Fálkinn - 23.11.1956, Blaðsíða 13

FÁLKINN
13
að nú væri viðfangsefni fyrir höndum, sem
þau yrðu að ráða fram úr í sameiningu. Hún
settist hikandi.
Martin settist andspænis henni. — Er það
alvara milli Virginiu og þessa Spánverja?
spurði hann rólega.
— Það — það er svo að sjá. Það er leitt
fyrir yður að heyra þetta, eftir að vera kom-
inn hingað þessa löngu leið.
Hann yppti öxlum. — Þetta kemur fyrir,
er ekki svo? Ég kom ekki til Afriku eingöngu
til að hitta Virginiu, þó að hún væri upp-
runalega ástæðan til þess að ég fór hingað.
Ég er dýralæknir, skiljið þér, og ...
— Já, hún sagði mér það.
— Gerði hún það? Það var eins og hýrnaði
yfir honum, en svo hélt hann áfram í sama tón
og áður: — Ég hafði mikið að gera í Norður-
Englandi, meðal annars var ég læknir á búi
fyrir veðhlaupahesta. Eigandinn er í sam-
bandi við hestamenn í Suður-Afríku, og hann
vissi að þeir þurftu á dýralækni að halda. Svo
að ég tók mig upp — og hér er ég.
— Hafið þér hætt starfinu í Norður-Eng-
landi?
— Nei, ég fékk mér staðgengil, fyrst um
sinn.
— Viljið þér ekki fremur vinna að almenn-
um dýralækningum en að einskorða yður
við hestana?
Nú fór hann að verða ræðnari. — Jú, vit-
anlega. Hvernig gátuð þér giskað á það?
Virginiu fellur ekki starfið mitt, henni finnst
það ekki nógu fínt og hún hefir aldrei sýnt
áhuga á því.
— Þér hafið menntast undir þetta starf.
Þér getið ekki byrjað á neinu öðru úr þessu.
— Ég gæti reynt það, ef ég dytti ofan á
eitthvað, sem framtíð væri í. En eins og
stendur er ráð mitt talsvert á reiki. Ég hefi
tekið þetta nýja starf að mér í þrjá mánuði,
og get fengið framlengingu síðar. Þér eruð
systir Virginiu og ég get talað um þetta við
yður, en í stuttu máli hagar svona til: Sem
dýralæknir veðhlaupahestanna fæ ég ákveð-
inn vinnutíma, nema þegar eitthvað sérstakt
kemur fyrir, og ég þarf ekki að vera bund-
inn við dýraspítala. Launin eru góð og ég gæti
ef til vill lagt fé í eitthvað fyrirtæki og starf-
að að kaupsýslu í frístundunum. Virginia var
vön að segja að ... Honum vafðist tunga um
tönn . . . að henni félli betur við mig en nokk-
urn annan mann sem hún hefði kynnst, og
ég þarf ekki að lýsa tilfinningum mínum í
hennar garð. Mér datt í hug að ef henni félli
vel að vera í Afríku, gætum við kannske
sest að þar. En þá hafði ég ekki heyrt Cuero
nefndan, vitanlega.
Hann talaði æðrulaust og rólega, og það
var eiginlega ekki auðvelt að geta sér til
RISAR FRÁ FORNÖLÐ.
1. Fyrir mörg hundruð milljón árum fór jörðin
að kólna svo mikið að lifandi verum varð líft
þar. Þoka og regn myndaðist i loftinu og vötn og
sjór mynduðust. Svo fóru frumstæðar jurtir að
lifna í vötnunum —- engin veit hvernig það gerð-
ist. Jurtirnar stækkuðu og sumar komust á land
og fóru að spretta bar. Og fiskar lifnuðu í vatninu
og sumir þeirra skriðu á þurrt land. Uggarnir urðu
að fótum. En þetta tók afar langan tíma.
hvernig honum mundi vera innanbrjósts. Ef
hann hefði ekki verið alvarlega ástfanginn
af Virginiu mundi hann tæplega hafa sleppt
því starfi, sem honum féll best, og lagt í þessa
löngu ferð. Það hlaut að vera tilhugsunin um
hana, sem olli því að hann hafði ráðist í
þetta, og Lesley fannst að hann mundi ekki
vita hvað hann ætti að taka fyrir, ef þessi
langa Afríkuferð yrði árangurslaus.
