Fálkinn - 13.02.1959, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN

BSNQ$ 1 KIUMPUR
Myndasaga fyrir börn
131.
BUMM-BUMMELUMM — PJASK — !
— Slcðinn liefir aflagast eitthvað, annars — Sæll vertu, Gáttaþefur. Það varst þá þú,
gekk hann vel, en Skeggur fékk ekki tæki- sem við grófum í snjóflóði, afsakaðu. — Það
færi til að prófa hann. Heyrið þið, sitjið þið var ekki nema gaman, og ég upplifi svo sjaldan
hinir á einltverju, sem vegur salt? gaman.
— Blessaður og sæll, Gáttaþefur. — Bless- — Ég ætla að skrifa í blöðin að það séu — Góðu vinir og fjallgöngumenn, þetta er
aðir, vinir mínar. En viljið þið ekki kalla mig tveir snjókarlar á Everest. Einn ekta og stærsta kakan, sem ég hefi nokkurn tíma hak-
Snjókarl, næst þegar þið komið. Það er nefni- einn venjulegur. — Gerðu það, Klumpur, að. Hún liggur á stórri fjöl, þvi að hún komst
lega ég, sent sópa snjónum fram og aftur hérna. ég get ekki hjálpað þér, það er ekkert ekki á fat. Gerið þið svo vel, piltar.
nema kaka í hausnum á mér.
— Já, komdu með stígvélin, Pingo, ég geymi — Ég skil vel, góði vinur, að þér er ómögu- — Það er naumast liann tekur til fótanna,
þau þangað til menn verða næst á ferð. Ég legt að ná afi þér skónum eftir að hafa étið honum þótti vænt um að fá stígvélin. — Já,
fæ víst ekki stígvél Skeggs fyrr en allt er treikvart köku. Þú mátt eiga þá til minja, vitanlega gengur honum vel niður, með
húið af fjölinni. Skeggur minn — um mig eða kökuna. stígvélin á fótunum og alla kökuna i mag-
anuin.
— Nú skaltu sópa snjónum frá dyr-
unum, svo að nágrannarnir sjái ekki
í hvaða ástandi þú varst í, þegar þú
komst heim í nótt!
— Hve lengi hafið jiér unnið liérna
í skrifstofunni?
— Síðan húsbóndinn hótaði að
reka mig.
—O—
Gömul ekkja kom í bankann og
heimtaði að fá útborgað allt sem hún
átti i sparisjóðsbókunum sínum. Þetta
var alls ekki nein óvera, og banka-
maðurinn fer inn til bankastjórans og
biður hann um að tala við kerling-
una.
— Hvað ætlið þér að gera við alla
peningana yðar? spyr hann.
— Ég ætla að geyma þá heima. Eg
hefi sannfrétt að ]iér lánið þá Pétri
og Páli, án þess svo mikið sem bera
við að spyrja mig um leyfi.
—0—
Hann Símon ætlaði sér að fá bíl-
stjóraskírteini og fór til augnlæknis
til að fá vottorð um sjónina. Hann
var látinn lesa á þetta stafablað, sem
hangir á veggnum hjá öllum augn-
læknúm, og byrjaði á efstu rö.ðinni
og hélt áfram niðureftir. Honum gekk
ágætlega með fyrstu og aðra tínuna,
stautaði fram úr þéirri þriðju, en i
þeiiri fjórðu strandaði hann.
— IJeyrið þér læknir, sagði Símon.
— Þetta er svo örsmátt — gerir nokk-
uð til þó maður aki yfir það?
—0—
— Maður getur borið vatn i síju, ef
maður nennir að bíða eftir að það
frjósi, sagði kerlingin.
—0—
Brandur í Scli, búhþkrari og ekkill,
giftist aftur. Fjölmennt brúðkaup og
allir komu með nytsamar gjafir, bús-
áhöld, peninga og kindur og kátfa.
Brandur var alveg hissa á þessu með-
læti og segir við brúðurina:
— Aldeilis er ég nú hissa! Þetta
verðum við að gera oftar, kelli mín!
—0—
— Konan mín hefir fengið þessa
svokölluðu minnimáttarkend. — Hvað
á ég að gera til þess að hún missi
hana ekki? ,