Fálkinn - 09.01.1959, Blaðsíða 9

FÁLKINN
9
íór í bólið og lét sem hún sofnaði
þegar í stað.
MARK fór snemma morguninn
eftir. Hann átti að verða fjóra
daga í burtu. Anna var ein heima
með sófanum, og henni fannst
hann vaxa sér yfir höfuð. Hún
starði á hann, kreppti hnefana
og tautaði: ,,Þú eyðileggur heim-
ilið okkar, en það er best að þú
fáir að gera eins og þér sýnist.
En hjónabandið okkar skaltu ekki
eyðileggja. Það skaltu vita!“ Og
svo sparkaði hún í einn höfrung-
inn. En ekki kom svo mikið sem
rispa í tréð. Hins vegar verkjaði
hana í stórutána. Fuglarnir flögr-
uðu eins og áður og englarnir velt-
ust um í hlátri.
Það er ekki auðvelt að segja
um livenœr Anna tók ákvörðun-
ina. Ef til vill var það þegar hún
sá skrýmslið hreyfast. Hún gekk
hugsandi gegnum dagstofuna. Þá
opnaði einn höfrungurinn kjaft-
inn og glefsaði til hennar. Henni
lá við að hljóða en stillti sig og
starði á dýrið. En nú hreyfðist
það ekki meir.
Hún fór fram í ruslakompuna
og fann það sem hún var að leita
að. Gamall bæklingur, „Gerið
heimilið vistlegt!" Burt með flau-
e! og gamalt rusl, stóð í kverinu.
Þar var mikið af myndum og alls
konar ráðleggingum um hvernig
æfti að fara með gömul húsgögn,
ef maður hefði löngun í sér að
mála og nota sandpappír.
Það lækkaði á henni risið eftir
því sem hún las meir og skoðaði
myndirnar betur. Ekkert af hús-
gögnunum, sem voru afmynduð
þarna, var til líka eins ljótt og
sófinn hennar Carolinu frænku.
Kannske var ekki hægt að gera
neitt við hann? Kannske var það
eina — hún leit á öxina á kompu-
þilinu. Svo tók hún stóra máln-
ingai’dollu og nokkra pensla úr
skápnum.
Hún var þrjá daga að mála
svai’tan viðinn. Og nú gat hún
byrjað með skæi’in og söðlasmiðs-
nálina. Þegar hún hafði lokið
verkinu var hún stolt og auðmjúk
í senn.
Það var himinblár dúkur, al-
stráður rósum, sem hún hafði
fóðrað sófann með. Það var eins
og sófinn hnipraði sig saman og
yrði helmingi minni en áður eftir
að tréverkið var orðið mjallhvítt
og dúkurinn himinblár. En nú
var þetta orðinn sófi sem átti
heima í stofunni og gerði hana
fallegri og bjartari.
Hún lá á fjórum fótum og var
að tína saman pjötlurnar af gólf-
inu þegar hún heyrði í bíl Marks
fyrir utan. Hún flýtti sér út. Á
miðri flötinni lenti hún beint í
fangið á honum. Hann hvíslaði í
eyra hennar: ,.Þetta gekk allt vel,
Anna. Nú skulum við aldrei ríf-
ast framar, felst þú ekki á það?
Það skiptir engu máli hvers virði
sófi Carolínu frænku er mér. Við
losum okkur við hann. Hann
Tumi frændi getur fengið hann.
Hann hefir gaman af gömlum
gripum og þykir jafn vænt um
sófann og mér. Ég skal gera
Caroline frænku grein fyrir þessu
á viðeigandi hátt.“
Svo gengu þau upp að húsinu
og hann studdi handleggnum á
herðarnar á henni: „Heldurðu að
það verði ekki best?“
„Já, en . . . Mark . . .“ Nei, hún
kom sér ekki að því að segja það.
Svo komu þau inn í stofuna.
Dauðaþögn. Mark opnaði munn-
inn, en ekki kom nokEurt hljóð
yfir varir hans.
„Er hann ekki fallegur?" spurði
Anna lágt.
Mark starði á gripinn. „Þú hef-
ir eyðilagt hann. Gereyðilagt
hann,“ sagði hann loksins. „Alla
leið sunnan fyrir Eldland, alla
leið frá Evrópu ... og svo ...“
Hann þagði um stund, en svo
hélt hann áfram: „Nú get ég ekki
sent honum Tuma hann. Hann
mundi drepa mig. Og það sama
mundi hver annar í fjölskyldunni
gera. Þettgi er hræðilegt!"
