Fálkinn - 17.04.1959, Blaðsíða 10

10
FÁLKINN

BÆNQST KLUMPUR
Myndasaga fyrir börn
139.
— Ég varð svo glaður þegar ég sá að þið —Sjáið þið, þarna kemur hann Díll með —Heyðu, kunningi — vaknaðu nú! Komdu
lögðust að bryggjunni þarna niður frá. Ég þaut uann Skegg vin ykkar. Hann sefur ennþá, inn í stássstofuna og líttu á hvað hún Króka
fram í eUlhús og setti upp stóra pottinn og sauð en situr samt teinréttur á honum Díl. hefir í súpuskálinni í dag.
feiknin öll af . . .
— Hvað er þetta, Klumpur. Kantu ekki
mannasiði liegar þú situr til borðs? — Ég
get það ekki, Pingo. Pað er svo margt að
gerast þarna úti í garðinum.
— Mér datt í hug að það værir þú, prófess-
or, sem svona hátt glumdi í. Hættu nú að
hræða litlu krókadilsurnar, og láttu okkur
hafa matfrið.
— Líttu á, Mogens litli. Þessi kríli á róf-
unni á mér, 'cru hörnin mín. Heldur þú að
liörnin mín séu mausangúsar. Nei, þeir eru
ósviknir gallarúsar.
— Ilvíldu þig nú, Mogens litli og hresstu — Já-en — lieyrðu! Þessi sem lallar þarna — Má ég nú taka við fóðruninni? — Þessi
þig á kjötstöppunni minni. Og jiegar þú ert er vafalaust mausangúsi. — Nei-nei, prófess- litli þarna er skraddarinn okkar, hann lieitir
búinn að tyggja, verður þú að segja mér or minn. Þessi með hjólbörurnar heitir Sör- Mads og er með strokjárnið sitt og nuddar
hvað mausangúsi er. en Súr, og konan hans heitir Soffía sæta. því við sandinn þangað til það er orðið heitt.
Það eru eintóm S.

★ SbrítTur *
Handleggjalangur björgunarmaður.
— í bænum sem ég á heima í, er
ékið yfir mann annanlivern dag.
-— Og getur hann ekki lært að fara
að vara sig úr þessu.
Frúin var áhýggjufull út af nýju
vinnukonunni. Hún var full gleið-
gosaleg við synina, en ekki vissi frú-
in livor þeirra það var, sem henni
leist betur á. Og til þess að komast
að þessu spurði hún stúlkuna:
— Olga, ef þér ættuð að fara í bíó
með öðrum hvorum syni mínum —
hvorn munduð þér heldur kjósa?
— Mja, ég hefi nú verið úti með
þeim báðum, og skemmt mér sæmi-
lega. En ef ég ætti að skemmta mér
reglulega vel, mundi ég lielst vilja
fara með manninum yðar.
— Loksins erum við orðin eitt,
sagði nýgifti maðurinn við konuna
sina, er þau settust í gildaskálanum
til að fá sér liádegisverð, eftir að fó-
getinn hafði hespað þau saman.
— Já, fræðilega séð er það rétt hjá
þér, en í framkvæmdinni er ýmislegt
við það að athuga. Mér finnst til dæm-
is, réttara að þú biðjir um tvo mat-
arskammta fremur en einn lianda
okkur.
— Þú mátt ekki trufla hann pabba
þinn, strákur. Hann er að skrifa há-
tíðarræðuna fyrir 17. júní.