Fálkinn - 07.09.1956, Side 14

14
FÁLKINN

Vinnið ckki ðnhi brotnu!
Látið sjálfgljáandi Glo-Coat vinna verkið
Þeir dagar eru taldir, sem þér
þurfið að liggja á hnjánum og
nudda gólfin, Johnson’s Glo-
Coat sér um það. Hellið Glo-
Coat á gólfin, dreifið þvi og
sjáið hvernig gljáinn kemur
fram, þegar það þornar.
Hið besta fyrir gólfdúk.
Glo-Coat er jafngott á gólfdúk
(Linoleum), gúmmí og hinar
nýju plastplötur. Auk þess er
það örugg vörn, þar eð Glo-
Coat inniheldur engin upp-
lausnarefni, sem gætu skaðað
gólfflötinn.
Sparar tíma og erfiði.
Reynslan sýnir, að Glo-Coat
sparar ekki einungis tima og
erfiði, heldur og peninga, þar
eð gljáinn er langvarandi.
Umboðsmenn
pmRÍNN
H
F Reykjavík.
> > >>->->-vvv>-y>->->->->->->-> > > > > >->-»■>> > >
Lárétt skýring:
1. réttur, 12. jurt, 13. ráman, 14.
fönn, 16. slæm, 18. sker, 20. skel, 21.
fruméfni, 22. yrki, 24. von, 26. tveir
fyrstu, 27. unnið timbur, 29. manni,
30. ósamstæðir, 32. spörfugl, 34. tveir
eins, 35. skaut, 37. fangamark, 38. á
fæti, 39. skammstöfun, 40. ofan á, 41.
timamælir, 42. efstur, 43. festa, 44.
slríðsmenn, 45. verksmiðja, 47. ósam-
stæðir, 49. ilát, 50. ryk, 51. stöðuvatn,
55. frumefni, 56. vot, 57. kortabók, 58.
fangamark, 60. fiskjar, 62. i miðju,
63. söngfélag, 64. marr, 66. skjót, 68.
sjór, 69. kyrrir, 71. hállfleytt, 73.
mannsnafn, 74. útl. fugl.
Lóðrétt slcýring:
1. herbergi, 2. kaldi, 3. ósamstæðir,
4. tveir eins, 5. slár, 6. guðir, 7. efni,
8. greinir, 9. aflraunamaður, 10. kona,
11. fyrirlestur, 12. jurt, 15. jurtasafi,
17. þokkalegar, 19. brask, 22. Ame-
ríkani, 23. hnöttur, 24. stöðuvatn, 25.
kvenmannsnafn, 28. félag, 29. fanga-
mark, 31. spil, 33. ending, 34. slær, 36.
ullarílát, 39. reiðskjóta, 45. slark, 46.
tveir eins, 48. hyggst, 51. berja, 52.
samhljóðar, 53. fangamark. 54. í miðju,
59. málmhúð, 61. kryddað, 63. brak,
65. fara, útl., 66. titill, 67. stefna, 68.
„MISS WORLD 1949“. Frh. af bls. 3.
„pastis“. En viltu gera svo vel að gæta
að mér á götunni, þegar þú kemur
aftur,“ sagði hún.
Þegar Annette kom aftur lá Antoi-
nette steindauð á götunni. Hún hafði
fleygt sér af sjöttu hæð.
Þetta gerðist í hverfinu St. Germain
des Prés, en þar hafði hún átt heima
síðustu árin. Hún hafði hrapað af
frægðartindinum niður í slark og ó-
menningu. Hún varð aðeins 26 ára. *
FRUMSKÓGAFUGLARNIR.
Framhald af bls. 9.
— Ög Molly? spurði ég eftir stund-
arþögn. — Hvernig fór með Molly?
■— Það veit ég ekki, svaraði hann.
— Ég hitti liana aldrei eftir að ég
kom heim. *
Löghlýðni.
Fyrrverandi fangi var handsamáð-
ur í San Diego, eftir að hann hafði
stolið bifreið, kringum 3000 dollara
virði, úr bílskúr gistihúss nokkurs.
Þegar hann sá að i óefni var komið,
rétti liann lögreglunni skammbyssuna
sína — l)að, var krakkabyssa, sem
hann iliafði notað til að hræða fólk
nteð. Hann sór og sárt við lagði að
hann hefði ekki annað — „því fyrr-
verandi föngum er bannað að bera
skotvopn, og ég hefi ailtaf verið lög-
blýðinn maður,“ sagði hann.
Faust nútímans.
Frakkar ætla að yngja upp ,.Faust“
Goetbes og gera úr honum kvikmynd,
sem þeir kalla „Marguerite de la
Nuit“ (Margrét næturinnar). Gamla
sagan um Faust — manninn sem seldi
sig kiilska, er uppistaða í kvikmynd-
inni. En nú eru Faust og kölski báðir
tískuherrar á Place Pigalle. Faust
gengur með pipuhatt, en Mefistofeles
stjórnar bófaflokki á Montmartre.
