Fálkinn - 13.02.1959, Blaðsíða 6

6
FÁLKINN
HVER ER HUN , . . .
, * THarilyn THonroe?
FLÓTTINN.
Marilyn lokaði liúsinu í Palm Drive.
Hún vildi aldrei sjá ])að framar. End-
urminningarnar flæmdu liana frá
Hollywood. Kvikmyndamennirnir
lögðu að henni. Hún liafði samnings-
bundnar skyldur. En Marilyn skeytti
því engu og fór tii New York. Hún
leigði sér ])riggja herbergja ibúð á
27. hæð á Waldorf Astoria. Svo lagð-
ist hún allt í einu á spítala og fékk
iiinn fræga lækni dr. Leon Krohn til
að athuga sig. Vitanlega varð þetta til
þess, að fólk fullyrti að hún væri
ófrísk. En þetta var borið til baka.
Marilyn fluttist von bráðar aftur i
Waldorf Astoria. Ilún talaði ekki við
nokkurn mann, rak blaðamennina út
og endurtók í sífellu: — Ég verð að
vera i ró. Eg verð að ganga úr skugga
um hvað ég eiginlega vil, hver ég er,
og hvers vegna ég gct ekki orðið að-
njótandi lifsgæfunnar. Og svo var liún
látin í friði. Nágrannarnir þarna á
efri byggðunum voru meðal annars
MacArthur hershöfðingi og Herbert
Hoover. Hvorugur þeirra eru skraf-
skjóðiur og þeir vissu ekki heldur
liver þessi ljóshærða kona var.
Zanuck sat i Hollywood, fokvond-
ur. Hvað átti þetta háttalag að þýða
— manneskjan var samningsbundin.
— Ef það er hærra kaup, sem þér er-
uð að hugsa um, þá gerið svo vel og
láta mig víta þaðl
Marilyn simaði til baka: Hver er
að tala um peninga? Bull! Ég vil fá
betri handrit og betri leikstjóra. Eg
er engin sýnistúlka lengur og heldur
engin sprengja. Ég ætla mér að verða
góð og alvarleg leikkona.
Zanuck sendi lienni handrit að
kvikmyndinni: „Hvernig maður verð-
ur mikið, mikið elskaður". Marilyn
endursendi það. Hún vildi gjarnan
vera elskuð, en á annan Iiátt.
Zanuck hækkaði kaupið hennar enn
einu sinni. En nú fór liann að beita
harðari brögðum. Hann fann nýja
„sex-bombu“, ljóshærðu dansmærina
Sherry North. Hún hafði vakið mikla
athygli í „Tvær stelpur á galeiðunni".
En Marilyn kippti sér ekkert upp við
þetta. Hún styrkti sig á fjörefnapill-
um og taugaskömmtum. Og þarna i
New York fann hún það, sem hún
hafði lengi þráð. Það var félag alvar-
legra leikara, sem skeyttu hvorki um
frægð né auð, en fórnuðu sér alveg
fyrir listina. Úr þessum félagsskap
er fólk, sem frægt hefir orðið, svo
sem Julian Harris, Marlon Brando og
James Dean. Lífið og sálin í þessum
félagsskap var Lee Strasberg. Hann
stjórnaði námsskeiðum, ásamt Paulu
konu sinni. Óviðkomandi var neitað
um aðgang að þessum æfingum, hversu
rikir og mikilsmetnir sem þeir voru.
Marilyn hafði heyrt talað um Stras-
herghjónin meðan hún var i Holly-
wood og hinn merkilega félagsskap
þeirra. Hana langaði lil að komast í
þann hóp. Hún vonaði að þar gæti
hún orðið góða og alvarlega leikkon-
an, sem hana hafði dreymt um síðan
í æsku.
Lee og Paula Starsberg gerðu eng-
ar undanþágur frá binum ströngu
inntökuskilyrðum, þegar Marilyn gaf
sig fram sem nemandi hjá þeim. Hún
var ekki tekin fyrr en hún liafði geng-
ið undir ýmis konar próf frammi fyr-
ir vandlátum dómurum. Hún hrósaði
happi að sér skyhli ekki hafa verið
neitað að óreyndu. Og nú varð liún
að byrja frá grunni. En bún taldi ekk-
ert of erfitt eða auðmýkjandi fyrir
sig ,ef það gæti þokað henni nær
markinu. Marilyn fór huldu höfði í
heimsborginni. Hún hjólaði á hverjum
morgni í skólann i peysu og pilsi, og
gekk að náminu með mikilli kost-
gæfni, eins og unglingur.
