Fálkinn - 09.11.1956, Side 9

FÁLKINN
9
Harry að drekka og jafnvel örfa hann
til þess. Áður en bannið var afnumið
var Harry vanur að fá brennivinið
sitt hjá maiini á bensinstöðinni við
Mud Creek. Agnes bafði vitað um það.
Hún vissi meira að segja að Miriam
hafði stundum ekið þangað með Harry
og beðið i vagninum meðan liann var
inni. Agnes bafið komið þvi til leiðar
að bensínsalinn var handtekinn og
fékk refsingu. En það var enginn sem
vissi um það. Hún hafði skrifað sýslu-
manninum og falsað nafn undir og
það dugði. Sýslumaðurinn gerði liús-
rannsókn á bensínstöðinni og fann
allmikið af viský, og maðurinn var
dœmdur og sat í fangelsi. En vitan-
lega náði Harry sér í viský á öðr-
um stað.
Það sem sérstaklega hafði vakið
athygli Agnesar daginn sem hún
heyrði foreldra sína tala um hjóna-
skilnað Miriam, var dálitið sem kom
fyrir eftir að hún hafði farið út til
að hitta Mary Culbertsson og liafði
snúist hugur. Enginn hafði séð að
liún kom aftur, og hún hafði gengið
upp í herbergi sitt, sem lá við „ársal-
inn uppi“. Svo kom símasendillinn
hjólandi og hún sá hann gegnum
gluggann. Hann hringdi og Kate
vinukona fór til dyra. Faðir hennar
var inni hjá mömmu og dyrnar voru
lokaðar, en hann var ekki farinn að
verða hávœr þá. Nýja vinnukonan var
stór, rauðhærð og með rauða hand-
leggi, og Agnes fannst röddin i henni
svo gróf og ruddaleg. Og fruntaleg
var hún líka, því að hún gekk að
stiganum og grenjaði: Miriam, Miri-
am, hérna er skeyti til yðar! Miriam
hefði átt að setja ofan í við hana. Var
nokkur hemja á því að liða vinnu-
konunni að kalla í sig með skírnar-
nafni, hugsaði Agnes með sér. Ivate
kallaði oft á Agnesi svona líka, en
Agnes gat ekkert við þvi sagt, því
að ef hún gerði það þá var hún sú
eina á heimilinu sem gerði það og
vinnukonan mundi fyrtast við hana
og ekki gera henni neitt til geðs. Ef
hún t. d. þyrfli að fá kjól strokinn
í snarkasti þá mundi Kate draga það
á langinn og kannske gera það illa
eða jafnvel sviða kjólinn í þokkabót.
Þegar hún hafði heyrt Ivate kalla
hafði hún verið kyrr inni í her-
berginu sínu og hlustað. Dyrnar út
í ársalinn voru lokaðar en hún opnaði
svo að hurðin félli ekki alveg að
stöfum. Miriam kom hraðstíg innan
úr herberginu sinu. hinu megin við
ársalinn, og gekk hálfa leið niður
stigann. Ef þessi nýja vinnukona hefði
verið sæmilega siðuð, — ef móðir
hennar hefði sagt henni hvernig hún
ætti að liaga sér, þegar hún réð hana,
liefði hún vitanlega átt að ganga upp
stigann og drepa varlega á dyr lijá
Miriam. Agnes stóð innan við hurð-
ina í herbergi sínu og gægðist gegn-
um rifuna. Ilún sá Miriam fara niður
stigann, á pallinn i miðju, þar sem
luin mætti Kate sem kom að neðan.
— Ég kvittaði fyrir þvi, sagði Kate
og rétti Miriam skeytið. — Það stend-
ur pottur sem sýður i á eldavélinni
hjá mér, bætti hún við, en samt stóð
hún og beið meðan Miriam las slceyt-
ið. Það var af þvi að hún var for-
vitin. .Ta, þessi frekja í henni, að
kalla svona á Miriam með fornafni.
hún öskraði það blátt áfram. „Miriam!
