Fálkinn - 07.09.1956, Blaðsíða 13

I
FÁLKINN
13
GRÆNLENSKU BORNIN
EIÍU FRJÁLS.
Líklega njóta engin börn í
heimi meira frjálsræSis en
börnin i Grænlandi. Þau fá
að liaga sér eins og þeim sýn-
ist frá því þati geta skriöiö.
Enginn segir við þau: „Þetta
máttu ekki“! eöa kallað til
þeirra: „Gættu nú aö þér“!
þvi að Grænlendingar treysta
því aö börnin bjargi sér sjálf.
Þess vegna fá smástrákar
hundasleöa — fjögra ára
krakkar læra aö aka með
hundum. Krakkinn notar meö-
al annars sleöann þegar hann
sækir vatn fyrir móður sina.
Þegar strákurinn er oröinn
tíu ára fær hann byssu — og jsaö er engin krakkabyssa. — Það er mikið af börnum á
Sykurtoppinn i Grænlandi eru 800 ibúar, en af þeim er nær helmingur undir 14 ára.
á fimm börn að meðaltali. — Grænlensku börnin ganga í skóla tiu mánuði af árinu.
gaman af því, einkum í skammdeginu. en þegar sumrar vilja þau hélst vera úti. Stafr
heitir ABD, því að C er ekki til í grænlensku. Krakkarnir geyma bækurnar sinar i
]>egar þau fara í skólann. — í skólunum í Grænlandi er kennd grænlenska, danska,
ingur, mannkynssaga og náttúrufræði, söngur og teikning. En þegar krakkarnir þurfa
ferðir með foreldrum sínum fá þau fri úr skólanum.
Grænjandi. Við
Hver fjölskylda
Flest hafa þáu
ófskverið þeirra
selskinnspoka,
skrift og reikn-
að fara i veiði-
hérna nálægt, svo að full ástæða er til að
halda, að mikið sé af þessu frumefni hérna,
og á svæðinu sem liggur norðan að jörðinni
yðar.
— Nú þykir mér týra! Edward Norton
starði á hann. — Eignin hlýtur þá að vera
miklu meira virði en við héldum.
— Já, einmitt! Kauptilboð mitt til yðar, að
taka verðinu sem þér settuð upp, var aðeins
formsatriði. Mig langar til að tala betur við
yður um þetta. Þessi uppgötvun er mikils
virði, bæði fyrir Bretland og Mið-Afríku. Ég
sting upp á, að við stofnum hlutafélag, og að
þér seljið því jörðina, en haldið einhverju
af hlutabréfunum sjálfur.
Edward Norton var sem steini lostinn og
gat ekki annað en hallað sér aftur í stólnum
og lokað augunum, meðan hann var að hugsa
um hve stórkostlegt þetta gæti orðið. En
Lesley tók öllu rólega. Hún kunni lítil skil
á þess konar, og ósjálfrátt hafði hún ótrú á
Fernando Cuero.
— Væri ekki réttara að stjórnin sendi
verkfræðinga til að rannsaka þetta? spurði
hún.
Fernando horfði á hana. Venjulega leið
hann ekki kvenfólki að sletta sér fram í áform
sín, og hann fór að hugsa með sér, að líklega
hefði það verið yfirsjón að láta þessa stúlku
hlusta á viðræðurnar.
— Vinur minn er gerður út af stjórninni,
sagði hann og bætti svo við, talsvert hvass-
ari: — Hann er Breti og heitir Madison. Móð-
ir hans og móðir mín eru systur.
Nú varð stutt þögn. Edward Norton leit
vandræðalega á þau á víxl. Honum hafði auð-
sjáanlega skilist að einhver andúð væri milli
gestsins cg dótturinnar, án þess að hann gæti
skilið hver ástæða gat verið til þess.
LESLEY MÓTMÆLIR.
Hún fór fram í eldhúsið og skrúfaði upp
oiíukveikinn undir tekatlinum. Nú fékk hún
tækifæri til að hugsa um hvað Spánverjinn
hafði sagt, og hvaða afleiðingar þessi ráða-
gerð gæti haft.
