Fálkinn - 09.01.1959, Side 6

6
FÁLKINN
HVER ER HUN , . . .
* * THarilyn lítomoc?
1 mörg ár hefir ekki verið meira talað um nokkra kvikmyndadís
en Marilyn, og lengst af fremur óvirðulega. En nú hefir hún sleg-
ið sér uyy, gifst skáldi og Lawrence Olivier hefir viðurkennt hana
sem ágæta og fjölhæfa leikkonu. — En Marilyn hefir uyylifað
margt á stuttri ævi.
Þegar afráðið var að Marilyn Mon-
roe kæmi til London til að leika í
„Prinsinum sofandi“ eftir Terrðnce
Rattigan, lét sir Lawrence Olivier
hana vita, að liún yrði að koma að
minnsta kosti viku áður en iuin ætti
að byrja að vinna. Hann vissi að hún
þurfti dáiítinn tíma til að átta sig
á hlutunum, og.auk þess var hún svo
óstundvis, að vissara var að hafa
einhvern tíma upp á að lilaupa.
Hin sí-óstundvísa Marilyn liefir
gert marga gráhærða, og dutlungar
hennar hafa kostað kvikmyndafélög-
in miklar fjáruppliæðir siðustu árin.
Einu sinni varð t. d. að senda 36 far-
þega fiugvél með hana aleina í af-
skekktan hæ, af því að borgarstjórinn
ætlaði að afhenda henni blómvönd!
Það er staðhæft að hægt væri að
byggja stórt barnaheimili fyrir pen-
ingana, sem „lasleikar“ hennar, eða
réttara sagt skrópar liafa kostað hús-
bændur hennar. En sjálf segir hún
að peningarnir skipti ekki neinu máli,
þeir eiga aðeins að vera tæki til þess
að hún fái loksins „að leika í listrænni
mynd“. Og ]>að var þetta, sem sir
Lawrence kom í framkvæmd.
Það var ekki fyrr frétt að Marilyn
ætti að koma til London en fólk fór
að rífast um að fá að hýsa hana.
Hundruð og þúsund venjulegra ferða-
manna leituðu árangurslaust að gisti-
húsi, sem gæti hýst þá, og jafnvel
frægar persónur, svo sem Oona
Chaplin og Ingrid Bergman urðu að
bíða vikum saman til að fá liúsaskjól,
sem þeim iíkaði, en tilboðunum um
húsnæði og lieilar íhúðir handa
drottningunni frá Hollywood rigndi
eins og skæðadrífu.
Fyrsta tilboðið kom frá Vivian
Leigh, sem bauðst til að ijá henni hús-
ið sitt í listamannahverfinu í Chelsea.
Hún gerði þetta ekki aðeins til þess
að sýna að hún lilakkaði til að sjá
liinn nýja mótleikara mannsins síns,
sir Lawrencc, lieldur líka til að sýna
fréttásnötunum að það liefði verið
hún, sem hefði fengið manninn sinn
tii að velja Marilyn i þetta hlutverk.
En Marilyn afþakkaði boðið. Úr því
að hún ætti að dvelja í Englandi á
annað borð vildi hún búa á rólegu að-
alssetri fyrir utan borgina, eins og
enski aðallinn. Næsta tilboðið kom
frá hættulegasta kepjjinaut Marilyn
í Englandi, Diönu Dors, sem bauð
henni undurfailegt hús sem hún átti
í Maidenhead við Thames. En það
var lieldur ekki nógu gott handa hinni
kröfuhörðu Marilyn, og sir Lawrence,
sem hafði sjálfur tekið að sér húsnæð-
ismál hennar, fór að klóra sér í
hnakkanum. En einn daginn fékk
hann heimsókn formannsins í enska
listamannaráðinu, sir Iíenneth Clark,
sem sagðist vita af rétta staðnum. Það
var hús í Victoríustíl i Berksliire, rétt
við veðreiðavöllinn í Ascot. Colins
sonur hans Iiafði oft búið þar í sum-
arleyfunum, og í Ascot-vikunni i júni
bjuggu rikustu menn veraidar þar, svo
að ekki var ólíklcgt, að Mariiyn gæti
sætt sig við það.
Húsið ,sem er þrjár liæðir er eign
45 ára gamals málaflutningsmanns i
London, Patrick Digby Cotes-Preedy
og konu iians, leiktjaidamálarans
Eileen Idare, sem er ungleg þótt hún
sé orðin 66 ára. Þau eru bæði miklir
Marilynaðdáendur og töldu sér lieið-
ur að þvi að leigja lienni húsið fyrir
50 pund á viku. Fyrir þetta verð átti
lnin að fá fimm svefnherbergi með út-
sýni yfir fallegustu grasflöt í heimi,
fjögur baðherhergi og 100% enskan
mat.
