Fálkinn - 01.06.1956, Page 11

FÁLKINN
11
LITLA SAGAN
„Frd hvorum endonum
d oð rehjd hespunor
„SVEI — svei,“ tautaði Eyjólfur mál-
ari. Hann var að opna bréfiri, sem
bann liafði fengið um morguninn. „Nú
heimtar Lár-us í málningarvöruversl-
uninni „Menja og fernis“ að ég borgi
málninguna, sem ég keypti bjá bon-
um. Og ég sem ekki fæ eyri borgaðan
núna.“
„Hvað er það mikið?“ spurði konan
hans.
„Fimm þúsund,“ andvarpaði Eyjólf-
ur málari — „hvernig á ég að borga
það ])egar enginn borgar mér?“ —
„Fimm þúsund? — Það er nákvæm-
lega sama upphæðin sem þú átt hjá
honum Foss forstjóra síðan þú mál-
aðir fyrir hann sumarbústaðinn hans.
Sendu honum rukkunarbréf. Þetta er
forstjóri og þar fram eftir götunum,
og borgar ekki venjulegum handverks-
manni! Fyrr má nú vera slóðaskap-
urinn!“
„Svei-svei,“ andvarpaði Foss for-
stjóri þegar hann var að lesa bréfin
sín morguninn eftir. „Nú heimtar
Eyjólfur málari að ég borgi honum
fyrir málninguna á húsinu. Jæja —
það er vitanlega ekki nerria eðlilegt
að hann vilji fá peningana. En hvar
á ég að taka ])á? Fólk er orðið svo
skuldseigt. Það dregur á langinn og
dregur á langinn. Viðskiptasiðferðið
er orðið lélegt eftir stríðið. Aiveg af-
leitt.“
I-Iann blaðaði i höfuðbókinni.
„Humm — þarna er Móberg heildsali
— liann liefir ekki borgað þessar
fimm þúsund krónur ennþá, sem hann
lofaði að borga i lok síðasta mánaðar.
Það er best að rumska við honum.“
„Svei-svei!“ dæsti Móberg heildsali.
„Nú er það komið þetta bréf, sem
ég hefi verið að kvíða fyrir. Og nú
er honum alvara. Forstjörinn hefir
undirskrifað bréfið sjálfur. Og nú
heimtar hann þessar fimm þúsund
krónur innan viku, En livar á ég að
taka þessar fimm þúsund krónur -—
þegar ég fæ ekki borgaðar vörurnar,
sem aðrir fá hjá mér? Bara að hann
Lárus í „Menju og fernis“ hefði borg-
að mér þessar fimm þúsund, sem hann
fékk vörur fyrir hjá mér síðast!“
„Svei-svei!“ andvarpaði Lárus i
„Menjri og fernis“. Hann er grimmur
i dag, hann Móberg heitdsali. Nú
heimtar hann fimm þúsund krónúr
innan þriggja daga. Hvar á ég að taka
þær þegar fóik borgar ekki það sem
það skuldar mér? Ég held það séu
ekki nema hrappar og svikarar i þess-
ari veröld. Hefði hann Eyjólfur mál-
ari borgað mér þessar fimm þúsundir
sem hann skuldar mér, hefði ég getað
bjargað þessu!“ *
Nielsen og Oisen eru á sirkus, að
skoða Hansen vin sinn, sem sýnir tvo
tamda fila leika alls konar listir.
— Ég vissi ekki að Hansen tamdi
fíla, segir Olsen.
— Nei, hann er svo til nýbyrjaður
á því. Áður sýndi hann tamdar flær,
en svo fór hann að tapa sjón og þá
fékk hann sér fíla í staðinn.
Uhonda ‘Jleming
sem hefir það meðal annars til síns
ágætis að 'hún er rauðhærð, hefir
dvalið undanfarið i London og leikið
þar í kvikmynd, sem heitir „Odongo".