Anna varð niðurlút. „Mark,“
hvíslaði hún. „Ég vildi ekki
missa hann fyrir nokkurn mun.
Þetta er sami sófinn, en nú er
hann í samræmi við stofuna."
„Þetta er alveg það sama og
að mála skegg á Monu Lisu,“
sagði hann stuttur í spuna.
I sömu svifum var dyrabjöll-
unni hringt. Mark fór til dyi’a og
þegar hann kom inn aftur hélt
hann á símskeyti í hendinni. Hann
var öskugrár í framan og höndin
skalf.
„Það er frá Carolinu frænku.
Hún kemur hingað á morgun.
Ó!“ stundi hann.
Nú varð Anna verulega hrædd.
Mark mundi kannske skilja þetta
tiltæki hennar. En ekki var hægt
að búast við því af Carolinu
frænku.
Mark var svo óðamála að hann
í’ak í vörðurnar: „Ég verð að
reyna að ná í Tremaine lista-
vei’kafræðing, hver veit nema
hann geti lagað þetta ... ég ætla
að hringja strax . . .“ Hann var
kominn að símanum.
„Tremaine . . . nei, á morgun
er það of seint. . . er þá ekki hægt
að fá einhvern annan? Jæja, en
þá verðið þér að koma snemma.“
Hann sleit sambandinu.
„Hann getur ekki komið fyrr
en á moi’gun, en þá fær Caroline
frænka þó að sjá, að við höfum
allan vilja á að bæta úr þessu.“
ANNA og Mark stóðu þögul og
óróleg fyrir utan húsið daginn
eftir, til að taka á móti Carolinu
frænku. Hún var ekki stór og dig-
ur eins og Anna hafði ímyndað
sér. Þvert á móti — lítil og grönn,
en þi’áðbein í bakið. Hatturinn
og fötin voru samkvæmt tískunni
fyrir aldamótin, fannst Önnu.
Þessi gamla kona var táknmynd
gamla tímans.
„Velkomin í fjölskylduna, væna
mín!“ sagði Cai’olina og kyssti
Önnu laust á kinnina.
„Carolina frænka . . .“ stamaði
Mark. „Áður en við förum inn
ætla ég að segja þér, að gjöfin
þín er komin til skila ... en það
hefir kornið dálítið fyrir, sem . . .
sem ... já, það kemur maður í
dag og kippir þessu í lag.“ Hann
opnaði stofudyrnar.
„Við höfum breytt honum,
eins og þú sérð!“
Anna fór allt í einu að vorkenna
Mark. Hún skildi hve mikla sál-
arraun það hafði kostað hann að
segja viö í staðinn fyrir hún!
„Þetta er ekki alveg rétt,“
sagði hún. „Hann Mark á enga
sök á þessu. Það er ég ein, sem
á sökina.“
Löng stund leið án þess að
gamla konan segði orð. Hún stóð
í dyrunum og starði á handaverk
Önnu, eins og hún gæti ekki haft
augun af þeim. Loks sagði hún
lágt: „Ö, bara að ég hefði þor-
að ...“
„Hvað þá?“ spurði Mark.
Það kom dreymandi blær á
bláu, daufu augun í Carolinu
frænku: „Ég hefi verið undir
sama þaki og þessi gripur þarna
i þrjátíu ár,“ sagði hún. „Á hverj-
um einasta degi starði ég á hann,
og á hverjum einasta degi óskaði
ég að ég gæti gert eitthvað við
hann. En ég þorði það ekki .. .“
„Carolina frænka!“ hrópaði
Mark.
„Já, ég veit það, Mark. Þetta
er góð handavinna, en . . . hm . . .
falleg er hún að minnsta kosti
ekki. Ég hálf skammaðist mín
fyrir að gefa þér sófann. En ég
hefi átt hann í þrjátíu ár!“
„Já, og hann forfaðir okkar
sigldi með hann fyrir Eldland á
freigátu. Þeir buðu honum mörg
hundruð krónur í hann.“
„Jú, alveg rétt, drengur minn.
