Fálkinn - 24.08.1956, Blaðsíða 14

14
FÁLKINN
Lárétt skýring:
1. fornafn, 12. tré, 13. ílát, 14. víð-
kunn, 16. atviksorð, 18. vel búin, 20.
spíra, 21. greinir, 22. loka, 24. horfðu,
26. forsetning, 27. bogin, 29. strembna,
30. frosinn, 32. refsing, 34. biskup, 35.
látinn, 37. farigamark, 38. ónefndur,
39. veitingáhús, 40. draug, 41. á fæti,
42. veisla, 43. jálkur, 44. beita, 45.
hyngdareining, 47. vafi, 49. vin, 50.
hvað, 51. banaskeyti, 55. fangamark,
56. krotar, 57. hlifir, 58. söngvari, 60.
skip, 62. ])rír eins, 63. skáld, 64.
straumkast, 66. stikill, 68. skjótu, 69.
gott, 71. menntasetur, 73. gegnsær, 74.
yfirmaðurinn.
i i :
Lóðrétt skýring:
1. stakur, 2. fag, 3. skáld, 4. keyr,
5. efni, 6. fögtir, 7. eldstæði, 8. frum-
efni, 9. forsetning, 10. fljót, 11. djásni,
12. gistihúsin, 15. síðastur, 17. reið-
skjótar, 19. skáld, 22. lilemmur, 23.
ferðalög, 24. lengi að kynnast, 25.
ótta, 28. samhljóðar, 29. samhljóðar,
31. drepa, 33. hljóð, 34. á litinn, 36.
sjór, 39. nögl, 45. umbúðirnar, 46.
félag, 48. gamla, 51. veiðarfæri, 52.
sundmaður, 53. dósent, 54. mátmur,
59. býli, 61. dund, 63. á litinn, 65.
leiði, 66. sjáðu, 67. mannsnafn, 68. á
armi, 70. samhljóðar, 71. fangatnark,
72. greinir, 73. skáid.
LAUSN Á SÍÐUSTU KROSSGÁTU:
Lárétt ráðning:
1. ávaxtagrautur, 12. amen, 13. fur-
an, 14. anis, 16. far, 18. mak, 20. ati,
21. R. N., 22. átu, 24. brá, 26. al, 27.
króna, 29. alinn, 30. K. O., 32. Argen-
tina, 34. Pi, 35. uss, 37. al, 38. R. U.,
39. laf, 40. stál, 41. ið, 42. óm, 43. mori,
44. tal, 45. R. N., 47. Æ E., 49. tíð, 50.
R. R., 51. höggpalls, 55. S. R., 56.
álkur, 57. rilar, 58. T. G., 60. óir, 62.
nag, 63. el, 64. urr, 66. örg, 68. eld, 69.
raul, 71. orgar, 73. Kili, 74. stórskota-
liði.
Lóðrétt ráðning:
1. áman, 2. ver, 3. an, 4. T. F., 5.
aum, 6. gras, 7. 'rak, 8. an, 9. T. A.,
10. Una, 11. rita, 12. Afrikustrútur, 15.
silkifiðrildi, 17. stóra, 19. lirinu, 22.
ára, 23. unglingur, 24. blíðmælin, 25.
ána, 28. A. E., 29. at, 31. ostar, 33. nú,
34. París, 36. sál, 39. lot, 45. rökin,
46. op, 48. eltar, 51. hló, 52. Gr., 53.
ar, 54. sag, 59. gras, 61. ergo, 63. elli,
62. Rut, 66. örk, 67. gat, 68. eið, 70.
ló, 71. O. S.. 72. Ra, 73. K. I.

lllir litir Teraldar ntht með
„K0DACHR0ME“ iilmnm
Þessi litfilma er fáanleg
í 35 mm. myndavélar.
Einnig í 8 mm. og 16 mm.
kvikmyndatökuvélar.
KODAK-FRAMLEIÐSLA.
VERSL. HANS PETERSEN H.F.
Bankastræti 7/. — Reykjavík.
AFBRAGÐS BLAÐAMATUR.
Framhald af bls. 9.
hann og pírði augunum. Svo sparkaði
hann klossanum við hröskuldinn frá
og skellti liurðinni eftir sér.
í þetta skipti var smiðurinn átta
klukkutíma að opna hurðina aftur.
Meðan verið var að þvi lauk Pat
við greinina sína, en var um leið að
velta fyrir sér hvaða grcin George
hafði átt við. Ekki vissi hann neitt
um Cliff Miller og Ruth?
Á eftir hjólaði hún til Brinsley
Cove. Þau voru farin!
Síðla dags losnuðu George og Monty
úr fangelsinu. Blaðamaður „Morgun-
blaðsins“ var fjúkandi vondur.
— Mér þykir þetta mjög leitt, sagði
George. — Ég skil ekki hvernig hurð-
arskrattinn fer svona í baklás.
Monty hafði sjálfsagt sagt það sem
hann þóttist þurfa að segja, meðan
þeir voru í kjallaranum, því að liann
afþakkaði með þjósti að drekka te og
ilýtti sér út i bilinn sinn.
