Fálkinn - 16.01.1959, Blaðsíða 11
FÁLKINN
11
LITLA SAGAN.
R U Z I C K A :
Aukaverðlaunin
Lilly hafði sent hann Tobba sinn
á hundasýninguna. Lilly er gullfal-
leg stúlka með stór, blá augu og gló-
bjart hár. Tobbi er mjög myndarlegur
spaniel-rakki með stór, brún augu og
langt, jarpt hár. Flokksheiti á Lilly:
Falleg stúlka, átján ára. Flokksheiti á
Tobba: Cocker spaniel, tveggja vetra.
Þegar Lilly gekk á götunni með
Tobba bar það oft við að einhver
nam staðar og sagði: „Mikið ljómandi
eigið þér fallegan hund! Hvað heitir
hann?“ Oftast nær voru þetta ungir
menn, því að æskunni er svo gjarnt
að hrífast. En móðir Lilly var eins
og Lilly sjálf, með bjargfasta sann-
færingu um að Tobbi væri ekki að-
eins allra hunda vitrastur og djarf-
astur, heldur líka fallegasti hundur-
inn í bænum.
()g til þess að fá þetta staðfest svart
á hvítu var Tobhi baðaður og kemd-
ur, fékk nýtt hálsband og lakkrautt
tjóðurband og að auki fyrirheit um
stórt bjúga: Og svo fór hann á sýn-
inguna með drottningu sinni.
Litlir spanielar, stórir spanielar,
jsrpir, svartir, snöggir og loðnir,
stutthærðir og langhærðir .. . allt
sem spanielar nefnast, sátu í búrum
og kössum kringum Tobba. Númer
' 333 — falleg tala sem hlaut að vera
gæfuboði: það er að segja góð vorð-
laun — og þar er að segja: fallega
silkislaufu.
Gamaíreynd nábýliskona útlistaði
fyrir Lilly reglur og venjur á hunda-
sýningum. Það var vandlátur dómari
sem dæmdi um hundana. — Og liann
er afar strangur jíessi, sem dæmir
um spanielana —- afar vandfýsinn. •—
Verðlaunin ýmislega litar slaufur.
Blátt þýðir ágætiseinkunn, rautt dá-
vel, gult vel, grænt þolanlega, livítt
laklega ... og ef hundurinii fær ekki
laklega þá fær hann enga slaufu!
Tobbi virlist ekki hafa gert sér
ljóst hve þetta var þýðingarmikið
augnablik. Hann stóð hjá Lilly á
grænni flötinni og var að gjamma
framan í fox terrier-ungfru eina. En
þá varð allt i einu að slíta samtalinu,
því að dómarinn heimtaði að fá að sjá
nr. 333. Og nú var nr. 333 mældur
þvers og langs, skoðaður framan frá
og á hlið, og alit sem máli skipti var
skráð í bók. Og svo átti Tobbi að
ganga felið og siðan að brokka en
þá tók liann að ókyrrast.
Það er hlægilegt! Hvaða hundur
ineð snefil af virðingu fyrir sjálfum
sér l^itur sér detta i hug að brokka
þegar hann er í bandi? — Nú hljóp
hann á stól og velti honum; og dóm-
arinn sagði mjog hæversklega: Þökk
fyrir •— næsta hund! Og ætlaði að
bægja Tobba frá.
En honum hafði lást að taka móð-
urmetnað Lilly með í reikninginn. —
„Jæja, hvers konar slaufu fær hann?“
spurði hún í hinni barnslegu ein-
feldni kvenna, sem alltaf fcr í taug-
arnar á sérfræðingunum.
Dómarinn hnyklaði brúnir. „Alls
enga! Eyrun eru of stutt, lappirnar
ekki nógu langar, hryggurinn i keng
og göngulagið ekki nógu reglulegt.
Hann er víxlaður."
Lilly varð orðfall um hríð. Svo tók
AHERSLA LÓGÐ A MJAÐIRNAR OG MITTIÐ. — í þessu tilfelli er ætl-
ast til að vöxturinn sé grannur og fallegur því fellingarnar njóta sín þá
best. Herrann á myndinni vill eflaust líta nánar á þennan hvíta flannels-
kjól og spyrja stúlkuna hvar hún hafi keypt hann. Því getum við svarað.
Hann er frá Madeleine de Iíanch í París. Og herranum er betra að hafa
nóga peninga með sér ætli hann að kaupa svona kjól.
TREYJAN ER HNEPPT AÐ AFTAN.
Efnið er blátt og gult nylon. Þessi
beini, þröngi kjóll myndar éfallega
baklínu, hann er hnepptur að aftan
og er hálsdúkurinn hnýttur í slaufu.
Mjög fallegt, eins og vænta má frá
Símonetta í Róm.
hún Tobba undir handlegginn og gekk
hnarreist og upplitsdjörf að búri
Tobba. Umheimurinn liafði ekki sýnt
honum þann sóma sem hann átli
heimtingu á. Hún ein kunni að meta
liann til fulls.
Um kvöldið kringum klukkan ellefu
kom Lilly heim. Hún var i besta
skapi.
„Skelfing hefir þelta tekið langan
tíma,“ sagði móðir hennár.
,.0-nei,“ sagði Lilly brosandi. „Ég
fór á dans á eftir.“
„Og hvaða verðlaun fékk Tobbi?"
hélt gamla konan áfram.
Lilly bandaði frá sér með hendinni.
„Engin. Alls^ engin. En það kom
ljómandi fallegur ungur maður til
mín, og sagði að ég væri fallegasta
stúlkan á sýningunni.“
Móðir hennar hristi höfuðið.
„Hvers konar maður var það eigin-
lega?“
„Hann er engill. Hundurinn lians
fékk heldur ekki verðlaun. Og svo
slóum við okkur saman.“
Ðrekkið^
COLA
'Spur) DXy/CX
j
Vitið þér...?
að nú er farið
teygjupappír?
framleiða
að í öllum löndum vex íbúafjöld-
inn hraðar en tannlæknafjöld-
inn?
Víða er reynt að ráða bót á þessu
með þvi að hálfmennta fólk, svo að
það geti unnið einföld tannlæknaverk.
En tannlæknafjöldi landanna er mjög
mismunandi.-í Indónesiu er t. d. einn
Það er pappírsgerð í New York, sem
býr til þennan pappír, sem hefir þann
mikla kost að hann tognar í stað þess
að rifna, og þykir ]iess vegna einkar
hentugur fyrir alls konar matvörur.
1 fyrsta skipti i lieila öld voru
nokkrir Amerikumenn teknir af sjó-
ræningjum úti i rúmsjó út af Panama-
ströndum nýlega. Það voru fimni
menn og ein kona, og upplifðn þau
i þrjá daga versta tímann, sem þau
liöfðu lifað. Þau voru i skemmtisigl-
tannlæknir á liverja 270.000 ibúa, en
í Svíþjóð einn á hverja 1550.
ingu á ameriskri snekkju og lentu í
höndum 21 vopnaðra bófa, sem liöfðu
strokið frá Galapagoseyjum. Bófarnir
réðust upp i skipið og tóku stjórnina.
Var árangurslaust fyrir fólkið að sýna
mótþróa, og skipstjórinn var neyddur
til að stýra skipinu til Ecuador. En
þegar nálgaðist land yfirgáfu bófarn-
ir skipið aftur.
—O—