Þarna var einn maður, sem alltaf
var að örfa hana þegar hún var að
æfa. Rúmlega fertugur leikritahöfund-
ur, sem hafði fengið Pullitzer verð-
launin, Arthur Miller. Eitt leikritið
hans, „Sölumaður deyr“, hafði verið
leikið um allan heim. Hann fylgdist
með námi Marilyn og dáðist að henni.
Þau urðu hrátt bestu vinir og hað
var farið að hafa orð á að þau mundu
giftast. En skáldið hafði verið í ham-
ingjusömu hjónabandi í 16 ár, og
Marilyn var hrædd við nýtt hneyksl-
ismál. Og Miller þverneitaði og sagði
að þetta væri uppspuni — sér hefði
aldrei dottið í hug að giftast þessari
vinkonu sinni úr leikskólanum. Það
var ekki fyrr en lionum skaut upp í
Reno til að fá skilnað við konuna
sína að allir sáu hvað verða vildi:
Marilyn og Miller bafði komið saman
um að giftast. Þetta var þá ástæðan
til þess að hún átti svona annrikt og
var alltaf síljúgandi um framtíðar-
áform sin! Jafnvel slyngustu blaða-
menn gátu ekki grynnt í þessu, hún
hafði leikið á þá.
Hollywood móðgaðist. Fólk gat ekki
skilið hvernig svona hálaunuð og vin-
sæl kvikmyndadís braut allar brýr að
baki sér, til að byrja á alveg nýjan
leik. Og s:trax fór fólkið að brióta
heilann um hver nmndi verða arftaki
hcnnar. Þær sem líktust henni mest
voru ungar og lítt reyndar -— Joan
Oollins og Jayne Mansfietd. En þrátt
fyrir miklar auglýsingar náðu þær
ekki sams konar vinsældum og
Marilyn iMonroe hafði notið.
MII.TON GERIR UPPREISN.
Einn morguninn kom 34 ára ljós-
mvndari. ðlillon Greene í heimsókn
til Marilyn. Hún hafði alltaf verið
mevr gagnvart ljósmyndurum, og
Milton var snillingur i sinni grein.
H'lr|n la«ði liósmyndabókina sína fyr-
ir framan hana til að sýna henni,
að hann væri maðurinn, sem gæti lát-
ið draum hennar rætast, drauminn
um að verða góð og alvarleg leikkona.
0-< Inks sa«ði ljósmvndarinn setning-
unn. sem Marilyn þótti alltaf svo gott
að hevra: — Ungfrú Monroe, í minum
r i«um cruð þér góð og mikil leik-
k'ina.
Og Milton lét ekki þar við sitja. —
TJm'frú Monroe, sagði hann, — ég
ski' ofnr vel að þér séuð kappsöm við
némið h?á Strasberg. En ég skil hins
vegar ekki. að þér skulið láta maura-
púkana i Hollywood græða milljónir
á leikgáfu yðar ,og látið þá fara með
yður eins og „modell" í þokkabót.
Það var þessi pilsagustmynd á göt-
unni í New York, sem vakti afbrýðina
í Joe DiMaggio og olli því að hann
hætti að tala við Marilyn.
— Iívað ráðleggið þér mér að gera,
berra Greene?
— Stofnið yðar eigið kvikmynda-
félag, ungfrú Monroe. Búið til myrnlir
yðar sjálf og græðið á því það sem
þér eruð verð sem leikkona en látið
ekki kvikmyndafélögin Itirða ágóðann.
Það styrkir listræna aðstöðu yðar og
þér fáið vægari skatta.
— Og hvernig stofnar maður kvik-
myndafélag, herra Greene?
— Ég skal hjálpa yður til þess, ung-
frú Monroe.
Þannig varð kvikmyndafélagið
Marilyn Monroe li.f. til, með Marilýn
sem forstjóra, og fyrrverandi Ijós-
myndara, Milton Greene, sem varafor-
stjóra.
Milton varaforstjóri samdi við Fox
Film, og Zanuck forðufelldi af
vonsku. En hann sá fljótt að Ijóshærða
barnið hafði betri tonip á hendinni.
Nú var Iiún orðin forstjóri og gat
farið að kenpa við hann. Hann !ét að
óskum Marilyn og þau kysstust sátta-
kossi.
Milton Greene reyndist ekki aðeins
snillingur sem ljósmyndari, en liann
var lika snillingur í samningum. Hann
kom öllu fram, sem forstjórann lians
hafði dreymt um. Zanuck gerði sjö
ára samning, og á þessu timabili átti
Marilyn að fullgera aðeins fjórar
kvikmyndir. Fyrir hverja mynd átti
liún að fá 200.000 dollara laun og að
auki háan hundraðshluta af leigu-
tekjunum. Undanfarið höfðu allar
Joshua Logan er sá leikstjóri, sem Marilyn hefir komið best saman við
um ævina.