Fálkinn - 25.01.1957, Blaðsíða 14

14
FÁLKINN
Lárétt skýring:
1. stingur upp í, 6. á rekkjustokki,
12. huldufólk, 14. veðurfarsorð, 16.
skammstöfun, 17. hámark, 18. harm-
ur, 19. samþykki, 20. nafn, 21. mild,
23. skart, 24. skjól, 25. málmur, 26.
plöntuhluti, 27. félagasamband, 28.
gyðja, 29. niðji, 31. kvennabúr, 32.
kolefni, 33. hlaup, 35. eftirlát, 36. bók-
stafur, 39. eldsmatur, 42. drykkur, 44.
uppgrip, 45. skorningur, 47. ellegar,
48. hérað, 51. auðkenna, 54. spilið, 55.
faðir vor, 56. sunna, 57. titill, 58. ungt
skáld, 59. eignaðist afkvæmi, 60.
draga sér fé, 61. skammstöfun, 62.
ending í nöfnum, 63. öskur, 64. föður-
faðir, 65. viðskeyttur greinir, 66. eins
konar egg, 68. burt, 71. fangelsisvist,
72. land á Balkanskaga.
Lóðrétt skýring:
1. glaðværð, 2. fyrr fæddur, 3. tveir
eins, 4. tónn, 5. smákorn, 7. innan að,
8. þjóðarleiðtogi, 9. egg, 10. biblíu-
nafn, 11. 20 lárétt, 13. drottningar-
efni, 15. hluti af beisli, 17. höfuðdjásn,
19. sonur Nóa, 21. tala, 22. droll, 23.
eignarfornafn, 24. árstími, 28. tónverk,
29. mjaðarílát, 30. strik, 31. notandi,
34. á, 37. loðin um lófana, 38. óreiða,
40. greinar, 41. sprauta, 43. biblíu-
nafn, 44. grip, 46. á vetling, 47. skort-
ur, 49. sverð (þ.f.), 50. vel að manni,
52. stilltur, 53. bikkja, 55. byrði, 57.
nafn, 59. gleðimerki, 60. tíðum, 63.
áhald til heyvinnu, 66. létt lofttegund,
67. ónefndur, 68. frumefni, 69. tveir
cins, 70. fljót í Asíu.
LAUSN Á SÍÐUSTU KROSSGÁTU.
Lárétt ráðning:
1. sóa, 4. Porkala, 10. Lea, 13. jass,
15. teiti, 16. búin, 17. örfoka, 19.
trassi, 21. tala, 22. haf, 24. ekka, 26.
lestagangur, 28. alt, 30. kit, 31. ask,
33. má, 34. fas, 36. gul, 38. ku, 39.
stillir, 40. árbítur, 41. au, 42. áar, 44.
ært, 45. R(ósa) L(uxemburg), 46. frí,
48. frí, 50. gná, 51. skellinaðra, 54.
sker, 55. æða, 56. ragn, 58. skriða, 60.
taugar, 62. Irak, 63. linur, 66. sagó,
67. for, 68. þangmél, 69. ram.
Lóðrétt ráðning:
1. sjö, 2. óart, 3. asfalt, 5. ota, 6.
re, 7. Iíiðagil, 8. at, 9. lit, 10. lúskra,
11. eisa, 12. ani, 14. Sole, 16. Baku,
18. kastalagerð, 20. reglubræðra, 22.
hak, 23. fat, 25. samsafn, 27. olcurlán,
29. látur, 32. skurn, 34. flá, 35. sir,
36. græ, 37. lít, 43. griðung, 47. ískr-
ar, 48. flæ, 49. ina, 50. gaggar, 52.
keik, 53. raus, 54. skro, 57. naga, 58.
SÍF, 59. ala, 60. tré, 61. Róm, 64. in,
65. um.
Á HELJARÞRÖM. Frh. af bls. 9.
Ég var í iþann veginn að byrja að
klifra upp aftur er ég kom auga á
holu í ísnum. Hún var full af snjó,
en eitthvað dökkt þóttist ég sjá þar
niðri. Það var erfitt að komast niður
i þennan klakabrunn, en þó tókst það
með lijálp Da Nagnyals. Hamilton
var meðvitundarlaus, en hann var
með lifsmarki ennþá.
Þetta varð erfið björgun. Ég man
rneðan ég lifi handatiltektir Da
Nagnyals í klakabrekkunum. Hann
batt meðvitundarlausan manninn i
vaðinn og tók hann á bakið. Og svo
kleif hann hálan klakann með þessa
þungu byrði á bakinu. Ég gleymi
■heldur aldrei þeim fögnuði sem greip
mig er við stóðum uppi á tindinum
og sáum dalinn fyrir neðan okkur,
laugaðan sólskini. Og nú var veðrið
að lægja þar sem við vorum stödd.
Það var komin nótt er við eftir
langa mæðu komum til Langtang, og
ég gat náð i lyfjakassann minn.
IJamilton var enn tórandi. Sárin á
honum voru sem betur fór ekki
hættuleg, og eftir að liann hafði feng-
ið blóðgjöf þurfti hann ekki á öðru
að lialda en hita, hvild og næringu.
Elizabeth sat hjá honum. Augu
hennar voru tóm. Úr því að ég var
svona aðfram kominn hlaut hún að
vera illa á sig komin. Það íeyfði ekki
af að hún kæmist síðasta spölinn inn
i bæinn, og við, sem bárum Hamilton
gátum ekki hjálpað henni. Nú virtist
hún vera um það bil meðvitundar-
laus.