Miriam!"
Miriam var ekki grönn eins og
Agnes, og hún var ekki lagleg. Hún
var of munnstór. Það var munnurinn
hennar móður þeirra. Miriam var
menntuð og hafði numið í háskólanum
í Ghicago. Agnes hafði ekki gert það.
Einmitt í þann mund sem Agnes, sem
var fjórum árum eldri en Miriam,
•hafði lokið gagnfræðaskólanum, hafði
faðir hennar — heimskinginn só, far-
ið að braska i hlutabréfum og tapað
stórfé. Eftir þrjú—fjögur ár var hann
kominn á réttan kjöl aftur, og þá
bauðst hann til að kosta Agnesi til
náms en hún þáði það ekki. Hún vildi
ekki sitja i bekknum upp á það að
vera elst.
Agnesi fannst hún vera laglegri en
Miriam. Hún vissi að hún var það.
Henni fannst flónska að vera að eyða
tímanum í bóknám. Kerlmennirnir
kærðu sig ekkert um þess háttar
konur. Hún liafði mikið, gljáandi,
rauðjarpt hár og falleg eftirtektar-
verð grágræn augu. Hún varði mikl-
um tíma i að halda sér til. Það borg-
aði sig. Það kom fyrir að Harry reyndi
að erta hana með því, en hún vissi
hvernig hún átti að stinga upp i
hann. þvi að einu sinni hafði hún
séð dálitið. Það var viðkomandi
vinnukonunni, þeirri giftu, sem hafði
verið þar á undan Kate. Hún hét frú
Itenry, og maðurinn hennar hafði
verið settur inn, vegna þess að hann
hafði slegið mann í rot með priki á
þriðja flokks bilíiard-kjallara. Hún
var há og ljóshærð og leit vel út, og
Agnes hafði heyrt ýmislegt um hana.
Agnes vildi ekki taka munninn svo
fullan að segja að það væri eitthvað
á milli hennar og Harry, en einu
sinni var Harry kominn inn í eldhús,
þar sem liann liefði aldrei átt að koma,
um nónbilið. Agnes gat ekki betur
séð en að talsvert væri í honum.
Hann reyndi að næla sér í bita af
steiktum kjúklingi í kæliskópnum, en
frú Henry vildi ekki leyfa honum
það. Agnes var komin í eldhúsdyrnar
og stóð og horfði á. Frú Henry sagði
a ðef Harry sncrti á kjúklingnuni
yrði of lítið eftir til miðdegisverð-
arins. Hún hét Alice að skirnarnafni.
— Hver fjárinn er þetta, Alice? sagði
Harry og svo fór hún að stjaka hon-
um frá skápnum. Þau lilógu bæði.
Harry danglaði í liana og hringsneri
henni og svo skellti hann hana á
hausinn með flötum löfanum. Það
benti á ýmislegt.
i i 1 ! : !T!
KATE, nýja vinnukonan stóð i stig-
anum og brann í skinninu af forvitni.
í rauninni stóð henni alveg á sama
um hvort syði upp úr pottinum í
eldhúsinu. Ef simskeyti kemur á
heimilið og vinnukonan er úr sveit,
svo að segja nýkomin af bændaheim-
ili, þá lieldur luin alltaf að einhver
ósköp hafi skeð. Fólkið i sveitinni
fær aldrei símskeyti nema þegar ein-
hver er dauður. Miriam var skjálf-
hent þcgar hún opnaði skeytið. Ilún
fór inn í herbergið sitt, setti upp
hatt og fór í kápu. Svo gekk hún
niður stigann, hað föður sinn að
koma út úr herbergi móður sinnar og
sagði eitlhvað við hann, sem Agnes
gat ekki heyrt, þó að hún stæði við
stigann uppi. Svo fór Miriam út. En
á eftir heyrði Agnes að faðir hennar
fór aftur inn til mömmu hennar, og
hún heyrði að hann sagði henni frá
símskeytinu. Tom Haller ætlaði að
koma á miðvikudaginn. Og i dag var
ekki nema mánudagur. Hann ætlaði
að koma til að tala út við Miriam —
um skilnaðinn. Það var þá það, sem
á spýtunni hékk. Agnes fékk gott
tækifæri til að taka eftir Miriam
áður en hún fór út, og hún var bæði
trufluð og æst. — Mér þykir gaman
að 'hún skuli hafa lent i þessu, hugs-
aði lnin með sér. En svo skammaðist
hún sin og hugsaði: Nei, mér þykir
það ekki gaman.
