Fálkinn - 09.11.1956, Síða 8

8
FÁLKINN
Góð stúlka
NGINN sá Agnesi koma niður
stigann. Hún hafði sérstakt lag á
að ganga um án þess að nokkur tæki
eftir henni3 og oft hafði fokið í föður
hennar og Harry bróður 'hennar út
af þessu. Faðir henanr lét hana heyra
það stundum, en Harry sagði aldrei
neitt. Og það stafaði ef til vill af því
að Agnes vissi of mikið um hann.
I>að kom fyrir að Harry stóð bara
þcgjandi og glápti á iiana. — Guð
hjá:lpi okkur! sagði hann svo. Það
kom fyrir að þegar hún köm inn i
síofu, þar sem hin voru fyrir, þá leit
faðir hennar upp úr bókinni eða blað-
iriu sem hann var að lesa og sagði
steinhissa: — Hvernig í ósköpunum
komstu hingað inn?
— Æ, ég kom bara inn, sagði Agnes.
Hún kunni ekki við svona spurn-
ingar. Þær stafa bara af því að ég
geri ekki hávaða þegar ég geng unr,
hugsaði hún með sér.
Ilún var að koma ofan úr herberg-
inu sínu og heyrði raddir innan úr
herbergi móður sinnar. Svo að nú
var eitthvað á seyði, rétt einu sinni.
Faðir hennar var stórorður. (Agnes
\ar grönn og létt í spori). Siminn
stóð á borði í stóra ársalnum, rétt
við dyrnar á stofu móður hennar.
Dyrnar voru aftur eins og stóð. Það
var ckki vegna þess að ársalurinn
væri sérlega stór að liann var kallað-
ur „stóri ársalurinn“ heldur til að-
greiningar frá hinum á efri hæðinni.
Hann var kallaður „ársalurinn uppi“.
Það var svo þægilegt að segja: „Ég
gleymdi gleraugunum mínum í ár-
salnum uppi.“ Flest herbergin i hús-
inu höfðu sitt nafn, og sum voru
fáránleg: Málningarherbergið, cider-
herbergið, frakkaherbergi pabba. Það
síðasttalda átti rót sína að rekja lil
afa Agnesar í móðurætt. Agnes hafði
fengið skýringu á því. Hann var allt-
af vanur að fleygja frakkanum sínum
á rúmið þar, þegar hann kom i heim-
sókn.
Agnes nam staðar við simaborðið,
fyrir utan stofudyr móður sinnar, og
tók símaskrána. Ef faðir eða móðir
hennar kynnu að koma út, lienni á
óvart, gat lnin staðið þarna ofur sak-
leysisleg og verið að leita að sima-
númeri, svo að það sæist ekki að hún
væri að hlera eftir því, sem foreldrar
hennar sögðu.
Það gljáði á augun á henni. —
Svona var það þá! Mágur bennar, Tom
Haller, maðurinn hennar Miriam,
vildi fá hjónaskilnað! Agnes tókst öll
á ioft, hún var glöð. Vitanlega ekki
at' því að Miriam átti i andstreymi.
— Nú, hún var ekki að segja mér að
það var þess vegna, sem hún kom
heini frá Chicago, hugsaði hún nteð
sér. —• Tom er orðinn leiður á henni,
ha? Og hugurinn livarflaði til Miri-
am. — Þessi lævísi kettlingur — segir
ekki eitt einasta orð við mig. Annars
var það almennt álit í fjölskyldunni
að Miriam væri ekki dul, en ófeimin
við að leggja spilin á borðið. — Þau
kalla mig lævísa, en hvað er liún þá?
Nú vissu bæði foreldrar hennar um
Tom og Miriam. Ef það kæmi á daginn
að Harry vissi það lika, og að Agnes
sjálf væri sú eina, sem þessu hefði
verið haldið leyndu fyrir, þá skyldi
hún verða alvarlega gröm. Ef hún
hefði nokkra samúð með Miriam á
annað borð þá skyldi sú samúð hverfa
fljótt, ef þetta væri svona.
