Fálkinn - 12.10.1956, Blaðsíða 7

FÁLKINN
7
á miSri leið og reyna að skilja mig
líka. En láttu ekki stjórnmálin taka
])ig frá mér í annað sinn. Við skultim
reyna að byrja nýtt líf.
Og það gerðum við.
Um nýár 1951 átti Pétnr að fara á
r.ýjan leik til Ameriku til að vinna,
en nú átti Alexander og ég að fara
með honum. Og við áttum ekki að
dvelja í gistihúsi heldur að fá ibúð
í New York.
— í þetta skipti skulum við verða
lierra og frú Boudouni í alvöru, sagði
Pétur hlæjandi. „Boudouni" — það
voru þrjtt ár síðan Pétur hafði nefnt
þetta orð. Ég horfði á hann og hann
faðmaði mig að sér og dansaði um
stofugólfið með mig.
Það var sólskin úti. Vorið var
komið.
LÉLEG HÚSMÓÐIR.
Þetta var vorið 1951, og eftir tveggja
ára misklið og aðskilnað vorum við
Pétur komin saman aftur. Við vorum
komin til Ameríku lil að byrja nýtt
líf með syni okkar Bia Bia — Alex-
ander.
Þau skiptin sem við höfðum verið
í Ameríku áður liöfðum við alltaf
dvalið á gistihúsi. En í þetta skipti
ætluðum við að hafa heimilislegra
kringum okkur og leigðum okkur
íbúð með liúsgögnum — án þess að
hafa litið á hana áður . . .
Eftir þriggja daga húsmóðurstörf
var ég orðin staðuppgefin.
Ég lagðist á gólfið til að iivíla mig
og starði raunalega á afkáraleg
gluggatjöldin. Þau voru svört með
hrikalegu munstri — rauðum og
grænum blöðum. Ég sagði við sjálfa
mig að nú væri ég orðin virkileg hús-
freyja og móðir, og svona væri nú
lifið.
Þá var dyrabjöllunni hringt harka-
lega og ég stóð upp. Ég opnaði dyrnar
fyrir litlum manni, sem virtist æfa-
reiður. Hann sagði alvarlegur: Rörin
yðar eru stífluð.
— Góðan daginn! sagði ég eins
virðulega og ég gat.
Andlitið á manninum var jafn reiði-
legt og óður. Hann endurtók: — Rör-
in yðar eru stifluð.
Við gláptum hvort á annað. — Hvað
get ég gert fyrir yður? sagði ég vin-
gjarnlega.
— Ekki neitt, frú. Hann hristi höf-
uðið. — En ég liugsa að cg geti gert
ýmislegt fyrir yður. Hverju liafið þér
troðið í salernið?
— Hádegismatnum, játaði ég hrein-
skilnislega.
— Je-a-á! sagði hann. Svo varð
stutt þögn. Svo spurði liann vingjarn-
le'gar: — Og á undan honum?
— Nokkru af miðdegisverðinum frá
í gær, sagði ég, — mestu af rófna-
stöppunni, sem brann við hjá mér,
og dálitlu af morgunverðinum frá í
morgun.
— Það er best að ég líti inn i bað-
klefann lika. — Allt afrennslið í hús-
inu er stíflað.
Ég vísaði honum inn í baðklefann.
Eftir hálftíma urg og skvamp kom
liann út aftur. — Frú, sagði hann
hæglátur. — Þér eigið ruslakirnu. Þér
gerið mér og öllu hinu fólkinu í tiús-
inu mikinn greiða, ef þér viljið gera
svo vel að nota hana. Og svo fór
hann.
Þó að við hefðum úr litlu að spila
vorum við einstaklega ráðdeildarlaus.
Þessi íbúð scm við höfðum leigt, var
í stórum skýjakljúf, og hún var svo
tiskuleg að mér lá við að gráta. Allt
var úr gleri og ibenviðarstælingu, og
Ein af síðuslu myndunum af Alex-
öndru drottningu.
kringum alla glugga þessi hræðilegu
skræputjöld.
í einu horninu var kokkteil-bar og
liringsófi. En engir stólar voru i stof-
unni heldur svæflahraukar með hræði-
lega sterkum lituni. Svo voru þarna
tvær kompur, sem áttu að heita svefn-
herbergi — önnur gul og hin ljósbtá,
og ofurlitlir baðklefar með báðum. í
cldhúsinu komst ekki fyrir nema ein
manneskja í einu.
— Hvað eigum við að gera? sagði
óg við Pétur. — Hvað eigum við að
gera við reiturnar okkar — og okkur
sjálf?
Pétur gat ekki svarað því. En það
var of seint að snúa við. Við höfðum
undirskrifað húsaleigusamninginn.
Pétur símaði og tókst að fá herbergi
handa Döddu og Bia-Bia i gistihúsi.
Vinnukonan varð að flytja i þakher-
bergi í húsi skannnt frá.
Þetta var svo neyðarlega grátbros-
legt, allt saman. Við vorum svo ó-
reynd og óhagsýn, bæði tvö. Við höfð-
um ekki ihugmynd um hvernig við
áttum að lifa og koma okkur fyrir,
án mikilla peninga og án þjónaliðs.
Við vorum fávís og gerðum allt vit-
laust, og þegar við ætluðum að spara
varð útkoman jafnan sú, að allt var
tvöfalt dýrara en ef' við hefðum ekki
reynt að spara.
En samt var ég hamingjusöm. Og
Pétur líka.
— Okkur lærist þetta með tíman-
um, sagði ég glaðlega. En það var svo
gifurlega mikið, sem okkur þurfti að
lærast.
