur
og flaug þaðan til Englands, þar sem
hann átti að vera í „garden party“.
Daginn eftir flaug hann aftur til Par-
isar til að yera viðstaddur frumsýn-
inguna á „The Kid“, og daginn eftir
til London aftur, því að þar átti hann
að vera á tveimur stöðum. En haiin
kom á hvorugan.
I-Iann átti’að borða hádegisverð með
Lloyd George, en kom ekki, þvi að
nokkrir náungar höfðu „stolið" hon-
um joegar hann kom á flugvöllinn og
farið með hann í kvikmyndahús i
Cliapham.
Charlie vissi ekki sitt rjúkandi ráð,
en tók þexsu þó með karlmennsku
og gat meira að segja haldið svolítinn
ræðustúf til fólksins.
Hitt stefnumótið sem hann átti að
koma á var með H. G. Wells og rúss-
neska söngvaranum Chaljapin, en
liann hummaði fram af sér að fara
þangað, þvi að hann liafði lofað
Aubrey frænda sínum að vera hjá
lionuni eina kvöldstund áður en hann
færi yestur, og þetta var síðasta kvöld-
ið hans í Englandi.
Aubrey fór með Chaplin út í bjór-
knæpuna sína í Bayswater, og þar
fengu þeir sér vel neðan i því áður
en þeir fóru heini til Aubreys, en þar
söng Chaplin og lék á pianó þangað
til klukkan 4 um morguninn.
Hann náði ekki í bifreið þegar liann
ætlaði heim, en í staðinn stöðvaði
hann vörubil, fullan af grænmeti, sem
var á leið á torgið í Covent Garden.
Bilstjórinn stansaði, og Charlie sett-
ist fram í hjá honum. Maðurinn varð
liissa er hann sá hver farþeginn var,
og þeir voru síkjaftandi þangað til
komið var að dyrunum á Ritz Holel.
AUÐUGRI ÆVI.
Chaplin kom tit Ameríku afþreyttur
og fullur af áhuga og hélt áfram með
myndina „Kaupgjaldsdagur", sem
hann hafði liætt við í miðju kafi er
hann fór til Englands. Þetta var síð-
asta tveggja þátta myndin hans. Hon-
um þótti vænt um að samningurinn
við First National var bráðum á enda,
því að hann hafði gert aðrar áætlanir
um framtíðina. Nú ætlaði hann ekki
aðeins að semja og leika myndirnar
— hann ætlaði að selja þær líka.
Og nú fór liann að lifa tilbreytinga-
meira lífi. í ferðinni til Evrópu hafði
hann kynnst mörgu og orðið fyrir
margvislegum áhrifum og fór nú að
gera sér hugmynd um að hann væri
talsvert þýðingarmikill, hæði sem
Chaplin í kvikmyndinni „Kaupgjaldsdagurinn" (1922).