Fálkinn - 17.08.1956, Blaðsíða 11
FÁLKINN
11
T Lskum.yn.dLr
Lunga línan sem einkennir þennan
fína rauða frakka eftir Jacques Heim
er einkum falleg á litlar konur, þvi að
þær sý'nast hærri í lionum. Frakkinn
er einhnepptur og vasar hátt á barm-
inum.
Óvenjulegur frakki en þó skemmti-
liegur er þessi kanaríguli frakki úr
dúnmjúkri shetlandsull. Bakið er
fellt á herðalistann og falla fellíng-
arnar mjúklega niður. Frakkinn er
óhnepptur en haldið saman eins og
þægilegast er og hornin að framan
eru ávöl.
Fyrsti maðurinn, sem botnaði i
livað rafmagn eiginlega er, var Grikk-
inn Tliales. Fyrir kringum 2600 ár-
um neri hann raf meS tusku og upp-
götvaSi rafmagniS. Raf liét á grisku
elektron, og það orð heyrist oft nefnt
nú á dögum, siðan rannsóknum á raf-
magni og kjarnorku fleygði fram.
LITLA SAGAN
uPP með henáuv
Stundvíslega kl. 20.25 brunaði hrað-
lestin frá Santa Fé inn á aðalstöðina
i E1 Paso. Stöðin liggur við Monterey-
strætið, sem er aðalumferðargatan í
suðurborginni, svo að þaS var hægS-
arleikur fyrir Juan Eldorado að
hverfa i mannfjöldanum.
Honum hafði tekist að tæma pen-
ingaskápinn hjá stórfirmanu Richardo
Gonzales & Co. þrátt fyrir allar var-
úðarráðstafanir og allar þjófabjöllur.
í gær hafði liann ekki átt nema 50
mexikanska dollara, en í dag var
hann ríkur maður. í ljósbrúnu skjala-
möppunni lians voru samtals 70.000
dollarar.
Allt i einu leit hann við — var ein-
hver að elta hann? HugboS hans
vaknaði. Skammt fyrir aftan hann var
maður, sem virtist vera aS skoða i
búðarglugga. Juan fór að herða á sér.
Maðurinn við gluggann stóð stutta
stund, svo kom hann á eftir. Juan
varð órólegur, hann fór að hlaupa
við fót í áttina niður i skuggahverfið.
Svo hljóp hann fyrir horn, og sá sér
færi til að skjótast inn i port. Eftir
dálitla stund heyrði hann fótatak
manns sem fór fram hjá. Það varð
daufara, maðurinn var kominn á burt.
Juan létti. Svo hélt hann blístrandi
fram götuna.
Allt í einu heyrði liann: „StansiS!
Upp með hendurnar!“ Hann leit við,
reyndi að flýja, en það var orðið of
seint — maðurinn þreif til hans og
eitthvað kalt small að úlnliðunum á
lionum. Handjárn! Hann missti skjala-
möppuna en lögreglumaðurinn tók
hana upp og klappaði Juan á öxlina
og sagði brosandi: — Hægan, liægan,
Juan Eldorado — þér vitið best sjálf-
ur. hvers vegna ég liirði skjalamöpp-
una.
Svo náði hann í bifreiö og skömmu
siðar stóðu þeir frammi fyrir lög-
reglustjóranum í EI Paso.
— GóSan daginn, herra lögreglu-
stjóri, sagði leynilögreglumaðurinn
brosandi. — Hérna kem ég með Juan
Eldorado, sem auglýst liefir verið
eftir vegna þjófnaðarins hjá Richardo
Gonzales & Co. Ég heiti Pedro Norte,
njósnari frá Santa Fé. Viljið þér taka
þennan mann aS yður á meðan — ég
l>arf að reyna að góma annan bófa,
sem hefir verið með honum um þjófn-
aðinn.
Lögreglustjórinn ljómaSi eins og
sól og sló Norte gullhamra fyrir veið-
ina. Hann hafði unnið frábært þrek-
virki og verið fljótur i snúningunum.
Juan varð að sætta sig við orðinn
hlut, fölur og fokreiður. Aldrei hafði
hann verið tckinn svona fljótt — áður
en hann hafði getað falið herfangið
sitt.
En hvað var orðið af Pedro Norteí
spurði lögreglustjórinn þegar þrír
tímar voru liðnir og ekkert lifsmark
kom frá honum. Þetta hlaut að vera
sérlega fær maður, að ná í innbrots-
þjófinn aðeins fjórum timum eftir
þjófnaðinn. \
Við yfirheyrsluna hélt Eldorado
því fram, að liann hefði verið aleinn
um þjófnaðinn, en enginn vildi trúa
honum. Norte hafði sagst ætla að
finna samverkamanninn hans.
