Fálkinn - 14.09.1956, Blaðsíða 9
FÁLKINN
9
■— Það skal ég gera. Vertu sæl, Alice.
Mikið var gaman að sjá þig!
— Vertu sæll, Hugli.
Þau kvöddust með handabandi og
svo i'lýtti hann sér út úr dyrunum
með ungu stúlkunni.
Alice starði lengi eftir þeim og fann
gremjuna magnast i sér. Vitanlega
mundi hann ekki síma til liennar.
Hann ihafði ekki einu sinni spurt eftir
ættarnafni mannsins liennar. Og þó
hann liefði gert það mundi hann ekki
hafa fundið hana i simaskrá Lundúna-
borgar.
Henni lá við að gráta af harmi og
sneypu. Ég má ekki gráta hérna, hugs-
aði hún með sér og flýtti sér út úr
dyrunum.
Vinstra megin við götuna var garð-
urinn, lokkandi með grænum flötum,
frið og kyrrð.
Þangað til í dag hafði hún átt sína
eigin draumá, en nú var ekkert eftir
að þeim. Hugh hafði gerspillt lífi
hennar og horfið á burt og gleymt
henni. Það hefði verið betra að hann
hefði alls ekki kannast við hana aftur
en að láta sem sér þætti gaman að sjá
hana, hugsaði hún með sársauka.
Hún gekk áfram lengra inn í garð-
inn og varð reiðari með hverju spor-
inu sem hún steig. Draunmrinn, sem
hún hafði varðveitt, var liorfinn, og
lífið var autt og innantómt framundan.
En allt í einu rann það upp fyrir
henni ,— eins og einhver hefði dregið
ósýnileg forhengi til hliðar — að allt
þetla var í rauninni henni einni að
kenna. Hún hafði lagt drög að atviki,
sem ekki hafði neitt annað en hennar
eigin hugarflug að grundvallast á.
Mynd af tápmikilli konu, sem gerir
það besta úr því næstbesta, sem hún
fékk í sinn hlut.
Næstbesta! Henry var þúsund sinn-
um meira virði en Hugh. — Ég hefi
verið flón, sagði hún upphátt við sjálfa
sig. En Henry vissi þó ekki hve mikið
flón hún hafði verið. Hún hafði varð-
veitt leyndarmál sitt fyrir honum, og
gert sitt ítrasta til að vera honum
góð kona.
Hún leit á klukkuna. Kortér yfir
fiinm. Aðeins fjórtán mínútur þangað
til lestin átti að fara. Hún varð að
ná sér í leigubil undir eins.
Fólk sneri sér til að horfa á hana
er hún kom hlaupandi út á götuna og
veifaði i bil.
— Victoria Station! sagði hún með
öndina í liálsinum. — Eins fljótt og
þér getið. Ég verð að ná í hálfsex-
lestina.
Hún sat fram á brúninni og neri
hendurnar livenær sem billinn varð
að biða fyrir rauðu Ijósi. Tveimur
minútum fyrir hálfsex renndi bíllinn
upp að járnbrautarstöðinni og hún
ýlti peningunum í lófann á bilstjór-
anum og hljóp inn á stéttina og leit-
aði að farmiðanum í töskunni sinni
um leið.
Loks kom lnin auga á Henry, sem
stóð í dyrunum á einum vagninum og
skimaði eftir henni. Hann hjálpaði
henni upp í vagninn og leiddi hana
til sætis við glugga. Hún tók öndina
á lofti og svo brosti hún til hans.
— Jæja, þú liafðir það, góða mín,
sagði hann um leið og lestin rann af
stað út af stöðinni.
— Þú verður að afsalta mig, en það
var svo erfitt að komast áfram i
þrengslunum. Varstu orðinn liræddur
um mig?
— Svolítið smeykur. Ef þú hefðir
ekki komið þá liefði ég beðið eftir
næstu lest. Viltu sjá blaðið?
Hún tók við dagblaðinu og brosti,
en hiin leit ekki á það. Á morgun yrði
hún að sima og biðja um að senda
gleraugun og regnkápuna. Ef Henry
spyrði eftir þeim, gæti bún sagt að
þau kæmu i pósti — það var þó að
minnsta kosti satt.
Hún gægðist til hans. Hann var
þreytulegur og áhyggjufullur. Hver
veit nema hún gæti talið hann á að
fara í einhvern rólegan stað og hvíla
sig um helgina. Hann liefði gott af
því.
Þau töluðu ekki saman á leiðinni
og fóru úr lestinni á ákvörðunarstöð-
inni án þess að tala saman.
Henry bauð dyraverðinum glaðlega
góða nótt áður en hann fór út á bíla-
torgið.
— Gastu gert það sem þú þurftir að
gera? spurði hann er þau óku gegn-
um bæinn.
