Fálkinn - 17.04.1959, Blaðsíða 3

FÁLKINN
3
ÞJOÐLEIKHUSIÐ: EUGENE O’NEILL:
Húmar hægt að kveldi
Tyrone-hjónin (Arndís og Valur).
Á föstudagskvöldið var frumsýndi
ÞjóSleikhúsið þennan fræga leik, sem
höfundurinn ánafnaSi Dramatiska
Teatern í Stokkhólmi ásamt nokkrum
fleiri leikritum, og leyfði aS sýndur
væri aS sér látnum. En hann dó áriS
1953 og nokkru síSar vitnaSist þaS,
að liann hefði látið þennan ókunna
arf eftir sig. Vitanlega varð það til
að auka forvitni leikhúsgesta að leik-
ritið, sem á ensku heitir „Long Days
Journey into Night“, skyldi koma i
leitirnar á þennan óvenjulega hátt.
Og þá var það ekki síður vel fallið
til að vekja athygli, að leikurinn er
þáttur úr ævisögu hans sjálfs og lýsir
uppeldi hans og bróður hans og for-
eldrum hans. Sú lýsing er ekki fegr-
uð — hún er ljót. Faðir hans var leik-
ari, þótti í fyrstu efnilegur en vann
það fyrir peningana að gerast þræll
auglýsinganna og leika hlutverk i ó-
merkilegu leikriti, sem þótti vel til
þess fallið að fylla leikhúsin. Þannig
liðu uppvaxtarár O’Neills á þeytingi
milli borganna. Heimili átti hann
ekkert, foreldrar hans fluttu úr einu
gistihúsinu i annaS og Eugene varð
„rótlaust þang“. Hann leggst ungur í
óreglu og svall og er að farast þegar
skáldið i honum sigrar.
Þetta er raunalegt leikrit, ef til vill
of svart til þess aS það fái almenn-
ingshylli liér. Það er nokkuð lang-
dregið á köflum, allmikið af endur-
tekningum og jagi. En það er lika svo
fullt af geðbrigðum að unun er að
lilýða og horfa á það i túlkun góðra
leikenda.
Segja má að meöferðin á leiknum
hér hafi orSið leikhúsinu til mikils
sóma. Hlutverkin eru aðeins fimm og
'leikurinn gerist allur á einum degi i
sömu stofunni. Þyngstu byrðina bera
þau Tyrone-hjónin (Valur Gíslason
og Arndis Björnsdóttir) og yngri
sonur þeirra (Erlingur Gislason), sem
er tæringarveikur og ekki eins spilltur
og eldri bróðir lians (Róbert Arn-
finnsson). Fimmta hlutverkið er Kat-
hleen vinnukona (Kristhjörg Kjeld),
sem er eini fulltrúi „fírugheitanna" i
leiknum, og notar sér það kannske
fullmikið á köflum. Samleikurinn er
góður, en hraðinn ef til vill ekki næg-
ur í fyrri liluta leiksins, cða réttara
sagt: það hefði líklega verið réttara
að sleppa einhverju af endurtekning-
unum, svo sem ýmsir leikstjórar hafa
gert meira að en Einar Pálsson gerir
i þessari sýningu.
Frú Tyroria, konan sem í sínum ei-
lífa kvíða hefir hneigst til eiturlyfja-
notkunar, er sú persóna, sem hugstæð-
ust verður þeim sem leikinn sjá. Arn-
dís Björnsdóttir fer með þetta hlut-
verk af mikilli kunnáttu og samvisku-
samlega eins og hennar er vandi. Hún
kærir sig ekkert um, þarna fremur
en endranær, að „eiga sviðið“. En
hún átti sannarlega hug áhorfenda
allan. Enda var hún frumsýningar-
kvöldið að halda upp á 40 ára leik-
afmæli sitt, og það var auðfundið hve
mikliim vinsældum þessi ágæta leik-
kona á að fagna af hálfu reykviskra
leikhúsgesta.
Að sýningunni lokinni ávarpaði
þjóðleikhússtjórinn Arndísi og þakk-
aði henni starf hennar með nokkrum
vel völdum orðum. Og síðan komu
þeir Valur Gislason og Brynjólfur Jó-
hannesson af hálfu leikara og Leik-
félags Reykjavíkur með sínar blóma-
körfur. Og loks hlóðust blómvendirnir
að Arndísi frá fjölda ónefndra vina,
en hún hafði siðast orðið og þakkaði
látlaus og broshýr fyrir sómann og
vináttuna.
Ný herrabúð, P. & O. í Austurstræti
S. 1. föstudag var opnuð ný karl-
mannafataverslun i Reykjavik. Er það
Herradeild P & Ó i Austurstræti 14.
Mun hún versla með hvers kona herra-
vörur; tilbúinn fatnað, skyrtur, bindi,
snyrtivörur karlmanna og yfirleitt
allar herravörur aðrar en skófatnað.
Verslunin er til húsa á fyrslu hæð
í Austurstræti 14, en í kjallara er deild
fyrir tilbúinn fatnað karlmanna og
hefir verslunin söluumboð á tilbúnum
Framhald á bls. 15.
Arndís Björnsdóttir sem frú Tyrone.
Eigendur hinnar nýju herraverslunar, Pétur og Ólafur í hinni nýju og
smekklegu verslun sinni.