— Það var nú það, sagði George og
tók upp pípuna sína.
Þegar Pat rétti honum tebollann,
spurði hann: — Hefirðu lokið við
greinina þína?
— Hvernig vissir þú að ég ætlaði
að skrifa grein?
— Það er sjálfsagt hugboð. Þú sast
þarna og hristist af ákafa þegar ég
kom inn í skrifstofuna síðdegis í gær,
og reyndir að fela fyrir mér greinina,
sem stóð í „Bergmál dagsins“ um
Cliff Miller og Rutli Gaye. Og svo
bætist það ofan á, að stórmenni eins
og Monty kemur bingað og vill fá að
vita hvar Brinsley Gove er. Einmitt
]>ar sem þú hafðir verið. Það var auð-
velt að draga ályktun af því.
Hann dreypti á teinu.
— George, sagði hún Iágt. — Hvers
vegna læstir þú ykkur inni í kjall-
aranum?
Hann leit forviða á hana. — Auð-
vitað til þess að þú fengir tíma til
að koma greininni þinni til blaðsins.
Hann setti frá sér bollann og tók píp-
una aftur. — Já, ég veit að það þýðir,
að þú færð þessa stöðu, sem þig
langar í, og að ég fæ liklega ekki að
sjá þig framar, Pat.
Hún fann að liún fékk tár í augun
og deplaði þeim. Svo tók hún upp
margar vélritaðar arkir og rétti
honum.
— Hvað er þetta, Pat?
— Greinin mín. Ég vil að hún komi
í „Merkúr“.
Hann las fyrstu setningarnar og
horfði forviða á hana. — Þetta er úr-
vals blaðamatur. Þú mátt ekki eyða
þessu í „Merkúr“. Það getur ekki
komið þar fyrr en á föstudaginn. Og
þá er það ekki eins mikils virði og
núna.
Það er alveg mátulegt, því að þá
tiefir Miller fcngið ráðrúm til að fela
sig á nýjum stað, hugsaði Pat með
sér. — Skilurðu, ég hefi breytt um
skoðun á ýmsu, síðustu klukkutímana,
George, sagði hún. Þú liefir sagt eitt-
hvað um, að við í „Merkúr“ skrifum
alltaf fallega um fólk, og nú skil ég
hvað þú átt við. Maður á alltaf að
skrifa lieiðarlega og virða einkalíf
fólks.
Hann kinkaði kolli. — Á ég að skilja
þetta svo, að þú ætlir ekki að fara
frá mérí
— Já, George, ég ætla ekki að fara
frá þér. — Ég verð hérna lengi. —
Ef þú vilt hafa mig. *
Sjómaður frá Gryllefjord í Noregi
missti úrið sitt fyrir borð og gerði
sér litlar vonir um að sjá það aftur,
því að þarna var 150 faðma dýpi. Eftir
dálitla stund dró hann vænan þorsk
og þegar liann var slægður fannst úrið
í kútmaganum. Það hafði ekki einu
sinni hætt að ganga. Þorskurinn hafði
gleypt úrið er það var á leiðínni niður,
en líklega þótt það svo hart undir
tönnina, að hann gein við beitunni á
önglinum lijá eiganda úrsins, undir
eins og hann sá hana. Þessi eru dæmi
hér við land að flatningshnifur og
neftóbaksdósir hafa fundist í þorsk-
maga — þó ekki þeim sama.
íbúarnir i Exning i Englandi, 3800
manns að ö'llu meðtöldu vöknuðu einn
morguninn við hræðilegan væl á göt-
unni, og voru í vafa uin livort þetta
væri bílflaut eða 'loftvarnarmerki. Það
reyndist vera bilflaut, sem vældi si
og æ, og það var nýi presturinn sem
olli því. Hann hafði farið til morgun-
bænar í kirkjuna klukka átta um
morguninn, en þar var ekki nokktir
lifandi sál. Hugsaði hann sér þá að
fara í „vakningarferð" um bæinn á
bilnum sínum. Svo mikið er víst að
fólkið vaknaði, en hitt hermir ekki
sagan hvort nokkur fór í kirkjuna.
HasSah Abbas, æruverður borgari í
Bagdad fékk fimm dinara sekt fyrir
að bíta nefið af bílstjóra. Bílstjórinn
mætti sjálfur i réltinum ,með nefið
reifað í vatti, sárabindum og liefti-
plástrum. Hann sagði, að umferðin
hefði stöðvast við götuhorn, og liefði
Hassan þá komið til sín og beðið um
að fá að sjá ökuskírteinið hans. Bil-
stjórinn hélt að maðurinn væri frá
lögrcglunni og tók upp skírteinið, en
þá réðst Hassan á hann upp úr þurru
og bcit af honum nefið. Þegar ákærði
heyrði dóminn hrópaði hann: „Allah!
hvernig gat ég fengið af mér að bíta
svona ljótt og skítugt nef?“