Hún kinkaði kolli. — Regnkápan
verður send beint í skólann, sagði
hún.
'Þegar þau komu upp að húsinu sagði
hún: — Hleyptu mér út áður en þú
setur bílinn í skýlið.
Hún hitti vinnustúlkuna í forstof-
unni. — Það var hringt úr skólanum,
sagði hún. — Skilaboð um að regn-
kápan væri fundin.
— Þökk fyrir, Mary. Er maturinn
tilbúinn?
Lífseigasta kerling í heimi
Varð undir bíl — bitin af óðum hundi og nöðrum
eiginmenn — og varð 116 ára.
lifði níu
FYRIR nokkrum mánuðum varð
elsti maður heimsins, bóndinn
Machmun Eivasov frá Pirassura
í Azerbeidsjan, 147 ára. Hann
hefir verið fjármaður lengst af
ævinni og rekur stórbú ásamt 152
afkomendum sinum — börnum,
barnabörnum og barnabarna-
börnum. Hann á 23 börn á lifi,
og elst þeirra er dóttir, sem orðin
er 120 ára. Machmud var fjögurra
ára þegar Napoleon varð að láta
í litla pokann austur i Rússtandi.
Þegar blaðamenn spurðu hann
hvort hann myndi nokkuð frá
þeim tima, svaraði hann: Nei,
því miður, við lifðum undir áþján
zarsins þá, og höfðum livorki
biöð né útvarp hérna í Pirassura.
— Fyrir nokkrum árum dó kerl-
ing í Kákasus, sem getur skákað
Machmud Eivasov, því að hún
varð 180 ára.
En það er víðar en i ráðstjórn-
arríkjunum, sem fólk getur orð-
ið gamalt, þótt maður fari ekki í
Biblíuna, en þar segir frá Metu-
salem og að minnsta kosti sex
öðrum, sem urðu vel gamlir; einn
900 ára, annar nærri 800 og einn
yfir 700. Og líka þykir það jafn-
an hreystiverk af Söru gömlu
Abrahams að eiga barn 99 ára
gömul.
Amerikumenn geta ekki skákað
Kákasuskerlingunni né Mach-
mud hvað árafjölda snertir, en
hins vegar flagga þeir með þvi að
hafa átt „lífseigustu kerlingu i
heimi", og má það til sanns veg-
ar færa. Hún liét Lizzie Devors
og dó í Oklahoma árið 1946 og
var þá orðin 116 ára. Einu sinni
ók bifreið yfir hana og liún lifði
það af. Annað skipti beit óður
hundur hana í kálfann. Hún lifði
það af og fékk ekki hundaæði.
Sex sinnum bitu höggormar hana
en hún lifði það af. Og níu sinn-
um giftist hún. Allir eiginmenn-
irnir hrukku upp af og hún lifði
það af að eiga þá og missa þá.
Það er gömul gáta, sem menn-
irnir hafa lengi velt fyrir sér,
hvernig þeir eigi að fara að
lengja lífið.
Margir halda þvi fram að lang-
lífið sé mest komið undir því að
maður lendi á réttri hillu, þ. e.
fái lífsstarf sem eigi vel við mann,
og segja þetta skipta meiru en
til dæmis matur og drykkur eða
hvaða lífsvenjur maður tekur sér.
Flestir hafa sjálfsagt gaman af
að vera konungar, enda verða
konungar manna elstir. Kristján
níundi, Franz Jósep og Gustav V.
Sviakonungur urðu t. d. allir
fjörgamlir. En það er nú ekki
á allra færi að ná í svoleiðis em-
bætti og þeim fer fækkandi ár
frá ári.
Prestarnir verða yfirleitt gaml-
ir menn og kann það að stafa
af þvi að þeir lifa reglubundnu
lífi og eiga yfirleitt mörg börn.
Samkvæmt enskum hagskýrslum
er dánartala presta á aldrinum
25—65 ára 53 af þúsundi, bænda
og kennara 60 af þúsundi, lista-
manna 78 af þúsundi, málaflutn-
ingsmanna 83 af þúsundi, kaup-
manna 86 og skrifstofumanna og
smiða 91 af þúsundi. Hæst er
dánartalan lijá veitingaþjónum
og leirbrennslumönnum, nefni-
lega 166 og 171 af þúsundi. Þeir
sem eru leiðir á lifinu ættu þess
vegna að reyna að ná sér í þau
störf.
