Fálkinn - 19.10.1956, Qupperneq 5

FÁLKINN
5
til Afríku. Jafnframt hefir það verið
látið kvisast, að Monty eigi að skipu-
leggja ensk-amerískan lier i Alzir, og
að hann eigi að gera innrás í Suður-
Frakkland i samvinnu við frönsku
andstöðuhreyfinguna. Þessum fregn-
um hefir verið dreift með óvarlega
orðuðum símskeytum og hvíslingum
i Arabahverfunum í Alzír. Nú kemur
til yðar kasta að sannfæra njósnar-
ana um að þessar fregnir séu sannar,
því að allt verður lapið i upplýsinga-
stofnunina i Berlín.
Vitanlega hefðu óvinirnir orðið
tortryggnir ef heimsókn Montgomerys
liefð iverið opinbert leyndarmál.
Þess vegna var fréttaburðinum hagað
þannig, að enginn vissi hvaðan hann
kom.
ANNAR ÞÁTTUR — ALZÍR.
Lester ofursti hafði hugsað fyrir
öllu. Rétt áður en við lentum laumaði
Heywood að mér tveimur ljósmynd-
um af Monty, sem hafði sjálfur skrif-
að nafnið sitt á þær. Enginn vissi í
hverju ég kynni að lenda, og ég gat
ekki tekið að mér að stæla rithönd
yfirhersliöfðingjans. í Alzír voru
margar ameriskar konur, og það gat
hugsast að þær bæðu Montgomery um
rithöndina hans.
Nokkrum mínútum síðar flugum
við i stórum hringum yfir flugvell-
inum og lentum svo vel rétt fyrir
framan flugstöðina. Dyrnar voru
opnaðar og ég gekk hægt út og niður
landganginn. Ég játa að ég bjóst við
ýmsu misjöfnu.
Og ég get ekki heldur neitað þvi,
að ég kveið fyrir, því að við liöfðum
ckki haft neina „loka-æfingu“ á öðr-
um þætti.
Móttakan var enn hátíðlegri þarna
en í Gibraltar. Á aðra hlið stóð ensk
og amerísk heiðursfylking, og hinu
megin tvöföld röð af frönskum, ensk-
um og amerískum fyrirliðum. Bak
við hana var fjöldi af fallegum ame-
riskum bifreiðum og amerísk lier-
lögregla á mótorhjólum. Og svo skip-
aði áliöfnin úr flugvélinni sér í röð
líka.
Og nú byrjaði atliöfnin, en ég
hafði þegar fengið svo góða æfingu,
að ég gat lokið henni á stuttum tima.
Ég kannaði liðið og heilsaði foringj-
unum. Þarna voru menn úr foringja-
ráði Wilsons hershöfðingja, sem
kynnti mig og hjálpaði mér á allan
hátt. Wilson hershöfðingi var hæst-
ráðandi breska hersins í Alzír.
Og svo héldum við áfram inn í
borgina. Meðfram veginum var alls
staðar fólk sem vildi sjá framan i mig,
en ég var alveg óhræddur, því að ég
vissi að okkar menn liöfðu gát á öll-
um forvitnum og ágengum.
Ég sat í griðarstórum amerískum
bil og bílstjórinn var lagleg amerisk
stúlka í fallegum einkennisbúningi.
Ég þóttist undir eins skilja að þarna
væri rithandarsníkir, enda spurði luin
líka um leið og liún opnaði bílinn
fyrir mér:
Afsakið þér, hersliöfðingi, gæti ég
fengið nafnið yðar.
Ég hrosti og rétti henni aðra mynd-
ina af Monty og sagði kuldalega: —
Ég vona að þér gerið yður ánægða
með þetta.
Við ókum á fleygiferð, því að fylgd-
arsveitinni hafði verið gert aðvart
um, að hugsanlegt væri að reynt yrði
að sýna mér banatilræði. Þess vegna
þutum við áfram eins og okkur væri
skotið úr byssu, og von bráðar vorum
við komnir inn i borgina og námum
staðar við hvítt steinhús. Þar var
aðalstöð Wilsons hershöfðingja.
