Fálkinn - 07.12.1956, Page 13

FÁLKINN
11
★ Tískumjfndir ★
Þið skuluð ekki harma það að þér fáið ekki loðfeld þetta árið, því hattur
úr loðskinni og trefill geta fyllilega komið í hans stað. Prakki frá fyrra ári,
eða dragt geta orðið sem ný og þér eruð vel klæddar. Hatturinn og trefillinn
eru frá Jean Patau og skinnið er grátt breitschwants.
LITLA SAGAN
Laukrétt
s j úkdómskönnun
LEIFUR TYGESEN var lasburða.
Ekki um það að villast, að einliver
alvarlegur sjúkdóniur var að búa um
sig i honum, hægt og liægt. Hve langt.
átti hann eftir ólifað? Ivannske ekki
nema í sumar?
Tygesen hafði alltaf verið heilsu-
góður. Vitanlega hafði 'hann fengið
barnasjúkdómana, mislinga og inflú-
ensu, en hættulegu sóttirnar höfðu
sneitt hjá honuni. Enda liafði 'hann
jafnan farið vel með sig.
Um vorið talaði Tygesen við ýmsa
lækna, en þeir gátti ekki sagt hvað
að honum var. Kannske þreyttar
taugar. Klæða sig vel. Styrkjandi
dropa. Róandi pillur. Taka sér hvíld.
Tygesen kunni þessa romsu utan að,
en 'hann var athugull maður og liafði
séð alvörusvipinn á læknunum. Loks
fór hann á heilsuhæli.
Kvenfólkið veitti Tygesen mikla
athygli þegar hann kom á hressing-
arhælið á Sólási. Hann leit vel út
ennþá, sjúkdómurinn liafði ekki
brennimerkt liann. Og Tygesen var
efnaður. Ungfrú Elsí Bugge var einna
áfjáðust, hún reyndi að gera lionum
allt til eftirlætis. Tygesen var ekki
vanur annarri eins unvhyggju og nær-
gætni og ungfrú Elsí sýndi honum,
og varð heillaður. Fyrsta skiptið á
ævinni, sem hann hafði látið heillast
af kvenmanni. Með Elsí væri hægt
að lifa hamingjusömu lífi, jafnvel þó
að maður væri veikur. En það var
synd að binda hana manni, sem ekki
átti langt eftir.
Ungfrú Bugge 'hafði ekki minnst
á samlíf eða hjónaband. En liún hafði
minnst á, að tveir af gestunum þarna
væru áleitnari við liann en góðu hófi
gegndi, og bað Tygesen um að verja
sig fyrir þeim. Ekki minntist hún á
livernig hann ætti að gera það, en hún
lét á sér skilja, að hún giftist ekki
hverjum, sem vera skildi.
Þau 'höfðu verið í venjulegu kvöld-
göngunni sinni, ungfrú Elsí og Tyge-
sen. En þegar þau voru að ganga upp
stigann varð lienni allt í einu illt.
Tygesen varð að lijálpa henni. Hann
studdi hana inn i herbergið, og hún
bað hann um að fara og ná í eitthvað
hjartastyrkjandi meðal. Hún var
komin upp í rúm þegar hann kom
aftur. Ilún reyndi að brosa, en var
svo máttfarin að hún gat varla strokið
liárið frá augunum. Tygesen reyndi
að hjálpa lienni. Hún tók i höndina
á honum og bað hann um að sitja
hjá sér þangað til hún væri sofnuð.
Þvi gat hann ekki neitað og svo sat
hann við rúmstokkinn liennar fram
yfir miðnætti.
En morguninn eftir voru þau bæði
kölluð fyrir yfirlækninn sem las
upp fyrir þeim kafla úr reglum hæl-
isins. Ungfrú Bugge fékk tár i augun.
„Góði læknir. Þetta er móðgun við
okkur. Við Leifur hjálpum livort öðru,
og þegar ég varð veik í gærkvöldi,
l'annst mér ekki nema sjálfsagt, að
unustinn minn hjálpaði mér.“
Yfirlæknirinn starði á þau. Elsí
var lireykin, en úr auguni Tygesens
skein eitthvað, sem var mitt á milli
aðdáunar og ánægju. Læknirinn sá
livernig í öllu lá og ræskti sig. „Ég
bið yður afsökunar, en við verðum
að halda reglurnar. Það eina sem ég
get ráðlagt í málinu er að þið giftist
undir eins og flytjið svo á hæli fyrir
gift fólk. Það er best fyrir ykkur
bæði. Ég skal biðja um pláss handa
ykkur á hinu hælinu strax.“
Tygesenshjónunum var tekið með
virktum á nýja hælinu. Læknirinn
þar hafði lesið sjúkdómslýsinguna
frá lækninum á Sólási, og hlegið dátt
að:
„Leifur Tygesen: ímyndunarveiki
og hræðsla við kvenfólk."
„Elsí Bugge: Brókarsótt."
„Bæði verða að teljast læknuð til
liálfs við að komast í hjónabandið,
en nokkur dvöl á liælinu hjá yður,
mun hafa fullan bata í för með sér.“ *
Vitið þér...?
að Ellehammer smíðaði fyrsta
loftklæda hreyfilinn, stjörnu-
myndaðan?
Fyrir 50 árum flaug Ellehammer
fyrstur manna í Evrópu í loftfari,
sem var þyngra en loft, þ. e. flugvél.
En hann smíðaði líka, 1903—’04,
stjörnuhreyfil, sem varð fyrirmynd
þeirrar hreyflategundar i heiminum.
Hreyfill Ellehammers framleiddi að-
eins 9 liestöfl og var þriggja stimpla,
cn stærstu stjörnuhreyflar i dag eru
18 stimpla og framleiða 3.400 hestöfl.
að villtir úlfaldar eru til í Ev-
rópu?
Kringum 1800 var reynt að flytja
drómedara frá Afríku til Spánar, en
ekki reyndist liægt að nota þá sem
húsdýr, eins og í heimalandinu. Sum-
ir úlfaldarnir sluppu í mýrarnar við
ósa árinnar Guadalquivir og afkom-
endur þeirra lifa þar góðu lífi enn
i dag, því að menn komast ekki að
þeim.
RAYMOND, greiðslusnillingur, hefir
tekið upp þessa fallegu greiðslu. Hár-
ið er snöggklippt og lítill hnútur í
hnakkanum, um hann er bundið
flauelsbandi með skínandi stjörnum.
Myndin krónprins í Kelanten á
álalayaskaga voru settir úrslitakostir:
Annað hvort yrði hann að hætta að
reykja og drekka, eða afsala sér rík-
iserfðum. — Hann afsalaði sér rík-
inu og reykir og drékkur aldrei meira
cn nú.
í Svíþjóð eru ræktaðir 200 mis-
munandi tegundir af kartöflum.
George Washington var iðinn við
að skrifa bréf. Meðan liann var for-
seti skrifaði liann milli 20 og 25 þús-
und bréf.
FALLEGUR OG KVENLEGUR.
Haustkjóll frá Gres úr gulbrúnu léttu
ullarefni sem fellur í mjúkum rykk-
ingum niður frá mittinu. A mjöðm-
unum er víddinni haldið í skefjum
ineð stangi á svo að pilsið verði ekki
of fyrirferðarmikið. Ermarnar ná að
olnboga og hálsmálið er ferkantað
og nokkuð flegið. Klútur er festur
við hálsmálið að aftan og bundinn
fram fyrir. Ef til vill er fallcgra að
sleppa klútnum.
Fasanar fljúga 96 km. á klukku-
stund, stokkendur 88 km„ dúfur 87
og krákur 76 km.