<o>
Sophia Loren er um þessar
mundir að leika i kvikmynd suð-
ur á Spáni, og Frank Sinatra hefir
lofað að kenna henni ensku. Hef-
ir hún jiegar lært eitthvert hrafl,
sem hún notar óspart, án þess
að vita hvað það þýðir, sem hún
er að segja. Vekur liún skelfingu
allra enskúmælandi manna, sem
blusta á hana, þvi að annar eins
munnsöfnuður hefir aldrei heyrst
úr kvenmannstúla. Það eru sem
sé aðallega blótsyrði og svæsn-
ustu skammaryrði, sem Sinatra
liefir kennt henni.
<o>
Gabrielle Foignot er gift blikk-
smiðnum i franska þorpinu Is-
sur-Tiile og eignaðist nýlega tví-
bura. Þetta væri kannske ekki
frásagnar vert, ef sú hin sama
Gabrielle hefði ekki eignast tvi-
bura fimm sinnum áður. Það
gerði hún 1939, 1945, 1946, 1951
og 1953. Hún eignaðist livorki
einbura né tvíbura árin 1940—’44,
en var löglega afsökuð, því að
maðurinn liennar var i stríðinu.
£■■
■,. -■.
%
%
%
— Eftir tíu mínútur, frú.
— Þá hefi ég tíma til að hafa fata-
skipti, sagði Alice.
Henry fór inn í borðstofuna. Hann
hafði verið áhyggjufullur síðan um
hádegið, er hann hafði séð Hugh Peel
í speglinum. Hann hafði alltaf vitað,
’að hann var ekki nema næstbestur,
en hann elskaði Alice, og þóttist hafa
himin höndum tekið, er hún lofaði
að giftast honum. Hún hafði verið
honum góð kona, og hann liafði enga
ástæðu til að efast um hana núna,
en þegar hann fór að óttast að hún
kæmi ekki áður en lestin færi, fór
honum að verða órótt. Og þegar hún
kom, móð og hlaupandi, var hún öðru
vísi en liún átti að sér.
Hann hlustaði á allt það sem fannst
róandi i húsinu. Létt fótatak Alice
uppi á loftinu, hurð sem var lokað,
og fótatak hennar í stiganum.
En hún kom ekki inn i borðstof-
una. Hins vegar heyrði hann Mary
vera að andæfa ein.hverju hástöfum
úti i eldhúsinu. Fyrir alla muni látið
þér ekki svona mikið af pappír i elda-
vélina, frú. Hún er full af brenni.
Og rödd Alice: — Það gerir ekkert
til ef ég ríf það í tætlur og sting litlu
inn í einu. Ég ætla bara að leysa
bandið utan af þessu.
Það voru síðustu orðin, sem vöktu
Henry til umhugsunar um, hvað lúin
væri að gera. Ef Aiice var að brenna
bréfin frá Hugli Peel, var allt eins
og það átti að vera. Nú reiddist hann
sjálfum sér. Hann hefði átt að vita
betur. En hún skyldi aldrei fá að vita
um grun hans.
Alice kom framan úr eldhúsinu kaf-
rjóð í framan.
Loksins — eftir ellefu löng ár —gat
hún horft í augun á Henry án þess
að skugga Hugh bæri á milli þeirra.
Allt það, sem eftir liafði verið af hon-
um var brunnið til ösku. Og hún var
glöð og henni leið vel.
Hún hallaði sér að honum og tók
höndunum um hálsinn á honum. —
Góði ,eigum við ekki að fara eitthvað
um helgina. Þá getur þú hvílt þig,
og við getum lofað Tomma að koma
til okkar úr skólanum.
Henry brosti og hristi höfuðið. —
Mér dettur annað betra i liug. Ég
ætla að hringja í flugfélagið og panta
tvo farmiða til Parisar siðdegis á
föstudaginn.
Alice andaði djúpt. Hann veit það,
hugsaði luin með sér. Hann hefir allt-
af vitað það, og þó ekki sagt eitt orð.
Hún horfði á eftir honum er hann
fór í símann, og brosti.
Gluggapláss! Þægindi, öryggi, ást.
Nei, ekki þannig. Ástin kom fyrst! *
Herdeildin var á göngu i eyðimörk-
inni og hitinn var kveljandi. Einn
dátinn fleygir sér á magann í sandinn
og tekur báðum höndum um andlitið.
— Hvað gengur að mannskepn-
unni? öskrar liðþjálfinn.
— Það er heimþrá, svarar einhver.
— Heimþrá! Eins og við höfum
ekki allir heimþráí
— Jú, en hún leggst þyngra á hann
en okkur. Ilann faðii',hans er nefni-
lega ölbruggari.
— Þér fenguð fri i gær, María, til
þess að fara tij tannlæknisins. En i
gærkvöldi sagði maðurinn minn mér,
að hann hefði séð yður inni á Hótel
Borg síðdegis í gær!
— Já, það cr alveg rétt. En ég
gieymdi að segja yður. að unnustinn
minn er tannlæknir.