Þegar ég gekk inn til hersliöfðingj-
ans og hurðinni hafði verið lokað
eftir mér, var fyrsta atriði annars
þáttar þessa merkilega leiks lokið.
Ég settist og kastaði mæðinni.
Ég sat einn á tali við hershöfð-
ingjann i marga klukkutíma. Hann
var mjög ánægður og hrifinn af
hvernig mér hefði tekist, og nú at-
liuguðum við dagskrána fyrir næstu
daga. Það var ekkert smáræði, sem
ég átti að gera!
„MONTY“ ALLAN
SÓLARHRIN GINN.
Ég minnist næstu daganna eins og
mig hefði verið að dreyma, svo
óvirkilegir eru þeir. Ég flaug stað úr
stað, skoðaði lierbúðir, setulið, virki
og varnir, heiðursfylkingar heilsuðu
mér og ég tók þátt í opinberum mót-
tökum og hlustaði á ræður og enda-
laust hlaður um liina æðri hernaðar-
list. Sem betur fór liafði Wilson liag-
að því þannig, að ég slapp við að halda
ræður eða ræða um hernað, hann var
alltaf á höttunum til að líta eftir að
ég gerði ekki skyssur eða vekti grun.
Alls staðar brá mér fyrir í bifreið
og snuðrarar óvinanna sáu um, að
allar mínar hreyfingar voru tíund-
aðar í Berlín. Hermenn heilsuðu og
hrópuðu húrra og ég brosti og veif-
aði á móti. Þetta voru erfiðir dagar.
Heywood hershöfðingi og Moore
höfuðsmaður fylgdu mér á ferðalag-
inu og sáu um að allt gengi sem lið-
ugast og að ég yrði ekki fyrir aðsúg
ágengra og forvitinna manna. En það
man ég að í einum bænum kom Hey-
wood til mín með gamlan mann með
geithafursskegg. Hann var í gauðslitn-
um, svörtum fötum og með stóran
stráhatt, og virtist hafa séð bietri
daga fyrrum.
— Afsakið mig, sagði Heywood. —
HEFIItÐU HEYRT —
að Rauði Krossinn liafð ium síðustu
áramót 105 milljón meðlimi í 74
löndum alls.
að Braathens SAFE flutti 31.000 far-
þega á innanlandsflugleiðum sín-
um i Noregi á síðasta ári. Það er
30% meira en árið áður.
að i Stokkliólmi var stolið 3324 bil-
um árið sem leið. Það er nýtt met.
að það sem eftir verður af tágum i
sykurrófunum, eftir að safinn hef-
ir verið pressaður úr þeim, er not-
að til að búa til úr því einangrun-
arþynnur.
að Bing Crosby sendi samtals 22.000
jólakort í ýmsar áttir fyrir sið-
ustu jól.
að aluminíumbræðsla í Bandaríkjun-
um hefir reist 30 liæða liús sem
eingöngu er úr aluminium?
að Eiffelturninn er enn hæsti út-
sýnisturn í heimi, og gefur af sér
2Yi milljón krónur á ári i inn-
gangseyri?
að mesta olíuvinnsla i heimi er i
Bandaríkjunum, en næst kemur
Venezuela. Alls er olía unnin í 46
löndum.
Prófessor Salvatore Cerrini biður um
að fá að heilsa yður. Hann er frægur
fornfræðingur og þjóðhollur ítali.
Ég skildi ekki hvers vegna ég átti
að eyða tímanum í fornfræðagrúsk-
ara, en vissi hins vegar að Heywood
gerði ekkert nema ástæða væri til
þess, og tók eftir að hann deplaði
augunum, svo að ég einn sá. Þess
vegan lieilsaði ég prófessornum og
talaði nokkur orð við liann, og þegar
liann yfirgaf okkur hélt ég áfram að
tala við Heywood og sagði svo liátt
að prófessorinn gat heyrt: — Ég hefi
tilkynnt herforingjaráðinu það sem
ég hefi afráðið, og stjórnin hefir fall-
ist á það. Við byrjum framkvæmdina
á „Operation Skjaldbakan" undir
eins.