Hún hellti upp á tekönnuna og setti hana á
lítið hjólaborð. Hún stóð um stund við dyrn-
ar og hlustaði á það, sem mennirnir inni í
stofunni sögðu. Svo ýtti hún borðinu inn á
undan sér. Fernando stóð upp og hjálpaði
henni til að koma borðinu fyrir. Hann stóð
við hliðina á henni meðan hún var að hella
í bollana og setti fyrsta bollann fyrir framan
föður hennar. Þegar öll höfðu fengið sinn
* olla hélt hann áfram samtalinu.
— Ég held að það sé best að láta frænda
ninn halda áfram að rannsaka landið í
nokkrar vikur, áður en við byrjum að leita
eftir fjármagni handa fyrirtækinu. Þá get
ég fyrst um sinn borgað yður upphæð, sem
málaflutningsmaður ákveður, og verður hún
framlag mitt til fyrirtækisins. Og svo getum
við búið betur um hnútana þegar við stofn-
um hlutafélagið. Eruð þér sammála, senor?
Edward Norton kinkaði kolli og benti til
Lesley. — Þér verðið að fá samþykki dóttur
minnar líka. Hún fór með mér hingað, og
hefir gert meira gagn hérna en ég. Ég verð
einhvern tima að segja yður hve mikið hún
hefir gert fyrir mig.
— Ég býst ekki við að senor Cuero hafi
neitt gaman af að heyra það, greip hún
fram í.
— Þvert á móti, sagði hann brosandi. —
Ef faðir yðar og ég eigum að hafa viðskipti
saman, er ástæðulaust að það verði ekki allt
gert í fullri vinsemd. Þegar á allt er litið, get
ég átt þátt í.að þið verðið — ef ekki rík —
þá að minnsta kosti vel efnuð.
Edward Norton stóð upp og sagði: — Af-
sakið þér augnablik, ég ætla bara að ná í
bókina, sem við vorum að tala um.
— Ég er ekki viss um að það sé nokkurs
virði að eiga peninga, sem maður fær fyrir
að láta umróta náttúrunni, sagði Lesley og
hugsaði til þess að jarðýtur færu að róta
um tóbaksekrunum.
— Ekki það? Brosið um munninn hagg-
aðist ekki. — Það er undir því komið, hvort er
fallegra — framför eða kyrrstaða, og hvort
manni lærist að þykja vænt um náttúrufeg-
urð í Afríku. Með iðnaðinum koma sjúkra-
hús og menntastofnanir handa svertingjun-
um í grenndinni. Þér getið ekki stöðvað þess
háttar. Það hlýtur að fara þá leiðina, og mér
þykir vænt um að fá tækifæri til að taka
þátt í starfinu að því marki. Hann tók kex-
köku, beit í hana og sagði alvarlegur: — Þér
verðið að komast á rétta skoðun í þessu máli,
senorita. Þið eruð heppin, faðir yðar og þér,
að eiga Amanzi einmitt núna. Eftir nokkur
ár munduð þið ekki eiga kost á að eignast
hlutabréf í fyrirtækinu. Og mér fyrir mitt
leyti þykir vænt um, að ykkur verður eitt-
hvað úr þessari jarðeign, eftir að hafa unnið
hér fyrir gýg í tvö ár.
Henni féll ekki þessi umhyggjutónn sem
hann talaði í og svaraði um hæl: — Jörðin
er nú okkar eign, hvernig sem á það er litið,
og við getum gert við hana hvað sem við
viljum.
— Nei, ég er ekki sammála yður um það.
Hann leit hvasst á hana. —- Jarðefni geta
verið svo dýrmæt, að maður getur krafist
að fá að leita að þeim hvar sem er, í ákveð-
inni fjarlægð frá húsi. Ég get ef ég vil út-
vegað mér leyfi til að leita í landareigninni
gegn því að greiða föður yðar upphæð, sem
svarar til þess sem jörðin er verð til bú-
skapar.
— En það væri ranglæti.
Framhald í næsta blaði.
FÁLKINN — VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM. — Af-
greiðsla: Bankastræti 3, Reykjavík. Opin kl. 10—12
og 1%—6. — Ritstjóri: Skúli Skúlason. Framkv,-
stjóri: Svavar Hjaltested. — Póstbox 1411.
HERBERTSprent.
Baðdagurinn.