Fálkinn - 07.09.1956, Side 10

10
FÁLKINN

BÆNCjSl KLUMPUR og vinir hans
★ MYNDASAGA FYRSR BÖRN *
25.
— Og hérna er pípa, sem er kölluð barki eða — Vertu ekki hræddur, Klumpur, slangan — Hún er föst, nú geturðu farið ofan í sjó-
loftslanga. — Ja, margt veistu, Skeggur, þegar er úr gúmmí. Skeggur segir að þú eigir að inn og veitt fisk. Svo ræður Skeggur hvort
þú ert vakandi á annað borð. hafa hana á höfðinu. Kyrr á meðan! hann sýður eða steikir hann.
— Sá er skrítinn, sem þarna liggur. Ætli
hann sé feiminn, eða er hann að þvo sér
hausinn eða fela sig fyrir sjálfum sér.
— Halló, lagsi! Var nokkuð að frétta úr sjón- — Ég missti hann á þessari öldu þarna og
um. — Nei, ég missti hattinn minn og mamma nú hefi ég leitað i 5 tíma og séð margt furðu-
flengir mig ef ég kem hattlaus heim. legt, en ekki hattinn.
★ JSkrítlur *
— Er hægt að þvo þetta?
— Nú hafið þið fengið skemmti-
legan göngutúr — allir fjórir?
Kennslukonan er að útskýra fyrir
börnunum ýmis undur náttúrunnar.
— Finnst ykkur ekki skrítið, að ung-
arnir skuli komast út úr eggjaskurn-
inu? segir hún.
Þá gellur einn slrákurinn við: —
Skrítnara finnst mér þó að þeir skuli
komast inn i skurnið.
— Segðu mér nokkuð, pabbi. Hvar
eiga flugmennirnir að lenda, sem
verða á flugi á dómsdegi, þegar heim-
urinn ferst?
Mótórhjólsgikkurinn liafði ekið yfir
hænu bóndans á Neðra-Núpi. — Nægja
yður tiu krónur fyrir lucnuna? spurði
hann.
— Nei, ég verð víst að fá tuttugu.
Hananum þólti nefnilega svo vænt
um Jiessa hænu, að ég pr viss um að
hann deyr af harmi, undir eins og
hann heyrir látið hennar.
— Eg þakka yður innilega fyrir
hjálpina, sagði ungi maðurinn við
læknirinn, er hann hitti hann á göt-
unni.
— Ég man ekki til að hafa séð yður
nokkurn tima á stofunni lijá mér?
svaraði læknirinn.
— Nei, en Jíér stunduðuð hann
frænda minn, og ég erfði hann.
Tryggvi litli var brosandi út undir
eyru þegar hann kom heim úr skól-
anum. — Veistu hvað þeir kalla mig
í skólanum núna, mamma?
Nei, mamma vissi lsað ekki.
— Þeir kalla mig litla Kolumbus.
Eg var sá eini, sem gat fundið Ame
ríku á jarðlíkaninu.
Pési litli var mesti slóði að safna
aurum í sparibyssuna sína. Móðir
hans vandar um við hann fyrir þetta
og segir:
— Veistu hvert Ijörnin fara, sem
aldrei leggja í sparibaukinn sinn?
— Já, heldurðu að ég viti það ekki.
Þau fara í bíó.
Prestur i Holbæk í Danmörku hafði
keypt sér híl og Jjurfti að láta skrá-
setja liann. En þegar lionum var sagt
að bíllinn ætti að fá númerið 458, þá
fölnaði presturinn og baðst eindregið
undan þvi að nota l)etta númer, Jíví
að sálmur nr. 458 í sálmabókinni
byrjaði með orðunum „Gakk nú og
graf gröf þina“. Þetta var tekið til
greina og presturinn fékk númerið
595. Það líkaði honum vel, því að með
þessu númeri er sálinur sem byrjar
svona:: „Þröngi vegurinn er nógu
hreiður."
— En hvað ástin er dásamleg, —
Eg sem hefi alltaf haldið að ég gæti
ekki orðið skotinn nema í fallegri
stúlku!
»
,Up to date.“