I blaðaviðtali hefir liún sagt frá leynd-
armáli, sem vakið hefir athygli:
í janúar í fyrra afréð hún að skilja
við manninn sinn, Lew Morrill skurð-
lækni. Hann neitaði og hún fór i mál
og allt virtist múndu enda með skelf-
ingu. En svo varð hljótt um málið.
Nú segir Rhonda, að þau hafi afráðið
að taka saman aftur Lew og hún. Hún
varð nefnilega allt í einu svo ástfangin
af manninum sínum eftir að þau höfðu
rifist fyrir réttinum, að hún getur
ekki lvugsað sér að vera án lians. „Ég-
elska Lew og hann ætlar að koma
til Afríku meðan ég er að leika þar,“
segir hún.
Ung frú úr austurbænum átti efni-
lega tvíbura á þriðja árinit. Nýlega
fór hún niður i Tjarnargarð með tví-
burana ásaint vinkonu sinni, og þær
scttust þar á bekk og héldu á sínu
barninu hvor. Gömul kona var ])arna
á gangi, nam staðar við bekkinn og
sagði:
— Ljómandi eru þetta falleg börn.
Og hvað þau eru lík!
— Það er engin furða, sagði móðir-
in. — Þau eiga nefnilega santa föður-
inn.
Gamla konan tognaði í andlitinu,
strunsaði burt og tautaði um leið: —
Mikil skækjuöld er það sem við lif-
um á!
THarilyn var lálprúð
Þegar Marilyn Monroe stóð í fyrsta
sinn á leiksviði í New York, árið 1949,
þótti lítið að henni kveða. „Þetta er
geðþekk og látprúð ung stúlka, áhuga-
söm og viljug en vantar neistann",
sagði eitt blaðið i ritdómi þá. Þegar
hún kom fram i New York næst, fimm
árum síðar, ætlaði allt vitlaust að
verða. Marilyn olli umferðarstöðvun
ef hún sýndi sig á götunni og enginn
gat um annað talað en Marilyn. Hvað
hafði gerst á bessum 5 árum?
„Hún hafði eignast yndisþokka,“
segir Helene Sorrel, sem er leiklistar-
kennari hjá Fox. „Þegar Marilyn kom
til min fyrst, var hún hæverskasta
stúlkan sem ég hafði séð þá. Ilún
þóttist viss um að hún gæti aldrei
orðið neitt og ekki lært neilt. Það var
ekki hægt að byggja á sjálfstrausti
hennar, því að það var ekki til, held-
ur varð að gefa henni trúna á sjálfa
sig, því að hana vantaði alveg.
En hún er ekki sú eina, sem verið
hefir með því márkinu brennd. Debra
Paget, Jeff Hunter, Jolinnic Ray, Jean
Peters (ég hafði ósköp mikið fyrir
lvenni) komu öll til mín lafhrædd um
að þau kynnu ekki að snúa sér við á
leiksviði. Ég spurði hvað þau væru
að hugsa um, og öll svöruðu þvi sama:
Ég er svo hrædd um að ég sé hlægileg,
eða hvort fólki lítist vel á mig. Þau
hugsuðu öll of niikið um sjálfa sig.
Með öðrum orðum: Yndisþokkinn er
í því fólginn að gleyma sjálfum sér.
Og það er einmitt þetta, sem Marilyn
Monroe hefir skilið", segir Helene
Sorrell.
Khonda Fleming.
T ískumyndLr
Köflóttur Berlínarkjóll sem er dálítið
sportlegur. Hann er fyrir þær yngstu.
Pilsið er hringskorið og treyjan með
% ermum. Beltið er breitt eins og fer
best ungum stúlkum. Hún er í háls-
hárri peysu undir kjólnum, en hann
má einnig nota án þess því að háls-
málið fer annars vel.
Hún er bæði fín og dugnaðarleg
þessi unga skrifstofustúlka. Þetta er
tvískiptur kjóll, fellt pils og aðskorin
treyja mcð % löngum ermum. Krag-
inn er bundinn framfyrir. Verði henni
boðið út beint af skrifstofunni getur
hún verið ánægð með kjólinn sinn.