Fálkinn - 09.01.1959, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN
| B5NQST HLUMPUR Myndasaga fyrir börn 126.
■=$
— Skelfing hafa þeir verið þreyttir, að þeir — Ég skal sýna þér kofann minn meðan — Nei. Peli, þetta er ekki súpupottur, það
skuli sofa enn. Heldurðu að það sé leið að þeir eru í draumalandinu. Ég hefi átt heima er lyftan min. Ég verð nefnilega að fara upp
vekja þá, Peli? — Ég þori ekki að ábyrgjast hérna alla mina ævi, en ég veit ekkert hvort i hæðlr til að vinna, oft á dag.
nema tvo af þeim. það eru 400 eða 600 ár — timinn líður svo fljótt.
— Viltu sjá hve góð lyftan er? Ég hefi aldrei — Jæja, hvernig líst þér á, Peli? Er það — Bumm-bummelumm! Var hún ekki fljót. Ég
komið of seint í vinnuna, vegna lyftunnar. — ekki sniðugt? Hvað segirðu, eru til lyftur hefi gaman af glamrinu i henni þegar hún rekst á
Hún bregst aldrei. með hnapp? Það verð ég að kynna mér. gólfið. Segðu mér frá þessum hnapp.
— Ef þið viljið komast upp á topp áður en þið — Góðan daginn, Klumpur. Nú tek ég uppgötv- — Sitjið þið eða standið vel. allir? Nú
verðið gráhærðir megið þið ekki sofa lengur. Þeir unina þína af þér, þvi að nú áttu að fara í lyftu. svíf ég. Þið sleppið við slæman og bratt-
verða líka innkulsa á rassinum af Því að sitja á Hann Gáttaþefur þarna ætlar að hjálpa okkur an spotta. Það var leitt að ég skyldi ekki
köldu grjótinu. spöl uppeftir. Skeggur er kominn í fötuna. fá að tala við hann Skegg, mér líst svo
vel á hann.

Ekki var laust viS að Júlíusi brygði
er hann kom lieini þreyttur eftir dags-
ins erfiði og fann svohljóðandi orð-
sendingu frá konunni sinni á eldhús-
borðinu:
— Ég fer í kaffi til hennar El.su.
Miðdegisverðurinn þinn er á blaðsíðu
102 í kokkabókinni.
—0—
Frúin hefir kvennasamkvæmi og
Inga iitla dóttir hennar kemur inn
og spyr ofur alvarleg: — Heyrðu
mamma, er það satt að við verðum að
dusti þegar við erum dauð?
— Já, það verðum við, væna mín.
— Þá held ég að það liggi að
minnsta kosti einn dauður maður
undir rúminu minu.
—O—
Það bar við á norsku „dry cargo“-
skipi, sem svo eru kölluð til aðgrein-
ingar frá olísuskipunum, að 1. stýri-
maður var allt annað en „dry“, svo
að skipstjórinn fann sig knúðan til
að skrifa svolátandi i skipsbókina: „I.
stýrimaður alveg stútfultur i dag.“
Þegar runnið var af stýrimanninum
og hann sá þessa atliugasemd í bók-
inni, bað hann skipstjóra að strika
þetta út, en hann þverneitaði.
„Ég strika ekkert út, þvi að þetta
er satt,“ sagði liann.
Daginn eftir skrifaði stýrimaður
skipsbókina og tauk bókuninni svona:
„Skipstjórinn var alveg ódrukkinn i
dag.“
—0—
Pési iitli spyr: — Er mjög heitt í
helvíti, pabbi?
— Hvernig dettur þér i hug að
spyrja svona, barn?
— Ég spurði bara vegna hennar
önnnu sálugu. Henni var alltaf svo
kalt meðan hún lifði.
—O—
Hann kom heim með rauða bletti
á andlitinu og konan var ekki sein á
sér að fara að yfirheyra hann: — Er
þetta varalitur?
— Nei, blóð, svaraði maðurinn. —
Það réðist fantur á mig inn á Snorra-
braut.
— Æ, mikið var það gott að það
skyldi ekki vera annað verra.
—0—
— Pú getur nærri að Storm bölv-
aði ferlega þegar ég skilaði honum
grasklippunum hans, og hann sá að
einn teinninn var brotinn!
— Það má ekki koma fyrir, sagði
frúin. — Næst verðurðu að fá léðar
grasklippur hjá prestinum.
—O—
— Ég liefi beðið hennar dóttur yð-
ar, og hún sagði já.
— Komið þér ekki til mín með
kveinstafina yðar! Getið þér búist við
öðru þegar þér gangið hér um eins og
grár köttur á hverju einasta kvöld?
—0—
— Ég get ekki annað en hlegið að
ykkur kvenfólkinu, sagði hann við
konuna sína. — Þú segist liafa verið
í búðum í altan dag, og ekki keypt
nokkurn skapaðan hlut.
— Þér ferst ekki að hlæja. Það er
ekki lengra að leita en til sunnudags-
ins var. Þá varst þú í veiði.
—O—
— Ég er hrædd um að hann vanti
einhvers konar fjörefni, því að hann
ctur ekkert nema stólalappir og borð-
fætur ...