Framhald í næsta blaði.
Hertoginn af Edinburgh liafði ver-
ið að skoða nýja verkamannabústaði
og á eftir fór hann inn í næstu bjór-
stofu og tók i sveifina á bjórpump-
unni og fyllti glas handa sér. „Mig
hefir alltaf langað að reyna livernig
farið er að þessu,“ sagði hann. „Það
er yður ekki of gott,“ sagði gestgjaf-
inn, „en bjórinn megið þér ekki
drekka, því að það er bannað að veita
bjór á þessum tima dags.“
HEFIUÐU IIEYRT —
að við Bernmdastrendur hefir fund-
ist steinrunnið hafdýr, sem nátt-
úrufræðingar fullyrða að sé að
minnsta kosti 100 milljón ára gam-
alt.
að um 4000 norskir stúdentar stunda
nám við útlenda háskóla.
að fyrir átta árum voru 2/3 altra
kvenstúdenta sem stunduðu nám
i Bandaríkjunum ógiftir, en nú eru
2/3 kvenstúdenta giftir, og flestir
þeirra eiga börn.
að i Vestur-Þýskalandi eru komin á
markaðinn fyrstu frímerkin, scm
bragð er að. Þegar fólk sleikir þessi
merki, kemur piparmyntubragð í
munninn.
að í New York er hægt að fá elektron-
eldavélar, sem liita ckkert út frá
sér. En í þeirn er liægt að steikja
þriggja kílóa steik á hálftíma og
sjóða egg á 22 sekúndum.
að nýr tannlæknabor hefir verið tek-
inn í notkun í Svíþjóð. Hann snýst
50.000 snúninga á minútu, og vegna
hraðans kennir fólk sáralítið til
undan honum.
að í hverri viku eru smiðaðir kring-
um 183.000 nýir bitar í Bandaríkj-
unum. Og að þar á fjórði hver
maður bil.
að enska jet-flugan „Comet 111“ hef-
ir sett hraðamet á teiðinni milli
Fidjieyja og Honolulu. Þessi leið
er venjulega farin á ellefu timum,
en Comet III var ekki nema 1 tírna
45 mínútur á leiðinni.
að hattabúð ein í Stokkhólmi gefur
viðskiptadömum sínum 25% af-
slátt, ef þær eru innan við tiu mín-
útur að ráða við sig hvaða hatt
þær eigi að kaupa.
að belgpípan, sem jafnan er talin hið
þjóðlega liljóðfæri Skota, er ekki
skosk að uppruna, lieldur er lnin
komin frá Persiu.
að á árinu sem leið gerði lögreglan
í Osló upptæka 70 bíla, sem fluttir
höfðu verið inn i óleyfi frá Þýska-
landi og Belgíu.
að bifreiðasmiðjurnar i Bandaríkjun-
um framleiða kringum 30 þúsund
bifreiðar á dag.
að 81 norsk kvikmyndahús hafa rúm-
sjár-sýningarvélar (cinemascope)
og 22 í viðbót liafa gert pantanir
á þessum tækjum.
að í Danmörku eru 383 eyjar, sem
ekki eru byggðar.
að Norðmenn borða að meðaltali 35
kíló af kjöti á ári, en Sviar 54
kíló.
að skógarnir í Noregi gáfu þjóðinni
1205’A milljón n.-króna gjaldeyris-
tekjur á árinu 1955.
að aðeins 12 af liverjum luindrað
ógiftum mönnum i Noregi, yfir
tvítugt, búa í húsnæði, sem þeir
eiga sjálfir.
að hið nýja skip „Fcrncrest“ cign
útgerðarfélagsins Fearnley & Eger
í Osló, er stærsta hreyfilrekna
tankskipið i heimi. Það er 34.800
smálestir.
að árlega farast kringum 6000 skóla-
börn við umferðaslys i Bandaríkj-
unum.
að á fæðingarstofnun einni í París,
er biðstofa fyrir feður, sem eiga
konur komnar að fæðingu á stofn-
uninni. Þar eru spil og töfl og
roulettur, og grammófónn. Og
keilubraut er í garðinum fyrir ut-
an fæðingarstofnunina.
að um hundrað nýir læknar útskrif-
ast i Noregi á hverju ári.
TIL ÖIÍYGGIS. — Ríkisstjórnin í
Bonn hefir veitt 350.000 mörk til þess
að láta einkenna öll börn undir 12
ára. Fá þau merki í festi um hálsinn,
svo að lögreglan þekki þau, ef þau
týnast og geta ekki gert grein fyrir
sér. Svíar urðu fyrstir manna til að
taka þetta upp, og Rauði-Krossinn
annast framkvæmdina.
RÚSSNESKAR KVIKMYNDADÍSIR.
Stór hópur rússneskra leikara heim-
sótti nýverið Paris, í tilefni af sýn-
ingu rússneskra kvikmynda þar. Hér
sjást tvær úr hópnum: Ellyn Byst-
itskaja og Ludmilla Tjelikovskaja.
GAMALT BRAGÐ. — Skjaldbökurnar
í dýragarðinum í London eru nú
komnar í vetrarbústaðinn. En það cr
vandi að fást við „Marmaduke“ sem
er tvö hundruð ára. Hún vill ekki
ganga, og að bera hana kemur ekki
til mála. Svo að telpa var látin setja-
ast á bak henni og halda fallegu epli
á priki fyrjr nefinu á henni, og þá
fékkst Marmaduke til að hreyfa sig.
— Sama bragð er oft notað við asna.