Marguerite syngur á náttklúbb. Eftir
að Faust hefir gert samninginn við
kölska nær liann í Marguerite á svip-
stundu — þarf ekki annað en depla
framan í iiann augunum yfir kampa-
vínsglasi. En þegar hefndin kemur
og Marguerite kvelst af sorginni, vor-
kennir kölski henni svo mikið, að
stóru, 70. tveir eins, 71. tveir eins, 72.
ósamstæðir, 73. tveir eins.
LAUSN Á SÍÐUSTU KROSSGÁTU.
Lárétt ráðning:
1. eintrjáningar, 12. ilia, 13. róman,
14. Arai, 16. þil, 18. lag, 20. iða, 21.
R. N’.j 22. fáa, 24. ham, 26. an, 27.
missa, 29. kakan, 30. t. d., 32. misl-
ingar, 34. D. V., 35. tak, 37. R. I., 38.
Sr, 39. sái, 40. akur, 41. sá, 42. ár,
43. sönn, 44. val, 45. Þ. T., 47. ær, 49.
lin, 50. ör, 51. þreknaður, 55. It. I.,
56. Grána, 57. bitar, 58. L. S., 60. átt,
62. naf, 63. óg, 64. Una, 66. ham, 68.
Ása, 69. rápa, 71. lásar, 73. otar, 74.
prjónastokkur.
Lóðrétt ráðning:
1. Elín, 2. ill, 3. Na, 4. R. R„ 5. jól,
6. áman, 7. nag, 8. in, 9. G. A„ 10.
Ari, 11. raða, 12. iþróttavöllur, 15.
landvinningar, 17. rásir, 19. rakar, 22.
fim, 23. assistent, 24. hagfræðin, 25.
mar, 28. al, 29. K. N„ 31. Dakar, 33.
il, 34. dánir, 36. kul, 39. söl, 45. þrátt,
46. án, 48. ritað, 51. þrá, 52. K. A„ 53.
A. B„ 54. raf, 59. snáp, 61. pass, 63.
ósar, 65. A.P.R., 66. háa, 67. mat, 68.
átu, 70. A. J„ 71. L. N„ 72. R. 0„
73. Ok.
hann fer að gráta. Hann er nfl. ást-
fanginn af lienni. Miohelle Morgan
leikur Marguerite og Yves Montand
kölska. — Hvað skyldi Goetlie segja
um þetta? Ætii hann snúi sér ekki
í gröfinni?
Vafasamt happdrætti.
Richard Field, 24 ára kúreki var
atvinnulaus og datt í hug snjailræði:
að efna til happdrættis, með sjáifum
sér sem eina vinningnum. Hann aug-
lýsti að hann væri duglegur piltur,
fljótur að mjólka kýr, ágætur mat-
sveinn, árvakur og geðgóður. Auk þess
hét liann því að 12%% af ágóðanum
af happdrætlinu skyldi renna til
iíknarstarfsemi. Seðlana seldi liann
á 50 krónur stykkið. — En þetta er
ckki frúmleg hugmynd. Ungverjinn
Lajos IJoly gerði það sama 1941, en
hann seldi aðeins kvcnfólki seðlana
og lofaði að giftast þeirri, sem fengi
hann. En það hefir Field ekki gert. •—
Fyrir nokkru nældi falleg Brasiliu-
stúlka í 20.000 krónur með líku móti.
En vinnandanum líkaði hún ekki og
hótaði að siga lögreglunni á liana,
svo að húri varð að múta honum með
því, sem hún átti eftir af happdrættis-
gróðanum, en ]íað var þriðjungurinn.
„Átti ekki meira skilið.“
Walter Stuart Courtis lét eftir sig
114.000 sterlingspund þegar hann dó.
Þegar allar skuldir dánarbúsins höfðu
verið greiddar, og svo erfðaskattur-
inn, voru eftir 56.000 krónur. Þegar
erfðaskráin var opnuð ltom ó daginn,
að konan hans, sem hann var að vísu
skilinn við áður en hann dó, ótti ekki
að fá nema þúsund pund, en einka-
ritari Courtis hins vegar tuttugu þús-
und pund. Hjónin voru skilin fyrir
finuu árum og höfðu þá verið gift í
íuttugu ár, svo að frú Courtis þótti
þetta vera iitil eftirlaun og fór til
dómstólanna. Dómarinn féllst á skoð-
un liennar og úrskurðaði að hún
skyidi fá 22 pund á viku, eða vextina
af fjórða hluta eigna dánarbúsins, þó
að Courtis hefði skrifað í erfða-
skránni: „Ég gaf henni alla þá ást,
sem liún átti kröfu til í hjónabandinu,
en hún fór illa með mig og þess vegna
á hún ekki meira skilið en þúsund
pund.“