Fálkinn - 19.10.1956, Síða 9

FÁLKINN
9
augnabli'kinu. Og meira að segja
þó að þér hefðuð ekki vörð, bætti
hann við með hrifningu í rödd-
inni.
Skammbyssumennirnir tveir
voru leiddir út í handjárnum og
lögregluþjónninn ýtti fram stól
handa Dave.
— Sestu og hvíldu þig svolitla
stund, sjúkravagninn kemur von
bráðar, sagði hann. — Þú getur
verið einn svolitla stund, er það
ekki?
Dave kinkaði kolli og lögreglu-
þjónninn fór. Gamli Solly stóð
fyrir innan búðarborðið og fór
að raða á bretti með ódýrum
hringum á.
— Þetta var djarflega af sér
vikið drengur minn, sagði hann
mjúkur, — og ég er alls ekki van-
þakklátur þér. En þú hefir
kannske birgt þig upp ... Hann
þagnaði og rýndi augunum á
hringina, sem lágu fyrir framan
hann.
Dave varð hugsað til Mary en
svo varð honum allt í einu Ijóst
hve Solly var nauðalíkur göml-
um apa. Ef lögregluþjónninn færi
lofsverðum orðum um hann,
mundi hann líklega fá kauphækk-
un von bráðar. Og sú hækkun
yrði meira en nægileg til þess að
koma Mary á hælið og láta hana
íá þá aðhlynningu, sem hún þyrfti.
Svo að hann brosti bara út í ann-
að munnvikið og þakkaði forsjón-
inni fyrir, að honum hafði verið
hlíft við að koma áformi sínu í
framkvæmd.
— Þér getið látið hinn lögreglu-
þjóninn um það, sagði hann.
Solly kinkaði kolli.
— Það var það sem ég gerði,
svaraði hann og horfði hvasst á
Dave. — Hvernig haldið þér að
hann hefði komist hingað svona
fijótt annars? Ég hafði grun um
hvað þér ætluðuð yður, undir
eins og ég sá yður draga tjaldið
frá. Ég er alls ekki mjög heyrn-
aralaus, skiljið þér. Það eru mikil
verðmæti hérna i búðinni minni,
og þess vegna hefi ég þjófaklukku
Jeanne litla, barnabarn málarans
fræga, Picasso, er byrjuð að mála
eins og afinn. Hún kemur á 'hverjum
degi í vinnustofu hans, og byrjar að
mála. 'Einu sinni spurði Picasso liana
hvað hún væri að mála. „Guð,“ svar-
aði hún. „'Þú getur ekki málað guð,
þú veist ekki hvernig hann lítur út.
Enginn veit það?“ — „Þá veit fólk
það þegar ég er búin með myndina,"
sagði sú litla og hélt áfram að mála
guð.
ítalinn Mario Aspromonti fékk lcúlu
í höfuðið fyrir 25 árum, við slysaskot,
og læknarnir þorðu ekki að skera til
að ná kúlunni. En fyrir nokkru stífl-
aðist Mario i'lla í nefi. Loksins gat
hann hnerrað og kom kúlan þá þjót-
andi út úr annarri nösinni.
hérna innan við borðið. Hún er
í beinu sambandi við næstu lög-
reglustöð. Það var hundaheppni
fyrir yður, að þessir glæpamenn
skyldu koma hingað. Finnst yður
það ekki? Annars mundi fanga-
klefinn bíða yðar núna, en ekki
kauphækkunin.
Og svo glotti hann aftur og lét
skína í gulu tennurnar.
— Dettur yður í hug, að ég hafi
látið blekkjast af treflinum yðar?
spurði Solly svo. — Ég þekkti yð-
ur aftur undir eins. Haldið þér
kannske ekki að ég hafi haft gát
á yður síðustu vikurnar? Það var
ekki hægt að komast hjá að veita
því eftirtekt, hve starsýnt yður
varð á búðargluggann minn, þeg-
ar þér genguð hérna um götuna. *
Sfóvdkin yfirbuguð
Antihistamin nær óbrigðult sjóveikismeðal.1