Hana hafði að visu grunað að ekki
væri allt með felldu þegar Miriain
kom heim frá Cliicago fyrir tveimur
mánuðum. Þær sátu öllum stundum
saman, Miriam og móðir þeirra og
töluðu í livíslingum og augnaráð henn-
ar Miriam var svo undarlegt. Hún
•liafði ekkert eftirtektarverð augu,
eins og Agnes. Augun i Miriam voru
blá en upplituð. — Ég þori að veðja
um að hún er ólétt, datt Agnesi undir
eins í hug, en síðan hafði hún breytt
um skoðun á þessu án þess þó að gera
sér grcin fyrir hvað að var. Miriam
og Tom Haller höfðu verið gift í þrjú
ár. Miriam hafði kynnst honum þegar
hún var ó háskólanum i Chicago. Agn-
es hafði haft augun hjá sér og tekið
eftir ýmsu viðvikjandi Miriam, og hún
furðaði sig á að hún skyldi ekki gera
neitt til að halda sér grannri. En
luin komst að þeirri niðurstöðu að
ástæðan væri ekki sú, sem hún hafði
haldið fyrst í stað. Samt var nú þetta
skrítið, að hvorki Miriam né móðir
hennar skyldu segja Agnesi nokkurn
skapaðan 'hlut, enda þótt Wilsons-
fjölskyldan kynni vel að fara með
leyndarmálin sin. Hún var að hugsa
um að ef það hefði verið hún sjálf —
ef það hefði verið hún, sem hefði ver-
ið gift Tom Haller, og ekki Miriam
— þá mundi þetta ekki hafa komið
fyrir, vegna tilfinninganna sem hún
bar í brjósti i fyrsta skipti sem hún
sá Tom Haller í fyrta skipti, jiegar
hann kom til Carlsville til að giftast
Miriam. Hcnni fannst að ef jiað hefði
verið hún þá skyldi hún hafa séð til
þess að verða ólétt undir eins, og
hún komst að þeirri niðurstöðu að
ef 'hún ætti eftir að giftast einhvern
tíma þá væri þetta það eina rétta. —
Ég þori að bölva mér upp á að mér
gæti tekist það, hugsaði hún með sér.
Hún hafði hugsað margt eftir að
Miriam fékk símskeytið, og enda áður
líka, alla tíð síðan Miriam giftist Tom.
Tom var hár og ljóshærður. Hann
kom frá Chicago og brúðkaupið var
haldið i húsi Wilsons sjálfs í Carls-
ville. Agnes hafði verið brúðarmær.
Þetta var stórt brúðkaup því að Alfred
Wilson var farinn að fást við stjórn-
mál. Hann sat i efri jnngdeildinni i
fylkinu, og vitanlega varð hann þá að
bjóða öllum, sem eitthvað kvað að.
En nú var það skritnast að tveir af
helstu atkvæðaniönnunum í Carlsville,
sem hann mátti til að bjóða af póli-
tískum ástæðum, höfðu alls ekki verið
boðnir. Hann hélt að hann hefði boð-
ið þeim, en hann hafði ekki gert það.