Þegar það spurðist að Marilyn hefði
afráðið að taka þessu boði, settust út-
lendir blaðamenn og Ijósmyndarar
þegar um það. Slyngustu fréttamenn
í London gortuðu af því að þeir hefðu
sofið í rúmunum, sem hinn frægi
gestur átti að sofa i, og sögðu að
England þyrfti ekkert að skammast
sin fyrir þau, jafnvel þótt Marilyn
reyndist verða eins og „prinsessan á
bauninni" i ævintýri II. C. Andersens.
Fjöldi af öðru forvitnu fólki, rhilli
fjögurra ára og áttræðs, gerði sér lika
ferð til Ascot tii að skoða þetta fræga
hús og garð kvikmyndadísarinnar.
Lögreglan hafði nóg að gera að reka
fólk burt. Og á pósthúsinu í Ascot
söfnuðust haugar af bréfum tii
Marilyn.
AFKOMANDI FORSETANS.
IJfsieið „kynóra-sprengjunnar“
Marilyn Monroe hefir verið krókótt
og þyrnum stráð, og lærðu mennirnir
eru mjög ósammála um hvernig
bernska lvennar og uppeldi hafi i raun
og veru verið. Si og æ skýtur upp
nýju fólki í Ilollywood, sem fullyrðir
að það — og aðeins það — hafi stuðl-
a* að því að gcra hana fræga. Og ekki
þar með búið, heldur eru sögurnar
sem það segir mjög ósamhljóða. Og
til að gcra allt þetta cnn flóknara
keppasi blaða- og auglýsingamenn
við að búa til Iirærandi skáidsögur,
scm geta fcngið harðsoðnasta fólk til
að tárast. Hetjan í þessum sögum,
Marilyn sjálf, veit varla hvað er satt
og hvað cr logið af því, sem sagt er
um hana. En liún gerir ckkert til
þess að finna það rétta í þessu mold-
Dægurlagasmiðurinn Ray Anthony (t. h.) leikur lag, sem hann kallaði
„Marilyn“ og bauð henni heim til að hlusta á það. Hún ber trommuna.
viðri, öllu fremur þvert á móti. Áður
en liana fór að dreyma um að verða
heimsfræg kvikmyndadís breytti hún
afmælisdeginum sínum og lét meira
að segja mömmu sína deyja, þótt hún
lifi enn í besta yfirlæti — og alll
þetta gerði hún tii þess að vekja enn
meiri forvilni á sér.
Marilyn fæddist í borgarasjúkra-
húsinu i Los Angeles 1. júní 1926. Yf-
ir rúminu hennar stóð iítill bleðill
mcð nafninu: Norma Jean Baker. Fað-
ir hennar hét eiginlega Edward
Mortenson og var 29 ára gamall bak-
ari. En hann hljóp frá konunni áður
en barnið fæddist, og í stað nafns
hans var stöðuheiti lians, Baker, klint
á telpuna. Skömmu síðar mun hann
hafa orðið undir vörubifreið i New
York og beðið bana, en þó er það ekki
víst.
Einmitt vegna þess að þetta er allt
svo óglöggt hefir fjölda af fólki skot-
ið upp, sem þykist vera i ætt við
Marilyn. Ein þeirra er fertug verka-
mannskona í Danmörku, sem heitir
Marilyn á blaðamannafundi í Fix
Studios, áður en „Bus Stop“ var sýnd.
Marlene Nielsen. Hún skrifaði: Faðir
minn var bakarinn Martin Mortenson
frá Ilaugasundi. Hann fluttist til Ame-
ríku 1924 og varð undir vörubíl í New
York. Ég er viss um að Marilyn er
systir mín.
Hins vegar hefir aldrei leikið neinn
vafi á hver móðir Marilyn var. Hún
var rauðhærð stúlka frá Mexico og
kallaði sig Gladys Pearl Monroe
Baker, og liélt því fram að hún væri
komin af bandaríkjaforsetanum James
Monroe. Hún var ekki nema sextán
ára þegar hún giftist i fyrsta skiptið
og eignaðist liún tvö börn þá. Hún
vann að filmuklippingu hjá Columbia
Film, og eitt kvöldið þegar liún kom
frá vinnu var maðurinn horfinn og
hafði haft börhin með sér. Þánnig
er sagan, að minnsta kosti. 1 örvænt-
ingu sinni lagðist hún í flakk og fékk
að sitja á vörubílum stað úr stað, uns
hún komst lil fjölskyldu sinnar í
Kentucky. Maðurinn hennar hafði
gifst aftur, og þegar hún sá hve vel
fór um börnin, dró hún sig i hlé og
hvarf. Segir sagan. Og síðan giftist
hún svo hinum dularfulla bakara
Mortenson. Þrátt fyrir mikla lcit hefir
ckki verið hægt að finna nokkurn,
sem hefir þckk't þennan mann, enda
ier ekki mikið fyrir einum hakara í
Los Angeles.
Móðir Marilynar fór svo illa þeg-