í
V
$
3
V'
'ii,'
3
V'
%

*V»AÐ voru ekki aðeins endur-
bætur á vopnum, sem hern-
aðarþjóðirnar létu gera í síðustu
styrjöld, heldur var lika kapp-
samlega unnið að þvi að finna
lyf við ýmsum sjúkdómum. Og
árangurinn af starfi læknisfræð-
inganna kemur öllu mannkyninu
að notum.
Meðal annars var unnið að þvi
að finna meðul gegn sjóveiki,
sem þjáði fjölda hermanna, svo
að þeir voru alls ekki starfshæf-
ir er þeir komu á áfangastaðinn
og áttu að fara að berjast.
Bandarikjamenn héldu þessari
starfsemi áfram eftir stríðið og
hafa nýlega birt árangurinn af
lilraununum, sem gerðar hafa
verið síðan 1950 með 28 mismun-
andi sjóveikislyf á alls 17.000
hermönnum, er fluttir hafa verið
sjóleiðis yfir Atlantshaf. Af hverj-
um tíu þessara hermanna höfðu
fjórir verið sjóveikir áður, án
lyfja. Eftir inntökurnar lækkaði
þessi tala niður í 1 af hverjum
10, og af sumum lyfjunum varð
árangurinn enn betri. Best reynd-
ust svonefnd antihistín-lyf. Galli
er það á þeim að vísu, að þau
verka sljóvgandi á suma, en á
þessu var ráðin bót með því að
gefa inn coffein jafnframt, til að
vinna á móti sljóvguninni.
Við tilraunirnar kom líka á
daginn, að þeir sem halda sig
miðskips sleppa best við sjó-
veikina. Af þremur 400—500
manna flokkum voru 24% sjó-
veikir fram á, 18% miðskipa cn
33% afturskips. Það kom einnig
fram að feitir menn þoldu sjó-
veikina verr en margir. í fyrstu
ferðinni yfir Atlantshaf varð
fjórði liver maður sjóveikur,
þeirra sem ekki fengu neitt lyf,
en af þeim sem höfðu farið yfir
hafið áður sjötti hver maður.
Fleiri þjóðir hafa gert líkar til-
raunir, sem herlæknar hafa stað-
ið fyrir, þvi að hernaðaryfirvöld-
in telja sjóveikina gera afar
mikið ógagn. Leonard Goldberg
(lósent við Karolinska Insitutet
í Stokkhólmi hefir reynt átta
mismunandi lyf á 5—10 þúsund
sjóliðum siðustu þrjú árin. Hann
kemst að þeirri niðurstöðu að
luttugasta liver manneskja sé of-
næm fyrir alls konar liristingi
og veltingi, en hjá 30—40% þarf
vondan sjó til þess að fótk veik-
ist. Veikin stafar af óþægindum,
sem skynfæri í eyrnagöngunum
verða fyrir, þar sem jafnvægis-
miðstöð mannsins er. Þessi óþæg-
indi berast með augunum tii
hjarta, rnaga og svitakirtla. Blóð-
þrýstingur og hjartsláttur breyt-
ist, sömuleiðis andardrátturinn,
köldum svita slær út um mann
og uppköstin byrja. Sumir verða
sjóveikir er þeir ferðast í járn-
brautarlest, bíl eða flugvél.
SÉÐ INN í FYRRI TILVERU.
Nýjasta skemmtunin í sam-
kvæmum vestanliafs er svonefnd-
ur „endurholdgunar-“ eða „dá-
leiðslu“-leikur. Upptökin að lion-
um á bók, sem heitir „The Search
for Bridey Murphy“ og segir hún
frá því, sem 33 ára gömul frú,
Ruth Simmons sagði i dásvefni
frá fyrri tilveru sinni í írlandi
fyrir hundrað árum.
Dáleiðandi hennar, Morey
Berns ein, tók alla frásögn henn-
ar á segulband og sauð svo sam-
an bókina úr þessu, og hefir hún
selst i 170 þúsund eintökum. Og
kaflar úr frásögninni hafa verið
gefnir út á grannnófónplötum og
seldust 30.000 af þeim á nokkr-
um dögum. Yfir 40 stórblöð hafa
fengið leyfi til að birta endur-
minningar frú Simmons sem
framhaldssögu og margir hafa
boðið fé fyrir að fá að kvik-
mynda endurminningarnar.
Og nú er gott i ári hjá dáleið-
endum því að þeir auglýsa að
þeir dáleiði í samkvæmum og
láti dáleidda fólkið segja frá
fyrri tilverustigum sinum. Borg-
unin er 10—15 dollarar um tím-
ann. Og finu frúrnar bjóða vinum
sínum í „Reincarnation parties".
Vikublaðið „Life“ og fleiri
stórblöð hafa gert út menn til
írlands til þess að skoða slóðir
þær, sem frú Bridey Murphy
segist hafa lifað á meðan hún hét
Ruth Simmons. Sumt af því sem
i endurminningunum segir, kem-
ur mjög heim við staðhættina, en
annað ekki.
Væntanlega berst þessi endur-
holdgunarfaraldur austur um
hafið bráðlega og íslendingar
fara sjálfsagt að halda „Reinc-
arnation parties", því að þeir liafa
töngum verið hneigðir fyrir
dularfull fyrirbrigði.
V'
%
3
%

§

%
3

NÝR RASTELLI. — ítalski „jönglör-
inn“ Nino Rubio er 17 ára og talinn
líklegur til að fara fram úr Rastelli,
sem er ókrýndur konungur allra
„jönglöra“. — Hér sést hann sýna
eina af erfiðustu listunum sínum.
RYKSOGNAR GÖTUR. — í London
er verið að reyna nýja sorphreinsun-
arvél á götunum. Hún er knúin afli
frá rafgeymi og gerir því engan há-
vaða. Burstahjól hirða grófasta ruslið
en ryksuga það smæsta. Það er ekki
furða þó gamli sorphreinsarinn líti
hornauga til keppinautsins.
YFIR UMFERÐINNI. — „Skyworker"
er þetta tæki kallað, og mikið notað
i stórborgum, þegar gera þarf við
eitthvað í mikilli hæð. Viðgerðar-
niaðurinn er í lítilli körfu og getur
fært sig til og frá eftir vild, allt upp
í 14 metra hæð, án þess að trufla
umferðina.