Fálkinn - 02.11.1956, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
LITLA SAGAN.
Fullgildir
fimmtíu króna seðlar
★ Tískumsfnrfir ★
--------------------1
SÓKRATES SÖRENSEN var litill
og grindlioraður og hugsaði ekki
um annað en peninga. Á daginn var
hann hókari í stóru verslunarfyrir-
tæki, og þó að liann handléki ekki
beinlínis peninga þar, þá skrifaði
hann þó upphæðir i stóru bækurnar.
Á kvöldin taldi hann sína eigin seðla,
og fannst þeir alltaf vera of fáir.
Þess vegna glennti hann upp skjá-
inn þegar liann fékk bréf með 50-
króna seðli, sem virtist vera nýr.
Bréfið hljóðaði:
„Vér leyfum oss hér með að senda
yður sýnishorn af fyrsta flokks fölsk-
um seðlum, sem við prentum. Eftir
margra ára tilraunir liefir okkur tek-
ist að gera seðla, sem eru óþekkjan-
legir frá ekta seðlum. Við ábyrgjumst
þetta, og yður er óhætt að víxla seðl-
inum í sjálfum Þjóðbankanum. Notið
liann eins og þér viljið. Þér skuiuð
heyra betur frá okkur seinna.“
Sörensen skalf meðan hann var að
lesa bréfið, og svo tók liann á seðlin-
um. Það skrjáfaði í honum alveg eins
og ekta seðli. Merkilegt hve iíkur
hann var ófölsuðum seðlum.
Síðar um daginn keypti liann sér
tíu aura rakblað í búð, og borgaði
með falska seðlinum, hikandi. Hann
fékk 49.90 til baka og fór heim með
þær og lagði hjá hinum peningunum.
En honum sárnaði að hafa keypt
rakblaðið, því að hann rakaði sig með
liníf.
Eftir nokkra daga fékk hann nýtt
bréf. Nú voru fimm 50-kr. seðlar inn-
an i. í bréfinu stóð, að vonandi mundi
hann vera ánægður með sýnishornið,
og á morgun mundi honum verða sent
bréf með hundrað þúsund krónum,
sem hann gæti innleyst fyrir fimm
þúsund.
Hundrað þúsund fyrir fimm! Það
var tilboð, sem vert var að íhuga, en
fyrst varð hann að ganga úr skugga
um, að seðlarnir væru óaðfinnanlegir,
þvi að ekki vildi hann íenda í typt-
unarhúsi fyrir seðlafals. En að vísu
var seðillinn í hættu ef hann léti
rannsaka hann.
Andvarpandi gekk liann inn i bank-
ann og lagði á borðið og bað um að
fá honum skipt. Gjaldkerinn leit á
seðilinn og ætlaði að fara að skipta
þegar Sörensen sagði:
„Ég hefi grun um að þessi seðill
sé falsaður!" Gjaldkerinn leit forviða
á hann, þuklaði á seðlinum og hélt
honum á móti birtunni, og Sörensen
náði ekki andanum af eftirvæntingu.
Hann finnur að þetta er bíræfni en
vill vita vissu sina. Hér er um hundr-
að þúsund að tefla.
„Ég get ekki séð neitt athugavert
við þennan seðil. Við tökum orðalaust
á móti svona seðlum. En til vonar
og vara get ég iátið sérfræðinginn líta
á hann.“
Sörensen langar mest til að hlaupa
út. Nú uppgötvast allt, og hverju á
liann að svara er hann verður spurð-
ur hvar hann hafi fengið seðilinn, og
hvers vegna hann hafi grunað að hann
væri falsaður? En nú varð ekki aftur
snúið. Eftir dálitla stund kom gjald-
kerinn aftur brosandi.
„Þetta er eins og ég sagði. Seðill-
inn er fullgildur. Það eru ekki svo
lagnir falsarar til að þeir gætu gert
Mjög djarft virðist þetta tiltæki Christ-
ians Diors, en hann getur leyft sér
margt. Hálsmálið mun eflaust vekja
talsverða athygli. Kjóllinn er svo
þröngur sem hægt er en úr því dreg-
ur nokkuð að breitt belti er bundið
neðan við brjóstin og hnýtt að aftan,
en endar þess eru langir og breiðir
og hanga niður eins og lausir dúkar.
þennan seðil!“ — Þarna var þá ekki
um neitt að efast. Seðlarnir voru eins
góðir og þeir væru ekta. Og daginn
eftir fer Sókrates á pósthúsið með
fimm þúsund krónur og leysir út ofur-
lítinn póstkröfuböggul. Á heimleiðinni
verður hann órólegur. Fer ekki meira
en þetta fyrir tvö þúsund fimmtíu
króna seðlurn? Hann hleypur við fót
heim, dregur niður gluggatjaldið og
opnar böggulinn i flýti.
Hann er svo skjálfhentur að hann
nær varla umbúðunum af. Loks rifnar
umslagið. Og það munar minnstu að
líði yfir hann er hann sér að innan
i því er •—■ samanbrotið dagblað! Aht
hringsnýst fyrir augunum á honum
en loksins getur hann þó lesið bréfið:
„Gamli maurapúki: — Ég hefi lengi
verið í vafa um hvort þú værir heið-
arlegur maður, og þess vegna langaði
mig til að prófa þig. Vona að þú
lærir það af þessu, að sá sem prettar
aðra verður prettaður sjálfur. Seðl-
arnir voru ekla, en þakkaðu fyrir
að þetta var ekki nema apríl-spaug.
Peningarnir sem þú greiddir, að frá-
dregnum þeim sem þú fékkst áður,
verða sendir þér í pósti.“
„Seðlafalsarinn“.
KJÓLL ÚR RÓSRAUÐU LÉREFTI.
Það er gaman að hafa einn einlitan
kjól meðal allra þeirra rósuðu sem
nú tíðkast. Hann er einfaldur mjög,
með drengjakraga, uppbroti á ermum
og með vasa á hliðarsaumunum.
BALLKJÓLAR HANDA ÞEIM UNGU.
I.étt blússa, ermalaus og vítt pils úr
tafti með breiðum streng. Svo er ann-
ar enn fallegri kjóll. Hann er úr hvítu
brokadi sem fellur þétt að mitti og
barmi en breiðist svo út að neðan.
Þessir kjólar eru frá Ameríku.
6
Fast högg undir flagbrjóstið.
Vegfarandi hitti vegavinniunann og
spurði liann til vegar til Grindavík-
ur. — Þú heldur áfram þessa leið og
upp á hæðina þarna og þar stendur
spjald.
— Þakka þér fyrir, sagði vegfar-
andinn, — en það er bara sá gallinn
á, að ég kann ekki að lesa.
— Þá er þetta alveg tilkjörið fyrir
þig. Það stendur nefnilega ekki neitt
á spjaldinu.
— Hreinlætið er til hollustu.
Presturinn hafði haldið hjartnæma
ræðu um að guð gleddist yfir glöðum
gjafara, og eftir messuna sagði með-
hjálparinn honum frá því að 1000
krónur og 59 aurar hefðu komið í
samskotabaukinn. — Það var ágætt,
sagði presturinn og var talsverl upp
með sér, — kannske liefir ræðan mín
haft áhrif.
-— Það er nú alveg vafalaust, sagði
ineðhjálparinn. — En gamli læknir-
inn selti 100 króna seðil í baukinn,
og hann er heyrnarlaus, eins og þér
vitið.
— Heyrðu, elsku Steini rninn. Finnst
þér ekki orðnir margir mánuðir síðan
þú hcfir gefið mér afmælisgjöf núna?