Fálkinn - 10.05.1957, Blaðsíða 11

FÁLKINN
11
LITLA SAGAN
RUZICKA :
Bréf frd Venezia
Ung stúlka kom inn í skrifstofuna
á Hotel Excelsior i Venezia, ljóshærS,
linellin og fallega lirnuð, með feg-
urstu sakleysisbláu augun í heimi og
lítinn rósrauðan plástur á vísifingri.
— Góða ungfrú, sagði hún við skrif-
stofustúlkuna, skellinöðru með gler-
augu, sem gat skrifað 200 orð á min-
útu og talað 300, — gætuð ])ér gert
svo vel að skrifa fyrir mig bréf á
vélina yðar? Ég er slæm i liendi og
get ekki skrifað sjálf.
Stúlkan svaraði ]iví játandi og lét
svo dæluna ganga með suðrænum
hraða um slæmu höndina — mala
mans — sem signoran hefði meitt
sig á.
— En þetta er leyndarmál, sagði
ungfrúin án þess að roðna.
— Ég get bundið handklæði um
eyrun meðan þér lesið mér fyrir, ef
þér viljið, tísti skellinaðran og sleikti
út um.
— Jæja, sagði sú ljóshærða, — við
skulum setja bréfið saman.
Skrifstofustúlkan þreif hraðritun-
arpappírinn.
Sú ljóshærða tók höndunum fyrir
aftan bak eins og skrifstofustjóri og
las fyrir:
— Kæri vinur! — Upphrópunar-
merki — þú verður sjálfsagt hissa —
komma — á þvi að fá bréf frá mér
frá Venezia — eftir að ég hefi ekki
látið heyra frá mér svona lengi —
punktur. — Það er mjög illa ástatt
fyrir mér eins og stendur — tveir
punktar — Eiturfluga hefir stungið
mig i fingurinn — komma — rnjög
alvarlegt tilfelli, segir læknirinn —
komma — og ég kemst ekki héðan —
punktur. — Því miður er ég orðin
auralaus — punktur. — Þú sagðir að
mér væri alltaf óhætt að hnippa í þig,
ef ég kæmist i vandræði — punktur.
— Þú varst alltaf svo góður við mig
— komma — eða manstu ekki lengur
litlu músina þína — spurnnigarmerki.
— Æ — konnna — þú veist að ég
get aldrei gleymt þér — mörg upp-
hrópunarmerki. — Bregstu mér nú
ekki — komma — og hjálpaðu mér
um nokkur hundruð lírur — punktur.
— Með eilífri ást og innilegum kveðj-
um þín ógæfusama Eva — punktur —
Hotel Excelsior, Venezia, Via ...
— Símnefnið Excelsior er nóg,
sagði skrifstofustúlkan og las bréfið
uppbátt í þurrum kaupsýslutón.
— Þetta er gott, sagði sú ljóshærða
— og þér tviundirstrikið þetta með
blóðeitrunina, og helst með rauðu
bleki. Og um leið leit liún raunalega
á rósrauða plásturinn á vísifingrinum.
Skrifstofustúlkan strikaði undir
orðin ,greip pappírsörk og spurði af
gömlum vana:
— Á ég ekki að taka afrit af því?
— Jú, þakka yður fyrir, sagði sú
ljóshærða. Hve mörg afrit getið þér
tekið i einu á þessa ritvél?
— Átta eða niu, sagði skellinaðran.
— Það ætti að vera nóg, sagði
stúlkan með sakleysisbláu barnsaug-
un. En ég verð liklega að gera yður
ónæði oftar og biðja yður um að
skrifa fleiri.
★ Tískumgndir ★
-----------------—i

DRAGT FRÁ HEIM í PARÍS.
Jakkinn er hnepptur með fjórum
hnöppum og ganga vasarnir út frá
þriðja hnappi að ofan og skáhallt
niður. Skyrtan sem notuð er við
dragtina hefir klútlaga kraga og má
draga horn hans gegnum hnappagat
á jakkanum.
DRAGTARKJÓLL FRÁ PATON.
Hann er úr tweed efni, svörtu og
hvítu. Pilsið er slétt, bolurinn erma-
laus og hálsmálið flegið og bryddað
með svörtu. Jakkinn er einhnepptur
og bryddaður með svörtu. Ermarnar
með nýtísku sniði, þær eru nokkru
lengri en % ermar.
Við njótum hvíldar heima eftir erfiðan skíðagöngudag. Við förum í
hvíldarklæðnað sem við sjálfar búum til eins og okkur líkar best. Þó eru
hér nokkur sýnishorn til leiðbeiningar: Til vinstri þröngar svart- og hvít-
rúðóttar buxur (slacks) og hvítur kufl (vams) úr langhærðu ullarefni frá
Valimon. Skoskköflótta pilsið (rautt og grænt) er lagt svörtum böndum og
frunsum úr sjálfu efninu (frá Menherty). Peysan er fjólublá með fallegum
kraga. Hún er frá Ítalíu. Einnig er þaðan þessi samfestingur úr dökkbláu
bómullarefni, ofurlítið vatteraður, með sandgráu tófuskinni á ermum og
hálsi. Rennilás að framan, klauf á skálmunum. Þetta er fyrir þær grönnu.
Vitið þér...?
að mikill hámarkshraði eimreiða
svarar ekki kostnaði?
Hugsum okkur hraðlest, sem vegur
300 smálestir (9—10 stórir vagnar),
og dregin er af sterkri eimreið kring-
um 100 kilómetra vegalengd. Ef há-
markshraðinn er 160 kílómetrar á
klukkustund, svarar það til þess að
lestin komist 133 km. á 49.5 mín. En
þó að hámarkshraðinn sé ekki nema
140 km. verður timinn, sem fer til að
koinast sömu vegarlengd ekki nema
2,3 minútum lengri. — Hins vegar er
kostnaðurinn af hraðari eimreiðinni
svo miklu meiri en hinni, og slitið á
járnbrautarteinunum meira líka, svo
að það borgar alls ekki kostnaðinn
að vinna þessar 2,3 mín. i tíma á
hverjum 100 kilómetrum.
að python-slöngur glcypa bráð
sína í heilu lagi?
Slangan drepur bráð sína með því
að kæfa hana og á eftir þenur hún út
ginið, svo að það verður ótrúlega
stórt og gleypir dýrið í iieilu lagi.
Hefir sést til tveggja pytlionslanga,
sem höfðu byrjað að kingja antilópu,
sín frá hvorum enda, og þegar þær
mættust við miðjan skrokkinn gleypti
stærri slangan allt dýrið og — hina
slönguna líka!
1 jaðri kauptúns úti á landi bjuggu
gömul hjón í lélegu hreysi. T. d. var
liurðin þannig missigin, að ef hún
skelltist að stöfuni fyrir vindhviðu,
varð bóndinn að berja hana upp með
öxi.
Einu sinni var barið að dyrum og
bóndi stakk hausnum út í gluggann
til að sjá hver kominn væri. Þegar
hann sá liver kominn var hrópaði
hann svo undir tók: — Flýttu þér,
kerlingarskratti, það er nýi prestur-
inn. Komdu með öxina!
Það er víst óþarfi að taka fram að
presturinn flýtti sér á burt frá
bænum.