Fálkinn - 12.10.1956, Síða 13

FÁLKINN
13
væna mín. Hún er hörð eins og tinna og tíu
sinnum beittari. Þú veist líklega hvers vegna
henni lá allt í einu svona mikið á að komast
til Afríku?
— Ég skil ekki að það skipti neinu máli.
— Það skiptir miklu máli, og þú verður
að horfast í augu við það. Virginia hugsaði
lítið um hvernig þér og föður þínum vegnaði,
áður en hann skrifaði henni um þennan
berylliumfund. Hann sagði henni að þetta
væri afar mikils virði, og þá datt henni í
hug, að hún sem væri eldri dóttirin, ætti
kröfu á sínum hluta af arðinum. Hún þóttist
verða að koma strax, því að hún var hrædd
um að faðir ykkar mundi verða fyrir of mikl-
um áhrifum af þér. Ef hann dæi án þess að
hafa gert erfðaskrá ...
— Æ, hættu nú þessu! Ég kæri mig ekk-
ert um peningana hans. Ég hefi aldrei kært
mig um þá!
Neville varp öndinni. — Ég veit það, en
það er ekki aðalatriðið. Fyrir Virginiu eru
peningarnir miklu meira virði en föður- eða
systurást, og hún heldur að allir séu gerðir
eins og hún, undir niðri — jafnvel þú. Ef
þú verður Þrándur í Götu hennar kann hún
að grípa til kaldra ráða.
Lesley gerði sér það Ijóst, og hún hafði
hugsað sér að sýna Virginiu enga mótspyrnu.
— Jæja, nú hefir þú aðvarað mig, sagði hún.
— Og nú skulum við tala um eitthvað annað.
Neville hristi höfuðið og horfði hugsandi
niður í brekkuna, en neðst í henni voru landa-
merki eignarinnar. — Kvenfólk er svo líkt
í ýmsum greinum, muldraði hann. Svo hélt
hann áfram hugsandi: — Ég var trúlofaður
einu sinni, þú veist það?
Hún hafði oft hugsað um þessa trúlofun
hans.
— Hvað kom fyrir? spurði hún.
— Æ, það var flónska, en það fletti ofan
af svo miklu. Við vorum aðskilin í nokkra
mánuði, og þá kynntist ég stúlku, sem var
allt það, sem hin ekki var — og ég féll fyrir
henni. Það var ekki sérlega alvarlegt, en ég
neyddist til að skoða hug minn betur, og þá
komst ég að þeirri niðurstöðu, að stúlkan
sem ég ætlaði að giftast hæfði mér ekki. Ég
hagaði mér eins og ruddi. Eg sleit trúlofun-
inni.
— Það hlýtur að hafa verið hræðilegt fyrir
hana.
— Já, sagði hann þurrlega. — Hún fékk
alla samúðina og ég fékk löðrungana, en svo
giftist hún, en það gerði ég ekki.
— Iðrastu eftir þetta?
— Ekki núna. Hún var dálítið lík þér,
Lesley, en hún hafði ekki þorið og þrekið,
sem þú hefir.
Lesley stóð upp. — Nú verð ég að fara.
ÞaS var einhvern tíma á árinu 550 sem tveir
munkar fóru frá Kina. Þeir voru ættaöir frá
Evrópu en höfðu verið í Kina mörg ár og voru
nú aS fara heim aftur. Þeir höfSu ekki annaS
meSferSis en föt til ferðarinnar og svo prikin sin,
sagði landamæravörSurinn. Enda var þeim hleypt
úr landi og nú hófst ferðin vestur Asíu. Loks
komust þeir til Konstantínópel og tók keisarinn
þar á móti þeim. Þeir fengu honúm gönguprikin
sín og hann skrúfaði strax af þeim húninn og sá
að þeir höfðu dýrmæta hluti i prikunum. Þar voru
mörg hundruð siikiormaegg, vafin í móberjablöð,
og svo frækjarnar að mórberjatré. Munkarnir
Komdu dálítið fyrr í kvöld. Við höfum fengið
nýjar grammófónplötur til láns.
— Ég býst ekki við að koma i kvöld. Eg
á að hitta nokkra kunningja mína á gisti-
húsinu i Buenda, og úr því að ég er kominn
þangað borða ég með þeim.
Hún horfði hugsandi á hann. — Er það
vegna Virginiu? Leiðist þér hún?
Hann brosti og hristi höfuðið. — Nei, það
er ekki út af Virginiu. Ég þarf bara að létta
mér upp. Eg hefi verið góði drengurinn svo
lengi, að það er farið að reyna á taugarnar
í mér.
.Hún hló og kvaddi hann. Neville kom henni
alltaf í gott skap.
Hún dustaði rykið af buxunum sínum er
hún gekk um garðinn upp að húsinu. Strauk
fingrunum gegnum ljóst hárið, sem hafði ýfst
í golunni. En þegar hún kom inn í stofuna
hefði hún viljað gefa mikið fyrir að hafa farið
inn í herbergið sitt að snyrta sig. Fernando
var kominn í heimsókn. Hann stóð upp þegar
hún kom inn og leit með vanþóknun á blettina
á treyjunni hennar og buxunum.
— Ó, Lesley! sagði Virginia álasandi. —
Nú hefirðu verið hjá Neville, rétt einu sinni.
Evrópu.
Svo uxu mórberjatré af fræjunum og þangað til
hlöðin kömu á þau voru ormarnir fóðraðir á blöð-
unum frá Kína. Og nú óx silkiiðnaðurinn í Evrópu
smátt og smátt, og siðan liafa árlega milljónir
metra af silkiþræði verið framleiddar í Evrópu.
Hinir fínu silkiþræðir eru lagðir margir saman
og tvinnaðir og þrinnaðir og voru sterkari en allur
annar þráður sem þekktist til skaimns tíma. — En
nú liafa mennirnir til keppinaut við silkiS. Mörg
nylonefni eru eins sterk og silki, en miklu ódýr-
ari, En þó þykir silkið sem er ekta ennþá fallegra
og betra en allt gervisilki og nylon. Kannske kem-
ur það af því að ekta silkið er dýrara.
— Þetta er ekki hættulegt. Það er bara
mold.
Fernando horfði hvasst á hana. — Hvað
eruð þér að gera í námunni hjá Neville?
spurði hann.
— Við tölum bara saman.
fram handa henni og sat þegjandi og horfði
Hún settist hikandi á stólinn, sem hann ýtti
á tærnar á skónum sínum. Það var auðséð
að hún hafði truflað samtal þeirra, því að
Virginia hélt áfram að tala með sama blíðu-
rómnum, sem hún hafði tamið sér þegar
Fernando var nærstaddur. Þau voru að tala
um Spán, og Virginia sagði frá Miðjarðar-
hafsferð, sem hún hafði einhvern tíma tekið
þátt í.
— Maður kemst ekki yfir allt í svoleiðis
ferðalögum, en það sem ég sá af Spáni var
ógleymanlegt, Barcelona er indæl borg.
Framhald í næsta blaði.
FÁLKINN — VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM. — Af-
greiðsla: Bankastræti 3, Reykjavík. Opin kl. 10—12
og 1%—6. — Ritstjóri: Skúli Skúlason. Framkv,-
stjóri: Svavar Hjaltested. — Póstbox 1411.
HERBERTSprent.
ADAMSON
Hefndin að ofan.