Fálkinn - 09.01.1959, Síða 11

/
FÁLKINN
11
LITLA SAGAN.
RUZICKA:
Bónorðsför
Konan mín kom alveg óvænl inn
til min. Ai' gömlum vana greip ég
undir eins veskið mitt, en hún liristi
höfuðið, og sagði að einhver Arnesen
vildi tala við mig.
— Einhver Arnesen? sagði ég hægt.
Ég man ekki til að ég hafi nokkurn
tínia ... en láttu ha»n koma inn.
Herra Arnesen kom inn. Ungur,
vinalegur maður með gleraugu en á-
kaflega órólegur í hreyfingum.
— Ég lieiti Arnesen og ég er kom-
inn . . . hm . . . hm . . .
— Ég sé það, ungi maður .... ég
sé það. Fáið þér yður sæti.
Herra Arnesen settist. Það er að
segja liann lilammaði sér á stól og
ýtti honum fram og til baka og stakk
fingrunum niður með flibbanum, sem
sýnilega var of þröngur, tók upp stór-
an vasaklút og þurrkaði framan ú r j
sér svitann. J
Ég beið. Hann beið. Eg ræskti mig.
Hann svitnaði. Loks tók liann rögg’
á sig.
— Ég er kominn út af lienni Lisu
dóttur yðar ...
— Út af henni Lisu dóttur rp.inni?
Ég hnyklaði brúnirnar. — Herra
Arnesen, hún Lísa er eiginlega barn
ennþá ... tæplega 17 ára . . .
Arnesen tók öndina á lofti, eins og
fiskur á þurru iandi.
.— Ég veit það — ég veit það. Þess
vegna kem ég til yðar .... Ég kem í
göfugum tilgangi ... ég kem til að
þjóna háleitrí hugsjón ... sagði hann
með miklum erfiðismunum.
Og það var líka með erfiðismunum,
að ég gat leynt þvi hvc hissa ég var.
— Og ... og Lísa veit ... að þér
fóruð til mín?
Arnesen kinkaði kolli. — Auðvitað
veit lnin ]jað. Það var hún sem bað
mig um að fara til yðar.
— Hm. Ég fór að rjála við gier-
augun mín. Þetta bar svo bráðan að
— kom svo óvænt ... ég hafði ekk-
ert vitað, mig hafði ekkert grunað
... Ég tók til máls aftur:
— Hve lengi hafið þér þekkt dóttur
mína, herra Arnesen?
— í liálfan mánuð.
— Hálfan mánuð! Er það allt og
sumt? Ég vil vera manna síðastur til
að gerast Þrándur i Götu ... en hald-
ið þér sjálfur, ungi maður, að það
sé nægur kynningártími ... Hm.
hvað hafið þér eiginlega fyrir stafni,
herra Arnesen.
— Tenniskennari? Nú átti ég bágt
með að ieyna vonbrigðunum. Ég hafði
ailtaf óskað að eignast eitthvað ann-
að fyrir tengdason. Ég ræskti mig og
tók orðið aftur:
— Og live miklar tekjur hafið þér
sem tenniskennari?
— Fimm hundruð krónur á mán-
uði . . . stundum sex . ..
— Það er nú ekki mikið. Og fjöl-
skylda yðar, hérra Arnesen. Eigið þér
foreldra. Hvað gerir faðir yðar?
— I-Iann er timburkaupmaður ...
— Hm. Þetta fannst mér strax
betra. En samt. Ég ræskti mig, þandi
út bringuna og sagði með föðurlegum
virðuleik: — Herra Arnesen, svona
alvarlcgt skref verður maður að þaul-
Iiugsa. Þér verðið að gefa mér um-
hugsunartíma ... og hugsa sjálfur
líka. Þið eruð bæði kornung, og hafið
ekki þekkst nema hálfan mánuð. Kom-
ið þér aftur eftir hálft ár, þá skulum
við tala betur saman.
Herra Arnesen spratt upp. vonsvik-
inn:
— Hálft ár ... það er alltof seint,
sagði hann.
— Hvers vegna er það of seint?
spurði ég og varð hræddur og grun-
aði það versta. — Hvers vegna er það
of seint?
— Vegna þess að þá verður fyrir
löngu hætt að sýna þessa kvikmynd.
Ég ætlaði að bjóða henni Lísu að sjá
með mér myndina „Tvö hjörtu í báli“
en Lísa sagði: — Fyrst verðið þér að
tala við hann pabba ...“
Vitið þór...?
að rafmagn er notað til að drepa
flugur?
í amerísku fjósunum eru þeir farn-
ir að setja upp leiðslur undir loftun-
um, með veikum straum en hárri
spennu. Flugurnar drepast á svip-
stundu ef þær snerta leiðslurnar.
að ekki þarf mold til að rækta
grænmeti?
í stað þess að láta jurtirnar fá nær-
ingu úr moldinni hefir þeim í til-
raunaskyni verið plantað í ófrjóa
smámöl. Þrívegs á dag eru þær svo
mataðar, með því að hella yfir þær
vökva, sem inniheldur næringarefni
þau, sem þær þurfa með. — Með þessu
móti hefir t. d. tekist að gera upp-
skeru tómata tvöfallt meiri, en með
gamla laginu.
—O—
Franskir verkamenn og starfsfólk
verða að vinna frá fjórar til tíu mín-
útur á dag til þess að borga útgjöld
Frakka af hinum illa þokkaða hern-
aði þeirra í Alzír. Ritari franska
landsstjórans Robert Lacoste í Alzir,
Plerre Chausaddes, hefir upplýst að
liernaður Frakka i Alzír kosti kring
um 17 milljón krónur á ári. Þetta er
aðeins beini kostnaðurinn, en svo
bætist við tapið af því, að hafa fjölda
fólks undir vopnum, sem annars
gætu stundað heiðarlega vinnir.
Sementsverhsmiðja
dsfíctr íawxL
SArc<ywrc\juxrc
ccrs ocj. jxLclctr og. fcccc(í(iccr
oicisfcLfttL rc cc í\h \xcc
ctríi tu-
Gleðilegs
nýárs
óskum
við
öllum
okkar
viðskiptavinum
SUTURFÍIAC SUDURLAHDS