— Hvenær farið þér þarna suður? spurði
hún.
— Ég á að byrja að vinna í byrjun næsta
mánaðar, en ég verð að vera kominn þangað
tveimur dögum áður en ég byrja. Ég á um
það bil tíu daga eftir. Hann brosti hikandi.
Ég kemst ekki langt á þeim tíma.
— Nei, það er ég hrædd um. Sérstaklega
ef Virginia heldur því fram að þér séuð vinur
minn en ekki hennar.
Hann kinkaði kolli. — Já, það er bíræfið,
finnst yður ekki? Sagði hún það vegna manns-
ins, sem með yður var?
Lesley sárlangaði til að hlæja, en í raun
réttri voru tárin ekki langt undan. Þetta var
allt svo volað og vonlaust. Ef Virginia hefði
viljað vera ærleg gagnvart Martin þá hefði
hún skrifað honum undir eins og hún hafði
hitt Fernando, en hún hafði auðsjáanlega ver-
ið í óvissu, hún gat ekki treyst þvi að hún
yrði svo rík að hún gæti valið og hafnað, ef
hún hefði hug á að giftast.
Lesley reyndi að brosa hughreystandi. Það
var leitt að þér voruð viðstaddur þegar Cuero
kom. Hún hefir sagt það sem henni datt fyrst
í hug. Það hefðum við kannske gert líka, ef
eitthvað hefði komið flatt upp á okkur.
2. Þaö var mjög heitt og mikill raki á jörðinni
þá, líkt og í gróðurhúsi. Og i þessu lofti urSu dýr
og jurtir feikistór. Fyrir milljón árum lifði t. d.
dýr, sem kallað er brontosaurus, eða þrumueðla.
Hún var yfir 20 metra löng og vóg um 30 smá-
lestir. Hún lifði á jurtum, en annar risi, tyrannos-
aurus át ýms dýr. — Þessi fortíðardýr þöfðu
ágætar tennur, en heilinn var mjög lítill. Heilinn
í einni tegundinni, sem liét stegosaurus vóg t. d.
aðeins 85 grömm. Ef til vill 'hafa þessi dýr dáið
út vegna þess hve heilinn var lítill.
— Hún er heppin að eiga systur eins og
yður, sagði Martin í einlægni. — En ef þér
eruð hyggin þá megið þér ekki láta hana fara
með yður eins og henni þóknast, því að þá
fáið þér ekki tækifæri til að njóta þess, sem
lífið býður yður. Ég þekki Virginiu og hún
er eina manneskjan sem ég hefi elskað —
það er líklega þess vegna, sem ég hefi lofað
henni að fara með mig eins og hún vill. Hann
stóð upp ailt í einu. — Það er flónska að
verða svona ástfanginn. Ég þekki konu sem
temur hunda, hún er einkar natin við hunda
og elskar skepnur — en það er Virginia sem
ég elska, og hún vill ekki eiga svo mikið
sem pekinghund. Lífið er flókið ...
Lesley gat verið sammála honum um það.
Hún var sár og döpur og fannst óhugsandi að
eiga að byrja gamla lifið á Amanzi, sem hún
hafði horfið frá fyrir hálfum mánuði.
Faðir hennar kom inn og kyssti hana á
kinnina. Svo klappaði hann henni á öxlina.
— Það er gott að þú ert komin. Hefir þér hug-
kvæmst hvað við eigurn að gera við Boland
í nótt?
— Þér skuluð ekki hafa áhyggjur af mér,
Norton. Ég get sofið hvar sem er.
— Við höfum dívaninn, sagði Norton. —
Þér sögðuð mér að þér væruð dýralæknir,
Framhald í næsta blaði.
FÁLKINN — VIKUBLAÐ MEÐ MYNDUM. — Af-
greiðsla: Bankastræti 3, Reykjavík. Opin kl. 10—12
og 1%—6. — Ritstjóri: Skúli Skúlason. Framkv.-
stjóri: Svavar Hjaltested. — Póstbox 1411.
HERBERTSprent.
ADAMSON
Adamson býr sig undir
megrunarföstuna.
Ú¥LL
^Copyrig^PAL^B^^Box^^CopenhagM