Á eftir sagði Heywood mér að Cerr-
ini væri óvinanjósnari, sem enginn
hafði haft grun á i fyrstu, vegna þess
að hann var frægur vísindamaður.
Með hverjum deginum varð ég ör-
uggari í hlutverkinu. Ég var orðinn
svo samdauna því að stundum fannst
mér ég vera Montgomery hersliöfð-
ingi. Ég talaði eins og hann, stældi
hverja einustu hreyfingu hans, not-
aði sömu orðatiltækin. Jafnvel þó að
ég væri einn með Heywood liélt ég
mér við hlutverkið.
Einn daginn, í þvi að við vorum
að lenda i flugvél, settist liann hjá
mér og spurði: — Eruð þér tilbúinn,
James? Og hvernig eru taugarnar?
Ég svaraði ósjálfrátt eins og ég
væri Monty: — Taugarnar, Heywood?
Verið þér ekki að bulla!
— Afsakið, sir, sagði liann án þess
að brosa.
Þá skildist mér hve ókurteis ég
hefði verið og bætti við: — Þetta er
mjög einkennilegt, hershöfðingi, því
að i leikhúsinu er leikarinn laus úr
hlutverkinu undir eins og tjaldið
fellur, en þetta er allt annað. Ég
kemst ekki út úr hlutverkinu. Eg er
ekki ég sjálfur nema þegar ég sef,
en jafnvel þá dreymir mig um Monty.
— Ég skil yður mjög vel, svaraði
hann. — Og þetla er alveg rétt hjá
yður, því að maður getur aldrei farið
of varlega. Maður veit aldrei nema
gát sé höfð á manni.
Niðurlag í næsta blaði.
EINN ER OF LÍTILL, ANNAR OF
STÓR. — Hér sjást stytsta og lengsta
manneskjan í breska hernum. Hann
heitir Geoffrey Newson og er kall-
aður „siglutréð" og er 206 sentimetr-
ar. Stúlkan er í hjúkrunarsveitinni
og heitir Audrey Green. Hún er
145 cm.
FORSETI FER FRÁ. — Syngman
Rhee, forseti Suður-Kóreu er nú orð-
inn 81 árs og hefir tilkynnt að hann
hætti stjórnmálastarfsemi og vilji ekki
láta bjóða sig fram við næstu for-
setakosningar. Ilann segist vera orð-
inn þreyttur. — Syngman Rhee hefir
reynt margt um dagana. Hann hefir
alls verið 33 ár í útlegð og sjö ár í
fangelsi. Þegar hann átti að taka þátt
í fyrsta fundi stjórnarinnar eftir stríð-
ið, var honum smyglað í líkkistu.
Undanfarið hafa 120 af 210 alls í
þinginu, verið í andstöðu við hann.
Napoleonsslriðin tilheyra sögunni,
en Jegor Korosev, sem á heima í þorpi
einu í Georgiu, segir að herferð
Napoleons til Moskva sé ein af
bernskuminningunum sinum. Hann
kveðst vera 154 ára og liafa barist
gegn her Napoleons þegar hann var
krakki, en síðan liafi hann komist
vestur í lönd sem matsveinn. Jegor
er kvæntur konu, sem er aðeins 115
ára.
Franska fjármálaráðuneytið liefir
komist að raun um að ríkið tapar á
hundaskattinum. Samkvæmt síðasta
yfirliti hefir skatturinn gefið af sér
313 milljón franka á árinu sem leið,
en kostnaðurinn við eftirlit og inn-
heimtu skattsins var 438 milljónir.
Kletturinn í
Gibraltar er sund-
urgrafinn af
jarðgöngum og
hellum, eins og
maðksmogið reka-
tré. Þar eru allar
birgðir hersins.