Það var Agnes sem hafði sett boðs-
bréfin í póstinn. Hún hafði farið með
árituð boðsbréfin á pósthúsið og hún
hafði tekið þessi tvö bréf úr hrúg-
unni og rifið þau í tætlur. Frúr þess-
ara tvcggja stjórnmálamanna voru
sjaldan boðnar til málsmetandi fólks
í Carlsville, cn samt vissi Agnes varla
hvers vegna lnin gerði þetta. Hún
bara gerði það.
Henni fannst sjálfri að lnin hefði
verið einstaklega myndarleg i brúð-
kaupinu. Tom Haller hafði komið með
annan mann með sér þegar hann kom.
Hann átti að vera svaramaður. í raun
og sannleika virtist ekki mikið varið
í hann. Hann var cldri en Tom og var
pröfessor í ensku eða einhverju svo-
lciðis, og hann gekk með gleraugu og
fór hjá sér. Agnes þótti ekkert í hann
varið og þess utan var hann mennta-
maður og nærsýnn. Agnes hefði þorað
að veðja um að Tom liefði lánað svara-
manni sinuni fyrir fargjaldinu frá
Chicago til Carlsville. Ilún vildi ekki
setja neitt út á Miriam. en ekki gat
lmn séð hvað þau gátu fundið hvort
öðru til ágætis luin og Tom. Ef Miriam
hefði hins vegar orðið heilluð af
prófessornum, úr því að þau voru bæði
svo miklir bókamenn, þá hefði það
verið skiljanlegra og átl betur við. En
vitanlega sagði liún aldrei neitt í þá
átt. Henni leist vel á Tom. Einu sinni
þegar hún kom niður stigann, daginn
fyrir brúðkaupið — hún hafði verið
uppi í herberginu sínu og mátað brúð-
armeyjarkjólinn sinn, og var á leiðinni
niður til að sýna sig móður sinni —
mætti hún Tom á pallinum i miðjum
stiga og liann tók allt í einu utan um
hana og kyssti liana. Hann sagði að
það væri bróðurkoss, en það var ekki.
Hún vissi nú betur en svo.
LOKSINS, þegar hún hafði komist
að þvi sem allir hinir i fjölskyldunni
vissu, án þess að nokkur þeirra hefði
liirt um að segja henni frá þvi, fór
Agnes upp i herbergið sitt og settist
við gluggann. Hún hafði sannarlega
mikla eftirtekju af þessari stund, sem
hún sat liarna og hugsaði. Fjölskyldan
hafði þá ekki talið það hyggilegt að
segja henni frá þessu. Tom Haller var
væntanlegur til að tala við Miriam
um skilnaðinn. Hvað sem öðru leið
gat hann ekki gifst aftur fyrr en geng-
ið hefði verið frá hjónaskilnaðinum,
en Miriam mundi gefa lionum eftir
skilnaðinn hvað sem faðir þeirra
segði. Líklega mundi hún ekki einu
sinni fara fram á lífeyri eða meðgjöf.
Miriam var þorskur. Agnes minntist
aftur augnabliksins með Tom i stig-
anum, kvöldið fyrir brúðkaupið hans.
Þetta eru allt saman eintómir þorsk-
ar,. luigsaði Agnes með sér. Hún var
staðráðin í þvi að ef fjölskyldan héldi
áfram að fara bak við hana, þá áskildi
hún sér fullan rétt til að halda áform-
um sinum leyndum fyrir hcnni. ITún
sat um stund og liugsaði. Svo stóð hún
upp og skoðaði sig i speglinum. Það
voru tveir dagar þangað til Tom Haller
kæmi.
— Ég verð að fara á hárgreiðslu-
stofuna á morgun. hugsaði luin með
sér. *
— Nú er öryggisbeltið á réttum
stað á konunni minni .. .
Konan var spurð hvers vegna hún
kallaði manninn sinn Hugsandi.
— Vegna þess að hann vinnur aldrei
ærlegt handarverk.
Kennslukonan: — Hvernig getur
þú sannað að jörðin sé hnöttur?
Stráksi: — Eg hefi aldrei sagt að
liún væri það.