Það veit ég líka,“ sagði gamla
konan blítt. „Það var mesta
flónska að hann skyldi ekki selja
hann. Það hefir mér alltaf fund-
ist.“
Það var líkast og Mai’k hefði
orðið fyrir eldingu. Carolina
frænka sneri sér að önnu: „En
þú þorðir, væna mín. Og nú er
sófinn orðinn fallegur — ljóm-
andi fallegur.“ Hún leit hlýlega
til önnu. Hvorug þeirra leit á
Mark. Þegar hann kom inn aft-
ur úr gestaherberginu eftir dá-
Stjörnulestur
eftir Jón Árnason, prentara.
Vetrarsólhvörf 1958.
Alþjóðayfirlit.
Jarðarmerkin og föstu merkin í
meiri yfirgnæfandi hlutaáhrifum.
Hyggindi og festa ætti því að sér-
kenna áhrifin i rekstri heimsmál-
anna. Tölur dagsins eru: 2 + 2 +1-I-2
+ 5 + 8 = 20 = 2. Þetta eru frekar veikar
tölur. Þó er 8.-talan frekar sterk. Taf-
ir áberandi í rekstri heimsmálanna
og árangur liæpinn. Fjárhagsvonin
hæpin mjög. Þó gætir nokkurra hygg-
inda, ef nokkuð er. Jarðskjálfta mætti
húast við 15. gráðu austurlengdar,
um miðja Ítalíu, Sikiley eða á þeirri
lengdarlínu, einnig eldgos. — Mars,
sem ræður Englandi, er mjög veikur
i afstöðum og þær yfir liöfuð slæmar.
Mun draga úr áhrifum Englendinga
liér og yfir höfuð, einnig á almenn-
um vettvangi. — Búast má við jarð-
skjálfta í Norðurálfu vestanverðri.
Lundúnir. — Sól i 12. húsi. — Af-
staðan er frekar veik og afstöðurnar
slæmar. Stjórnin á í örðugleikum
vegna gagnrýni á rekstri sjúkrahúsa,
vinnuhæla og fangelsa. — Venus í 1.
húsi. Fjárhagsmálin frekar í upp-
gangi og liklegt að gjaldeyrisforðinn
haldi áfram að vaxa. — Mars og
Tungl i 4. húsi. Aðstaða bænda örð-
ug og andstaða stjórnarinnar fær byr
i seglin. Plútö í 8. húsi. Örðugleikar
gætu komið i ljós i sambandi við
dauðsfall eða vegna leyndarráðsins.
— Júpiter í 10. húsi. Hefir allar af-
stöður slæmar. Stjórnin á í ýmsum
örðugleikum, fjármála-, siglinga og
viðskipta og deilum við embættis-
menn o. fl. Merkúr í 11. húsi. Um-
ræður miklar í þinginu.
Berlín. — Sól og Venus i 12. húsi.
Sjúkrahús, vinnuhæli, betrunarhús og
flóttamannabúðir undir almennri at-
hygli og örðugleikar miklir í sam-
bandi við rekstur þessara stofnana.
— Mars og Tungl í 3. húsi. Bæði í
slæmum afstöðum. Umferðaörðug-
leikar miklir, hindranir og tafir á
flutningum, útgáfu |bóka og blaða,
póstgöngum, síma og útvarps. — Ur-
an í 7. húsi. Utanríkismálin undir
slæmurn áhrifum og sum viðfangsefn-
in örðug viðureignar og vandséð
livernig úr rætist. — Neptún í 9. húsi.
Búast mætti við óróa á verslunarflot-
anum, jafnvel verkföllum. — Júpiter
í 10. húsi. Stjórnin á í örðugleikum
vegna aukinna launaviðbóta opin-
berra starfsmanna. — Satúrn i 11.
húsi. Tafir og örðugleikar i þinginu
og framgangur þingmála undir þving-
unum.
Moskva. — Sól og Venus í 11. luisi.
Stjórnin og æðsta ráðið undir tvi-
Framhald á bls. 14.
litla stund, horfðu þær enn hvor
á aði’a.
Þegar þau sátu úti í garðinum
seinni hluta dagsins var hringt.
Mark fór upp að dyranum og var
burtu góða stund. Þegar hann
kom aftur sagði hann, eins og
ekkert væri um að vera: „Þetta
var hann Tremaine listgripakaup-
maður. Hann vildi fyrir hvern
mun kaupa sófann, en ég sagði
honum að hann væri ekki falur.“