Fálkinn - 27.02.1959, Side 10
10
FÁLKINN
BftNQSl HLUMPUR
Myndasaga fyrir börn
133.
— AS hugsa sér aö okkur skuli aldrei hafa
dottið þetta í hug fyr, þetta er þægileg til-
finning, mér finnst ég standa kyr í loftinu.
Við erum vonandi á niðurleið, Skeggur.
— Nú, þarna ertu, Klumpur. Það var gaman
að isjá þig allan aftur. Segðu mér sögu meðan
við sígum. — Eg skal segja þér söguna af
kúnni, sem fór til bóksalans og .. .
— Ef við værum kyrrir, Klumpur, mundi — Nú erum við að koma úr skýinu, piltar,
ég fá mér dálítinn blund. Fæturnir eru sofn- og ég sé land. Það er að vísu langt niðri, en
aðir, og líklega verður það að duga. við erum líka á niðurleið.
— Það rignir. Þú verður votur, Peli. Mér — Sæll aftur, Kamelius, hefirðu staðið
líður vel i rigningu, Skeggur, og ykkur gerir hérna og hiðið eftir okkur allan tímann? —
þetta ekki til, þið eruð í sjóklæðum. Já, vinir mínir, það hefi ég gert, en ég hafði
ekki húist við að þið kæmuð úr þessari átt.
— Þú mátt ekki fara fyr en hann Peli — Sáuð þið nokurn snjókarl á Ever- — Hann Pingo ætlar að gefa þér köku, til að þakka
hefir fengið regnhlífarnar sínar aftur. est. Allir spyrja um iiann. — Já, við sá- þér fyrir ferðina. Eftir fjallgönguna ætlum við að
En svo máttu fara greitt, því að við um tvo, Kamelíus. Annan með kúst og sigla og hvíla okkur um horð i Mary. — Jæja, góða
hlökkum allir til að komast um borð í 'hinn Kústlausan. hvíld, vinir mínir, og þakka ykkur fyrir kökuna, ef
„Mary“. ég fæ hana.
★ £krítlur *
Súsanna litla kom heim eftir fyrsta
skóladaginn sinn, og varð að segja
mömmu sinni óþægilega sögu:
— Ég þekki eina stelpuna í skólan-
um, því að við höfum svo oft sést
hérna á götunni. Hún var vön að
segja, að hún væri í öðrum hekk, og
ég vildi ekki vera minni og sagði að
ég væri i þriðja. En þegar við komum
i skólann í dag komst upp að við liefð-
um skrökvað, því að við erum í fyrsta
hekk.
—O—
Hansen var allvel slompaður er
hann kom til Olsens rakara, vinar
síns og bað um rakstur. — Nú vildi
ekki betur til en svo, að Olsen var
þéttkendur af hárvatnsdrykkju, og
skar Hansen í hökuna.
— Þetta kemur af fylliríi, hölvaður
drullusokkurinn þinn, sagði Ilanscn
fokvondur.
— Já, — hikk! — alkóhóllinn gerir
hörundið svo viðkvæmt, svaraði 01-
sen.
—0—
— Hvers vegna viltu ekki giftast
mér? spurði hann. — Er það kannske
einhver annar, sem ...
— Nei, því miður ekki, svaraði lnin.
■— En ég vildi óska að svo væri.
—O—
— Drápuð þér mikið af möl með
mölkúlunum, sem þér keyptuð hjá
mér hérna um daginn?
— Nei, þvi miður. Ég var fimm tima
að reyna, en hitti ekki einn einasta.
—O—
Bayer-Hansen hefir fengið slag upp
úr fylliríi.
Læknirinn mælir hitann og segir
alvarlegur. — Þetta er ekki gaman.
Hitinn er í 40 stigum.
Hansen, sem smámsaman er að
ranka við sér: — Er það i skugganum?
—O—
Kennarinn i kristnum fræðum var
að útskýra sköpunarsöguna fyrir
hörnunum í 1. bekk. Þá grípilr lítill
drengur fram í:
— Hún mamma segir, að við séum
komin af öpum.
— Ættartölur forehlra þinna koma
þessu máli ekki við, svaraði kenn-
arinn önugur.
—O—
Ofurstinn, fokvondur: — Það er
Ijótt sem ég lieyri um yður kapteinn!
Iílukkan 4 í nótt sáust þér augafuílur
úti á götu, með hjólbörur í eftirdragi!
Ég krefst skýringar á þessu.
Kapteinninn: — Það ætti ekki að
vera þörf á því. Kapteinninn var sjálf-
ur í hjólbörunum.
— Það er fleira til í lienni veröld
en peningar, segir konsúllinn við
konuna sína.
— Já. Ávisanir, og feldar og dem-
antar.
—0—
Mánaðarlegi stórþvotturinn.