Fálkinn - 07.12.1956, Blaðsíða 8

6
FÁLKINN
Opera 0 sveitabýli
Fyrir rúmum 20 árum kannaðist enginn við Glyndebourne. Nú er stað-
urinn heimsfrægur.
ÞEGAR fyrst var farið að segja frá
óperusýningum í Glyndebourne spurði
fólk: Hvaða staður er það? Og það
leitaði að honum á uppdrættinum og
fann hann ekki. Sem ekki var von.
Því að Glyndebourne var ekki ann-
að en gamall búgarður i Sussex, eigi
langt frá Brighton. Þar bjó John
Christie, og höfðu forfeður hans búið
á jörðinni í margar aldir. Christie var
vel efnum búinn og auk þess haíði
hann mjög gaman af tónlist. Gesta-
komur voru þar miklar, enda er stað-
urinn ekki nema rúmlega klukkutíma
járnbrautarleið frá London.
Árið 1924 reisti Christie skála við
hús sitt og setti þar vandað pípuorgel.
Fékk hann úrvals orgelleikara þangað
öðru hverju til að skemmta gestun-
um. Smám saman urðu þessir hljóm-
leikar fjölbreyttari — aðrir hljóð-
færaleikarar og söngfólk var boðið til
Glyndebourne og loks var farið að
sýna þar kafla úr óperum. Ivona
Christies, Audrey Mildmay, var ágæt
söngkona og lögðust þau hjónin á
eitt um að halda söng- og tónlistar-
skemmtanir, sem svo vel væri vandað
tit að það bæri af því, sem fólk átti
að venjast.
Og loks var ráðist í að byggja þarna
sönglcikahús. Það var að vísu ekki
stórt — 310 áhorfendasæti, en mjög
vel var vandað til leiksviðsins og um-
búnaðs hljómsveitarinnar, og Ijósa-
kerfið fullkomnara en á nokkru leik-
sviði i London. Og 28. mai 1934 opn-
aði „Glyndebourne Festival Opera
House;*. Það sýndi í það sinn tvær
óperur eftir Mozart, „Figaro“ og
„Cosi Fan Tutti“ í hálfan mánuð.
Fyrstu kvöldin var fólkið á leiksvið-
inu fleira en áhorfendurnir, en brátt
spurðist að þarna væri óvenjulegar
sýningar á ferðinni og síðustu kvöldin
var jafnan 'húsfyllir, og fólk fór að
panta aðgöngumiða fyrir næsta sumar!
Síðan hafa óperusýningar verið í
Glyndebourne á hverju sumri, að frá-
skildum stríðsárunum. Söngfólkið er
jöfnum höndum enskt og útlent, en
svo mikla frægð hafa þessar sýningar
hlotið, að 'hverjum söngvara er heið-
ur að því að liafa sungið í Glynde-
bourne. Einn íslendingur hefir sungið
þar, María Markan, og ef rétt er mun-
að var hún boðin í söngför til Ástra-
líu eftir að hún hafði sungið þarna.
Þó að verk margra tónskálda hafi
verið sungin í Glyndebourne — Verdi,
Rossini, Riohard Strauss, Benjamin
Britten og Stravinski, til dæmis —
hefir Mozart þó verið eins konar
dýrlingur þessarar listastofnunar.
Leikirnir hófust með Mozart-óperum
og mest hefir farið fyrir lionum á
skemmtiskránum alla tíð síðan.
Svo að vitanlega vanrækti Glynde-
bourne ekki Mozart á 200 ára afmæli
lians í sumar. Þá voru sýndar sex
óperur eftir liann: „Idomeneoi",
„Brottnámið úr herbúðunum“, „Brúð-
kaup Figaros“, „Don Giovanni",
„Töfraflautan“ og „Cosi Fan Tutti“.
í þetta skipti stóðu óperusýningarnar
frá 14. júní til 14. ágúst, og er það
lengri tími en nokkurn tíma áður.
Sumar óperurnar voru síðar sýndar
af sömu söngvurum á tónlistarliátíð-
inni í Edinburgh.
Kjörorð Johns Christie og vina
ihans, sem brutust í því að koma þessu
fyrirtæki á laggirnar, var að „allt ætti
að verða best“ — betra en annars
staðar. Og það hefir tekist. Glynde-
bourne-óperan var orðin heimsfræg
eftir fáein ár, fyrir fágaða tónlistar-
túlkun og úrvals söngkrafta og hljóm-
sveitir. Og húsakynnin liafa verið
aukin, svo að nú eru sæti handa 750
áhorfendum. En umhverfið þarna
skiptir líka miklu máli. Fólk kemui
ekki í leikhúsið beint úr þvarginu á
götunni, barna er kyrrð og friður og
í hléunum milli þátta gengur fólkið
um fagran skemmtigarð og andar að
sér blómailm milli þess að það hlust-
ar á tónlistina. — Þó að hugsjón
Lokaþátturinn í „Brúðkaupi Figaros" í Glyndebourne. Sena Jurinac leikur
greifafrúna, Franco Calabrese greifann og t. v. er Sesto Bruscatini sem
Figaro. Hljómsveitin var frá „Iíoyal Philharmonic Orchestra“.
Glyndebourne. í miðju íbúðarhúsið en til vinstri óperan.
Ghristies mætti virðast fráleit hefir bourne er orðin listastofnun, sem all-
hún þó náð fram að ganga, og Glyde- ur söngvinn heimur veitir athygli. *
Maður er nefndur Mohammed Sis-
bane. Hann er frá Alzír og gengur
undir nafninu „maðurinn með kölska-
augun", því að enginn stenst augna-
ráð hans. Hann dáleiðir fólk i stórum
stíl og stelur svo af því á eftir. Fyrsti
maðurinn sem varð fyrir barðinu á
honum svo um munaði var skartgripa-
salinn Francesco Nofero í Genua.
Sisbane kom inn í verslunina hans
ásamt konunni sinni. Þau létu sýna
sér fjöldann allan af dýrum skart-
gripum. Síðan dáleiddi Sisbane kaup-
manninn og lá liann í dái i marga
ldukkutima. En þegar hann rankaði
við sér voru lijónin liorfin og allir
gripirnir er þau höfðu skoðað. Skart-
gripasalinn gerði lögreglunni aðvart,
en fyrst í stað 'hló liún að honum og
trúði honum ekki. En svo fóru að
koma sams konar kærur úr öðrum
átlum, svo að nú trúir lögreglan —
ekki aðeins sú ítalska heldur og al-
þjóðalögreglan, sem hefir fengið lýs-
ingu á þessum liættulega þjóf.
Svíar drekka að jafnaði átta bolla
al' kaffi á dag. Á 30 árum verða þetta
90.000 kaffibollar og svarar það til
þriðjungs úr smálest af brenndu
kaffi.
Brúðugerð ein i Bandarikjunum
gerði í fyrra 67 minkakápur á brúður,
sem pantaðar höfðu verið lianda
börnum auðkýfinga.
þeím iíL
vernclav fefí écj ILívea-kvein !
Vissulega: Borðáhaldaþvottun og önnur eldhússtörf,
svo sem grænmetishreinsun og uppkveikjun, reyna
oft um of á hendurnar. Yfirleitt verður húðin þá
stökk, hrjúf og sprungin, þegar ekkert er gert
henni til verndar. En sem betur fer er til NIVEA-
krem með euzerit, sem viðheldur höndum hús-^
móðurinnar sléttum og mjúkum. Það ér
þessvegna til gott ráð: Smyrjið hendur
yðar daglega að loknu verki vandlega
með NIVEA.