Fálkinn - 12.10.1956, Blaðsíða 8

8
FÁLKINN
NGUS FILM CORPORA-
TION er stórt og mikið
kvikmyndafélag, sem hef-
ir útibú í nær öllum höfuðborg-
um og kvikmyndastöðvar í mörg-
um löndum. Forstjórar félagsins,
Monty og Irving Blattner bæta
hvor annan ágætlega upp. Þeir
eru tvíburar og nauðalíkir í sjón,
en innvortis eru þeir jafnlíkir og
dagurinn nóttinni.
Monty er f járplógsmaðurinn og
lítur á kvikmyndina sem peninga-
vél. En Irving er hins vegar lista-
maður, viðkvæmur og róman-
tískur.
Fyrir þrjátíu árum voru þeir
báðir á flæðiskerl, en nú stjórna
þeir þessu volduga félagi og eiga
öll hlutabréfin sjálfir. Það er
deginum ljósara að samvinna
þeirra hefir borið góðan ávöxt.
Morguninn sem þessi saga hefst,
voru báðir bræðurnir að lesa bréf
frá umboðsmanni sínum í Eng-
landi, sem hafði skrítnar fréttir
að færa.
Hann skrifaði, að þegar síðasta
mynd félagsins, „Despard korpór-
állu hefði verið sýnd í Liverpool,
Gömnl kona í Ameríkuferð.
hefði einn áhorfandinn, gömul
kona orðið veik í kvikmyndahús-
inu. Fyrst hafði hún rekið upp
óp, og svo hafði liðið yfir hana.
Þegar hún rankaði við sér aftur
frammi í anddyrinu — það var
læknir þarna í kvikmyndahúsinu
— hafði hún sagt, að einn stat-
istinn í kvikmyndinni — einn af
þeim, sem var með hinum hrausta
korpórál — væri einkasonur
hennar, sem hefði yfirgefið ætt-
jörðina fyrir fimm árum og væri
talinn týndur. Þegar hún var
spurð frekar um þetta svaraði
hún, að sonur hennar hefði strok-
ið að heiman og þegar hann fór
hafði hann skilið eftir kveðjubréf,
þar sem hann skrifaði að það
mundi verða alveg árangurslaust
að biðja hann um að koma heim
aftur.
Enski umboðsmaðurinn sagði
ennfremur, að af því að hann
hefði haldið að þetta mál rnundi
vekja athygli, hefði hann Iátið
sýna gömlu konunni myndina aft-
ur og látið hana ganga hægt, og
þá hafði hún sýnt þeim þennan
ákveðna hermann, sem um var
að ræða. Henni hafði þótt merki-
legt að sjá mynd af syni sínum
á léreftinu. Konan hét Peggy
Casey og var írsk og rak svolitla
verslun, sem hún hafði lifað á í
mörg ár. Nú væri hún að hugsa
um að selja verslunina til þess að
eignast peninga, sem hún gæti
ferðast fyrir til Hollywood til að
sjá son sinn.
„Tja," sagði Monty, þegar hann
hafði lesið bréfið, „ég get ekki
séð að þetta komi okkur neitt við,
og ekki heldur að konan hafi neitt
erindi hingað. Það er auðvitað
hægðarleikur að finna manninn,
sem hér er um að ræða — um-
boðsmaðurinn okkar hefir lýst
honum svo ítarlega — en hvað
svo? Eigum við að segja honum
að snáfa heim til hennar mömmu
sinnar?“
„Nei, það eigum við ekki að
gera,“ sagði Irving. „Þetta mál
hefir allt aðra hlið. Ef þú lest
bréfið til enda muntu sjá að kon-
an er hrædd um að sonur hennar
týnist í annað sinn. Og nú vill
hún koma hingað, honum alveg
á óvart, og hún hefir trú á að
allt lagist aftur.“
„Félagið okkar er ekkert töku-
barnaheimiii," muldraði Monty.