Ég sagði henni hvað maðurinn
hennar hefði gert. Ég held að hún
hafi ekki skilið neitt í því sem var
að gerast, fyrr en þá. En það var
eins og þetta hefði engin áhrif á hann
— lmn hélt áfram að stara á liann.
Ég hefði likast ekki átt að segja henni
þetta, en ég er ekki nema manneskja
og hefnigjarn i þokkabót.
— Það munaði minnstu að þér losn-
uðuð við hann, sagði ég. — Og að
hann losnaði við yður.
— Ég hafði misst hann áður —
fyrir löngu.
Og nú lcenndi ég aftur í brjósti um
hana.
—' Kannske ekki fyrir fullt og allt,
svaraði ég. — Það kemur fyrir, að
fólk getur fundið livort annað aftur.
Hún sneri sér að honum aftur og
renndi augunum um andlitið á hon-
um. Það var varla hægt að heyra
svar hennar.
— Ekki núna. Aldrei framar.
Ég sá að liún barðist við grátinn.
— Þér skiljið ... ég átti ekki skilið
að fá hann. Og nú þarf hann ekki á
mér að halda framar.
— Allir þurfa á ástríki að halda,
srgði ég alvarlega.
Hún svaraði ekki. Ég sá að tárin
runnu niður kinnar hennar.
— Hann hefir sýnt að hann er karl-
menni, sagði ég. — Hans eigið áræði
átti miklu meiri þátt í að bjarga hon-
um en við.
— Stundum þarf áræði til að ger-
ast auðmjúkur, til að viðurkenna
yfirsjónir sínar og byrja á nýjan leik,
hætti ég við.
Hún hallaði sér hægt niður að
honum og þrýsti andlitinu að öxlinni
á honum.
Stór og glæsileg bifreið nam staðar
i litlum bæ. Eigandinn hallaði sér út
um gluggann og kallaði til manns,
sem gekk hjá:
— Er þetta auðveldasta leiðin að
ráðhúsinu?
— Já, hún er að minnsta kosti auð-
veldari en að fara gangandi.
NASSER. Framhald af bls. 9.
gætu sent lið þangað ef ráðist yrði
á Tyrkland, Egyptaland eða nokkurt
annað land innan öryggisbandalags
Arabaþjóðanna. Hins vegar ábyrgðust
Egyptar að öllurn þjóðum væri heimil
umferð um skurðinn.
Þessi samningur þótti stórsigur fyr-
ir Nasser. En liann lét ekki þar við
sitja. Réttum tveimur árum seinna
gaf hann út úrskurð um, að Súesskurð-
urinn skyldi þjóðnýttur, og hlutafé-
lagið sem átti hann, skyldi ekkert
hafa yfir honum að segja framar. *
Ungum manni hafði verið stefnt
fyrir rétt i barnfaðernismáli. Eftir
langa yfirheyrslu taldi dómarinn
sannað að maðurinn væri faðir barns-
ins. „Sannanirnar eru svo sterkar, að
yður er réttast að gangast við faðern-
inu,“ sagði dómarinn.
„Jæja, þá er best að gera það,“ sagði
maðurinn.
„Og svo er best að koma að pen-
ingahlið málsins," sagði dómarinn.
„Nei, það er óþarfi. Ég liefi aldrei
ætlað mér að taka neitt fyrir þelta,“
sagði ungi maðurinn.
— Þér eruð sakaður um að hafa
verið kvæntur þremur konum sam-
tímis. Hvaða málsbætur hafið þér?
— Ja, ein kona var ekki fullnægj-
andi, og tvíkvæni varðar við lög.
— Reynið þér nú að hundsast fram
úr bælinu, Jóhann.
— Já, stýrimaður.
Eftir fimm mínútur kemur stýri-
maður aftur og Jóhann er enn í rúm-
inu. — Hvað er þctta. Og þér ætluðuð
á fætur, eins og skot!
— Já, en það klikkaði, svaraði
Jóliann.
/+/ /+/
ÓVÆNT í PÓLLANDI. — Reiptoginu
milli Stalins-sinna og Títoista í Pól-
landi lauk á þá leið að þeir síðar-
nefndu höfðu betur, en Títóistar hafa
heitið Rússum fullri vináttu og telja
sig standa næst þeim. En hinn valda-
mikli maður, Rússinn Rokossovski,
sem Stalin gerði á sínum tíma her-
málaráðherra Pólverja, hefir orðið
að setja ofan.
„SVEI ATTAN, ELLEN!“ — Nú hafa
verið sett ný fyrirmæli í Miami í
Florida, að baðgestir þar verði að
hafa eitthvað utan á sér ofan frá
herðum og niður í hnésbætur, er þeir
séu á ferli í fjörunni. — Hér á mynd-
inni sjást tveir siðferðisverðirnir,
annar þeirra er sjálfur lögreglustjór-
inn. Þeir liafa rekist á kunna fríð-
leiksdrós, Ellen Stock, sem hefir dirfst
að „ganga á fjörurnar" í tvískiptum
baðfötum. Hún slapp með aðvörun.
En geri hún þetta aftur verður hún
að mæta fyrir rétti og borga sekt.
Tveir Ameríkumenn buðu sig fram
til herþjónustu í Kóreu, og fóru á
ráðningarstofuna til að fá nánari
fyrirskipanir.
— Hvers vegna viljið þið fara í
striðið? spurði foringinn.
— Ég er ógiftur og hefi alltaf elsk-
að stríð, sagði annar.
— Ég er giftur og hefi alltaf elskað
friðinn, sagði hinn.