Fálkinn - 07.09.1956, Qupperneq 11

FÁLKINN
11
LITLA SAGAN
Saumnborðið
TVÆR ellilegar manneskjur sátu
saman í þriöja flokks járnbrautar-
vagni. Það var auðséð að þetta voru
hjón, sem liöfðu þolað súrt og sætt
saman í mörg ár. Áhyggjurnar höfðu
mótað hrukkur í enni mannsins og
gert konuna gráhærða, en þessa
stundina voru allar áhyggjur gleymd-
ar. Þau brostu hvort til annars og
öðru hverju tókust þau fast í hendur.
Þau höfðu farið úr liöfuðstaðnum
fyrir klukkutíma. Höfðu í fyrsta
sinni heimsótt soninn sinn i nýju
ibúðinni lians og höfðu — aðeins í
þriðja eða fjórða skipti — hitt ungu,
laglegu konuna lians. Og nú voru þau
á heimleið, eftir viku dvöl i höfuð-
staðnum.
.jÞetta hefir verið dásamleg ferð,“
sagði hún og horfði út um klefa-
gluggann.
„Það er ánægjulegt hve hrifin þau
eru Ihvort af öðru,“ sagði hann.
Eftir dálitla þögn sagði lnin:
„Heyrðu ... þegar Hinrik kom i
fyrsta skipti með hana Evu heirn til
okkar ... varð ég hrædd.“
„Hrædd?“ át hann eftir.
„Já, ég var hrædd um að þau ættu
ekki saman. Mér fannst hún of fín
til þess — förðuð og með vararoða
og málaðar neglur ... Mig langaði til
að Hinrik fengi trausta og duglega
konu, sem gæti séð um mat handa
honum og væri ekki smeyk við að
stoppa í sokka eða eiga börn. Hárið
á henni yar líkast því að liún færi
lil hárgreiðslukonu á hverjum morgni,
og silkisokkar hennar ...“
Hann þrýsti liöndina á henni. „Ungu
stúlkurnar nú á dögum eru allar
svona. Að minnsta kosti i höfuð-
staðnum.“
„Jú, satt er það — ég sagði það
líka við sjálfa mig, en samt var mér
órótt. En nú skal ég segja þér ...
undir eins og ég kom inn i íbúðina
þeirra, sá ég að Eva er alira myndar-
legasta húsmóðir."
„Hvernig stóð á að þú sannfærðist
um það?“ spurði liann.
„Það var út af saumaborðinu henn-
ar ömmu. Þú manst eftir þvi — fallcga
mahogníborðinu, sem ég gaf þeim
þegar þau giftust. — Nú stóð það á
heiðursplássinu i litla gluggaútskot-
inu, og stóll stóð við borðið, svo að
auðséð var að Eva notar það á liverj-
um degi. Þegar ég sá það sagði ég
við sjálfa mig: Úr því að telpan nennir
að sauma, er hún eins og hún á að
vera!“
Nú kom alvörusvipur á gamla
manninn aftur.
„Ég held að þú hafir á réttu að
standa. Þegar þú afréðir að gefa þeim
borðið, var ég liræddur um að þeim
mundi ekki þykja það nógu samstætt
við liin húsgögnin. Þessi sléttu hús-
gögn sem eru í tísku núna, líta út
eins og smiðurinn hafi ekki gefið sér
tíma til að gera annað en hefla þau.
En saumaborðið er gamaldags, með
renndum löppum og útskurði og rósa-
verk fellt ofan í borðplötuna. Ég var
hræddur um að Hinrik og Eva mundu
setja saumaborðið upp á skranloftið
— svo að mér þótti vænt um að sjá
það í stofunni.
„Þetta eru bestu börn,“ sagði hún
með sannfæringu.
Og lestin rann áfram.
Hinrik var að hafa fataskipti i
tveggja herbergja íbúðinni sinni í
höfuðstaðnum. Hann kom inn í stofu
til Evu.
„Æ, hjálpaðu mér til að hnýta liáls-
hindið ... Þakka þér fyrir. Þú munt
vera tilbúin. Við verðum að vera
komin i leikhúsið eftir þrjú kortér,
og aksturinn með sporvagninum er
langur.“
„Ég er alveg að verða tilbúin, góði,“
sagði Eva. „Það var leiðinlegt að
pabbi þinn og mamma skyldu ekki
vilja verða hjá okkur einn dag i við-
bót — þá hefðu þau getað komið í
leikhúsið.“
„Pabbi varð að fara heim til að
hugsa um verslunina," sagði Hinrik,
sem nú var kominn i smokingjakkann.