„Alls ekki,“ sagði Irving, „en
einmitt þess vegna á kvikmynda-
félagið Angus að bjóða konuna
velkomna. Við eigum að borga
ferðina hennar hingað! Þú ættir
að hafa svolítið meira hugmynda-
fiug, Monty. Hlustaðu nú á: Við
kvikmyndum endurfundina! Þar
fáum við myndir, sem geta hitað
fólkinu um hjartaræturnar. Við
sendum þetta út með fréttamynd-
unum. Móðir og sonur, sem hitt-
ast aftur eftir mörg ár. „Despard
korpóráll" — Angusmyndin
fræga, var ástæðan til að þau
fundust aftur!“
Monty gaf bróður sínum oln-
bogaskot og sagði brosandi: „Mér
er nær að halda að þú mundir
kvikmynda jarðarför hennar
ömmu okkar, ef því væri að skipta
... og samt segir þú að það sé
ég, sem sé sólgnari í peningana!
En segjum nú að konan, móðir
glataða sonarins, vilji ekki láta
kvikmynda sig? Annað eins hefir
nú komið fyrir.“
„Og þú kallar þig fjármála-
mann!“ hrópaði Irving. „Ef við
borgum ferðina hennar og kost-
um upp á að finna son hennar,
þá . . .“
„Hún getur verið heittrúnaðar-
kona eða sjöunda dags aðvent-
isti ..
„Láttu mig um það,“ sagði
Irving. Hann tók símann. „Herra
Smith?“ sagði hann. „Við höfðum
statista í kvikmyndinni um Desp-
ard korpórál. Hann var í atriðinu,
sem Arabarnir skjóta Despard.
Hann stóð næst fyrir aftan aðal-
persónuna. Heitir líklega Casey.
Getið þér haft uppi á honum fyrir
mig? Ég verð að fá heimilisfang
hans og sem ítarlegastar upplýs-
ingar um hann ... Þakka yður
fyrir ... Já, eins fljótt og hægt
er.“
Smith stóð inni í skrifstofunni
hjá tvíburunum tíu minútum síð-
ar. Hann rétti fram spjald úr
leikendaspjaldskránni. „Ég held
að það sé þessi maður hérna.
Hann kallar sig að vísu ekki
Casey, heldur Peregrine. Ég veit
ekki hvar hann hefir náð í þetta
einkennilega nafn, en ég er sann-
færður um, að hann er maður-
inn, sem þér eigið við. Hann er
þrjátíu og þriggja ára gamall ...“
„Peregrine — skárra er það nú
nafnið!“ muldraði Monty.
„Það mun vera gamalt írskt
skírnarnafn, og ég hefi heyrt að
það sé notað á einhvers konar
fisk,“ sagði Irving. „En nú verð-
um við að veiða þennan fisk. —
Reynið að ná sambandi við hann,
Smith — og látið hann hafa eitt-
hvað statistastarf, svo að hann
hlaupi ekki frá okkur. Hann má
ekki fara burt frá Hollywood."
Nokkrum dögum síðar stóð
ungur maður fyrir utan járn-
brautarstöðina í Hollywood og
var að selja jarðhnetur. Hann var
innan við hálfþrítugt, laglegur í
andliti og brosti fallega.
„Jarðhnetur, fínar nýjar jarð-
hnetur!"
Annar ungur maður sem var
þarna á slangri stansaði fyrir
framan hnetusalann.
„Eruð þér írlendingur?" spurði
hann.
„Já, ekki get ég neitað því,“
svaraði hinn.
„Þér hafið þá kannske heyrt
getið um írskan fisk, sem er kall-
aður peregrine?"
„Það hefi ég heyrt, en ég hefi
líka heyrt talað um fólk, sem iíla
hefir farið fyrir, þegar það hefir
reynt að snuðra um hagi írskra
manna.“
„En ef mögulegt væri að ég
gæti útvegað yður statistavinnu
í kvikmyndum, fyrir gott kaup
— hvað munduð þér þá segja^“
Peregrine Casey virtist ekki
vera ginkeyptur fyrir þessu til-
boði.
„Ég hefi ekkert á móti því að
fá dálitlar aukatekjur,“ sagði
hann. „Ég hefi leikið í kvikmynd
einu sinni áður, og það var vel
borgað. Hvenær á ég að koma?“
„Lítið þér inn í stóra salinn
hjá Angus klukkan tíu á morg-
un. En þér megið ómögulega koma
í þessum görmum . . .“
Casey renndi augunum yfir
snjáðar brækurnar sinar. „Það
yfirgengur minn skilning hvernig
ég ætti að eignast ný föt. Jafnvel
þó að þér keyptuð af mér heilan
kassa af jarðhnetum."
Fulltrúinn frá Angus Film stakk