Faðir hennar var fokvondur og
hlammaði fótunum í gólfið inni í
stofu móður hennar. — Komi hann
hingað þá skal ég sýna honum í tvo
heimana! öskraði liann. Tom Haller
vildi skilja, en hann vildi ekki borga
Miriam lífeyri.
— Ég skal þröngva honum til að
borga hvert cent. Ég skal flá af hon-
um bjórinn, þumlung eftir þumlung!
Það væri gaman að sjá hann pabba
flá bjórinn af Tom Haller. Alfred
Wilson, faðirinn, var fremur kranga-
legur, og Tom vel að manni. Hvað
Harry snerti þá var hann líkamlegur
amlóði. Ilarry var eldri en bæði
Miriam og Agnes, og hafði verið í
heimsstyrjöldinni. Hann hafði orðið
fyrir gaseitrun og það var eitthvað
að lungunum í honum, og svo drakk
liann sig fullan. Hann drakk sig full-
an oftar en nokkur í fjölskyklunni
vissi um, að undantekinni Agnesi. Hún
vissi hvar hann var vanur að fela
viskýflöskuna sína. Og Harry vissi
að liún hafði nefið niðri i ýmsu, sem
aðrir vissu ekkert um. Þess vegna
hafði hann dálítinn beyg af henni.
Faðir hennar hélt áfram að þramma
og stappa fram og aftur. Allir á heim-
ilinu vissu ekki betur en Agnes væri
að heiman og mundi ekki koma fyrr
en liðið væri á kvöldið. Hún hafði
sagt að hún ætlaði út að aka með
Mary Culbertson og hafði farið út eftir
hádegið. En svo hafði henni snúist
hugur og hún liafði komið heim. Hún
hafði símað til Mary úr verslun á
leiðinni og gengið hljóðlega inn í hús-
ið og upp í herbergið sitt. Lagðist
það i hana að eitthvað mundi ske?
Hún vissi ekki hvers vegna hún hafði
allt í einu orðið afhuga því að aka
út með Mary Culbertson. — Nú heyrði
hún undarlegt brakhljóð í skóm föður
síns.
— Alfred, hvar náðirðu í þessa
skó? spurði móðirin. — Til fjandans
með skóna! urraði hann. Svo var eitt-
hvað talað um að faðirinn væri full
hávær. — Hún Kate getur heyrt til
þin, Alfred, sagði móðirin. Ivate hafði
ckki verið þar nema tvær vikur. Það
var ekkert viðlit að láta Kate kynnast
fjölskyldumálunum fljótar en góðu
hófi gegndi. Ekkert unnið við að láta
vinnukonuna gera sig of heimakomna
og sletturekulega, eins og sú fyrri
hafði orðið.
Agnes stóð og hleraði við dyr móð-
ur sinnar með símaskrána í hendinni.
Faðir hennar kom fram að dyrunum.
Hún sá að hurðarhúnninn hreyfðist,
en hann kom ekki út strax. Hann
stóð innan við hurðina og hélt áfram
að geisa. Svo lagði Agnes frá sér
símaskrána og gekk, hljóðlaust eins
og vant var, út í anddyrið. Settist
sem snöggvast og fór svo að kjallara-
dyrunum. Hún afréð að bíða þar. Fað-
ir hennar mundi bráðlega fara niður
i bæ, á málaflutningsstofuna sína, og
þá gæti hún farið inn til móður sinn-
ar. Hún skyldi fljótlega ganga úr
skugga um hvort móðir hennar ætl-
aði að leyna hana þessu áfram. Miri-
am var farin að heiman rétt áður en
Agnes kom niður, og Agnes vissi að
Miriam mundi fara niður í bæ, til
Harry. — Ég þori að veðja um að þau
drekka saman, hugsaði hún með sér.
Henni fannst það ekki fyllilega við-
eigandi að systkin væru svona mikið
saman sí og æ. Áður en Miriam giftist
Tom Haller. voru þau Harry og hún
alltaf saman, þessi árin sem Miriam
var á háskólanum og aldrei heima
nema í sumarfríinu. I þann tíð vissi
Agnes að Miriam var vön að liða
Agnes stóð og hleraði við dyr móður sinnar með símaskrána í hendinni...