„En ég held að þeim hafi þótt gaman
að heimsækja okkur.“
„Þau eru svo alúðleg," sagði Eva.
Hún gekk að saumaborðinu, opnaði
það og skoðaði sjálfa sig i stóra spegl-
inum, sem var innan á lokinu. „Nú
er ég að verða tilbúin, ég þarf aðeins
að mála mig.“ Hún leit yfir allar ilm-
vatnsflöskurnar, dósirnar og glösin,
sem voru á saumaborðinu. „Það var
svei mér góð hugmynd, Hinrik, að
breyta saumaborðinu í snyrtiborð.
Með þvi móti var hægt að hafa gagn
af því.“ *
Rithöndin stendur ekki í neinu sam-
bandi við skapferli eða gáfur. Sumir
bestu listamenn heimsins höfðu af-
káralega rithönd og margir frægir
vísindamenn skrifa þannig, að hkast
er að þúfutittlingur, skítugur um lapp-
irnar, hafi trítlað yfir pappírsörkina.
Jafnvel Shakespeare skrifaði mjög
Ijóta hönd.
Loftsteinar lenda oft á tunglinu,
ekki síður en á jörðinni. En sá er
munurinn að á tunglinu lenda þeir
að jafnaði óskemmdir. Þetta stafar af
því að enginn lofthjúpur er kringum
tunglið, svo að steinarnir brenna ekki
upp, eins og þegar þeir hitna við
mótstöðuna frá andrúmsloftinu kring-
um jörðina.
/v ,v <V /V
Heimspekingurinn Roger Bacon lét
svo um mælt árið 1267, að einhvern
tíma mundi rafmagnsstraumur vei’ða
notaður til að flytja fréttir. Hann var
fyrsti maðurinn, sem vitað er um að
hafi látið sér detta þetta í hug. En
fyrir bragðið fékk liann 20 ára fang-
elsi fyrir galdra.
í frönsku veiðimannafélagi er ein
greinin í lögunum svona: „Verði ein-
hverjum félagsmanni sú slysni á að
skjóta annan, er hann skyldugur til
að giftast ekkjunni hans.“
Enskt vikublað fékk nýlega þessa
fyrirspurn frá einum lesanda sínum:
„Hvað skyldi koma til þess, að stúlk-
urnar loka alltaf augunum þegar ég
kyssi þær?“ Blaðið svaraði svona:
„Ef þér sendið okkur mynd af yður,
skulum við reyna að fræða yður á
þvi.“
Ofstæki getur stundum haft alvar-
legar afleiðingar í för með sér.
Seytján ára amerískur unghngur
skaut sig — af þvi að stúlkan lians
vildi ekki hætta að reykja!
Jónas gamli í Tvídægru, sem varð
bráðkvaddur í sumar, hafði alltaf átt
í illdeilum og mikið hafði hann
drukkið. Það var eitt af fyrstu em-
bættisverkum nýja prestsins í sókn-
inni að jarða hann, og i likræðunni
talaði hann svo fallega um Jónas, að
ekkjan fann sig knúða til að fara til
prestsins á eftir og þakka honum
fyrir.
— Þetta var svo fallegt, sagði hún,
— að svei mér ef ég var eklci farin
að verða hrædd um, að þér væruð
að jarða annan mann!
Ungu hjónin fara í sumarfrí. —
Frúnni hefir dottið í hug að gaman
væri að maður hennar væri í rönd-
óttum sumarjakka úr sama bómullar-
efninu og pilsið hennar.
Marinblár kjóll með skásniðnum lista
í hálsinn, bundnum í hnút að
framan. Ermarnar eru stuttar og
rnittið þröngt. Þetta er nýjasta tíska
frá Dior.
Fallegur lítill hattur frá Achille í
París búinn til úr tveimur gráum lit-
um af bómullarsatíni. Hatturinn er
búinn til úr 4 hæðum eða þrepum.
Hann er alls ekki fallegur þessi
frakki frá Dior en hann er hlýr og
góður. Hann er tvíhnepptur og fellur
slétt að hálsinum. Hefir hvorki kraga
né horn.
★ Tískumyfidir ★
i