Fálkinn - 09.01.1959, Blaðsíða 3

FÁLKINN
3

Fálkinn óskar
öllum lesendum sínnrn
árs og friðar
og þakkar fyrir
liðna árið.
Gamla árið kvatt. Myndin er tekin við höfnina
á gamlárskvöld. Myndavélin stóð opin í 10 mín-
útur um miðnætti.
T. v.: Rósína (Þuríður
Pálsdóttir) og Figaró
(Guðmundur Jónsson).
T. h.: Bartoló (Kristinn
Hallsson) og Don Basilíó
(Jón Sigurbjörnsson).
„RAKARINN I SEVILLA" í
Þjóðleikliúsið frumsýndi á annan
jóladag óperuna „Rakarann í Sevilla"
eftir Gioachino Rossini, einn þekkt-
asti tónsnillingtir 19. aldarinnar
(1792—1868). Rossini samdi fjölda
óperur og nær allar í hinuin liefð-
hundna stíl 18. aldarinnar þar sem
fjörið og gamansemin réðu rikjum.
Danski leikstjórinn Thyge Tliyge-
sen setti óperuna á svið, en hljóm-
sveitarstjóri er Róbcrt A. Ottósson.
Allir söngvararnir eru íslenskir, og er
það i fyrsta sinn, sem Þjóðleikhúsið
stofnar hér til óperusýningar ein-
göngu með islenskum listamönnum.
Guðmundur Guðjónsson fer með
hlutverk Almaviva greifa, sem hefir
orðin ástfanginn af hinni auðugu og
fögru Rósínu, sem segja má að dvelj-
ist i stofufangelsi fjárhaldsmanns síns,
Bartólós læknis. Þetta er fyrsta veiga-
mikla óperuhlutverkið, sem Guðmund-
ur fer með. Rödd hans er ekki mikil,
en hún er liljómfögur og ekki verður
annað sagt en að hann leysi það vel
af hendi.
Þuríður Pálsdótlir syngur hlut-
verk Rósínu, sem kann lilutskipti sínu
síður en svo vel. Hún þráir ástir frék-
ar en auð og verður þegar í stað
heilluð af Almaviva greifa, sem þó
læst vera annar en hann er. Þuríður
er þegar reynd óperusöngkona. Hún
skipar þetta hlutverk af hinni mestu
prýði. Hefir fegurð og tign Rósínu
til að bera og söngur hennar er með
ágætum.
Guðmundur Jónsson birtist þarna.
í gervi rakarans Figaró, æringjans
og hrekkjalómsins, sem tekur sér fyr-
ir hendur að leika á Bartoló lækni
þannig að elskendurnir fái að njótast.
Það er öruggt, að það er ekki á færi
annars íslendings að gera rakaranum
betri skil en Guðmundur gerði bæði
hvað söng og leik snerti. Þessi gáska-
fulli klækjarefur vann sér hylli allra.
Bartoló var i öruggum liöndum
Kristins Hallssonar. Lýsti Kristinn á
mjög skemmtilegan hátt þessum gamla
fjárhaldsmanni Rósítu, sem ætlaði sér
sjálfur að kvænast henni, ekki þó
svo mjög vegna fegurðar iiennar og
yndisþokka, þótt það liafi að sjálf-
sögðu • ekki spillt fyrir, heldur auðs
ins vegna. Hann reyndi því að verja
hús sitt óvelkomnum gestum og
gi'unaði Figaro sannast að segja um
græsku. Gerfi Kristins var sérstak-
lega gott og vakti leikur hans óskipt-
an fögnuð.
Jón Sigurbjörnsson fór með lilut-
verk Don Basilió, söngkennara Rósínu
og lijúskaparmiðlara. Hann er hræsn-
ari, en Bartoió byggir þó traust sitt
á honum til þess að koma áformum
sínum í framkvæmd, en Don Basilío
fylgdi ætið þeim, sem best bauð. Öll
er persónan i höndum Jóns hin
skringilegasta og sér á að Jón er jafn-
vígur á söng og leik.
Sig'urveig Hjaltested fer með hlut-
verk Bertu, þjónustustúlku Bartólós,
sem er mjög andvíg giftingarþönkum
húsbónda síns, en hefði kanske ekk-
ert á móti því að hann liti í aðra átt,
enda væri það meira jafnræði. Hlut-
verkið er ekki stórt, og Sigurveig
skilar þvi ágætlega.
Ævar Kvaran fer einnig með, lítið
hlutverk, Fiorello^ þjón Almaviva
greifa. Fer þar saman góður leikur
og söngur eins og við mátti búast.
Hjálmar Kjartansson leikur vara-
liðsforingjann, litið hlutverk, en einn-
ig kom fram lögmaður, liljóðfæra-
lcikarar og varðliðar.
Sinfóniuhljómsveit íslands aðstoð-
ar við sýninguna og einnig Þjóðieik-
húskórinn. Leiktjöld málaði Lárus
Ingólfsson.
Óperusýningunni var mjög fagnað
og söngvararnir, tónlistarstjóri og
leikstjóri klappaðii' fram livað eftir
annað og hylltir.