Lögreglustjórinn fór að verða óró-
legur. Hafði njósnarinn orðið fyrir
slysi? Þegar komið var fram á nótt
sendi liann lögreglunni í Santa Fé
skeyti um, að Pedro Norte væri horf-
inn. Svarið kom rétt fyrir klukkan
7: „Njósnari sem heitir Pedro Norte
kannast enginn við hér!“
Daginn eftir kom bréf til lögreglu-
stjórans. Það hljóðaði svo:
„Mér tókst að handsama liinn fræga
þjóf Juan Eldorado. Ég sá hann á
götu i Santa Fé eftir að ég hafði séð
mynd af honum í blaði. Ég hefi ekki
lögreglustörf að atvinnu. Og ég er
hæverskur svo að ég vænti hvorki
þakklætis né lofs fyrir verkið. En ég
leyfi mér að halda þýfinu, sem
Eldorado náði.
Ég afsala mér öðrum launum. Yðar
þjónustureiðubúinn, Pedro Norte.“
1. janúar var talinn fyrsti dagur
ársins milli ársins 700 og 450 f. Kr.
En frá 450 til 46 f. Kr. var árið talið
byrja 1. mars. Þá endurskoðaði Julius
Cæsar tímatalið, og síðan 46 f. Kr.
liefir 1. janúar jafnan verið talinn
nýársdagur.
Sumar kanínutegundir geta séð
beint útundan sér — 180 gráður til
liliðar við sig. Og brúni hérinn sér
aftur fyrir sig — hann sér þá sem
elta hann á flóttanum án þess að líta
við.
Það hefir verið siður elskenda i
minnsta kosti 6000 ár, að krota nafnið
sitt eða fangamark i trjábörk eða
steina. Einn af stóru pýramídunum i
Egyptalandi er alsettur slíkum fanga-
mörkum.
Fæst fólk sefur „eins og steinn“
sem kallað er. Einu sinni voru 150
sofandi menn kvikmyndaðir, og af
þeim var aðeins einn, sem hrej'fði
sig alls ekki alla nóttina. Og þessi
eini var sjúklingur á geðveikrahæli.
Ilin „tilraunadýrin“ byltu sér sitt á
hvað alla nóttina.
Fjölskyldufaðir í Cairo hefir beiðst
lögregluverndar gegn syni sínum,
sem hótaði að drepa hann ef
hann fengi ekki peninga fyrir viskíi
og eiturlyfjum. Sonurinn er sjö ára.
í SuSur-Afriku eru 90.000 alkóhól-
istar, og 80% af þeim eru með blá
augu, stendur i læknatímariti einu'.
Mjólkurbú í Rotterdam, sem fram-
leiðir alls konar mjólkurafurðir, er
farið að hraðfrysta klakapípur úr
mjólk, sem það selur til hitabeltis-
landanna. Mjólkin heldur óbreyttu
bragði eftir frystinguna.
Við stærsta knattspyrnuvöllinn i
Mílano, sem rúmar 90.000 áhorfendur,
hefir verið lögð hitaveita um áhorf-
endaplássið, svo að fólki verði ekki
kalt á fótunum.
Sætasta efnið, sem visindamenn
þekkja til þessa lieitir „stevioside"
og er 300 sinnum sætara en sykur.
Það fæst úr kjarrgróðri, sem vex villt-
ur í Paraguay, Brasilíu og Argentínu,
og er hægt að vinna sykurkrystalla
úr blöðunum. Samsetning efnisins er
einföld og frumefnin i þvi eru kola-
efni, vetni og súrefni.
Loftið sem við öndum að okkur
inniheldur að jafnaði 77.08% af köfn-
unarefni og 20.57% af súrefni. Auk
þessa er í loftinu vatnsgufa, kolsýra,
vetni, helium og fleira.
Vitið þér...?
að í Japan er hótel og efstu hæðir
þess snúast með sólinni.
Astæðan er sú, að eigandinn vill
láta alla gestina njóta jafnt hins fagra
útsýnis yfir flóann og höfnina, sem
gistihúsið stendur við. En gistihúsið
snýst svo hægt að gestirnir finna ekki
til hreyfingarinnar. Hins vegar eru
það aðeins herbergin sem snúast en
ekki gangurinn fyrir utan dyrnar,
svo að kannske kemst ruglingur á
skóna gestanna, ef þeir eru lálnir
út fyrir dyrnar að kvöldi.
að í nýjustu flugvélamóðurskip-
urn USA eru rennistigar?
Þessir stigar (eskalatorar) ná neð-
an úr kjalsogi og upp á þilfar og skulu
notaðir hvenær sem áhöfnin er köll-
uð á þilfarið. En þótt stigarnir séu not-
aðir eiga menn að hlaupa lika, til
þess að komast enn fljótar.
að hvergi í Evrópu er borðað
meira kjöt en i Frakklhndi?
Þar er kjötneyslan 71 kíló á mann
að meðaltali á ári, en í Danmörku
og Bretlandi er hún 60 kiló. — En í
öðrum heimsálfum er kjötátið miklu
meira en þetta. I Argentinu, Astraliu,
Nýja Sjálandi og Uruguay er kjötátið
urn 100 kíló á mann. Hinsvegar borða
Japanar ekki nema. 5 kiló yfir áriS
og Indverjar aðeins eitt.